Αθάνατος

Δεν θα σταματήσεις την πάλη κατά του

Καπιταλισμού Σύντροφε

Αν Ξαναέρθουν Εδώ....

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=752326

Half the people read the papers
Read them good and well
Pretty people, nervous people
People have got to sell
News you have to sell

Look, my eyes are just holograms
Look, your love has drawn red from my hands
From my hands you know you'll never be
More than twist in my sobriety

(Tanita Tikaram: Twist in my sobriety)

Σας Ξεμπροστιάζουν

http://www.speroforum.com/site/article.asp?idarticle=10294&t=Political+imbroglio+after+forest+fires+in+Greece

Εγερτήριο

Τώρα που η καταστροφή τα άγγιξε όλα μήπως ήρθε η ώρα να τελειώνει ενα παραμύθι?

εν μιλάω για την ασύμμετρη απειλή. Αυτό βάζει την συνωμοσιολογία επίσημα στην ζωή μας και μεταφέρει την ιστορικοπολιτική ανάλυση σε ένα νέο επίπεδο.

Εκτός και αν οι drug dealers & suppliers του εξωτερικού δεν άντεχαν άλλον τον διεθνή ανταγωνισμό του καλαμάτα-ηλεία stuff...

Μιλάω για το κάλλος της προεκλογικής περιόδου.

Δεν είναι αυτός ο λαός ώριμος για ένα βαρύ χτύπημα. Με γεια του με χαρά του.

Αλλά στα βιολογικά και οικολογικόπολιτιστικά πτώματα, καλύτερα να μειώσετε τα μπάτζετ του νοθευμένου μάρκετινγκ.

Πρώτον, βγάλτε την Πελοπόννησο από τις περιοδείες σας. Σημαντικό κόστος που γλυτώνετε μαζί με τα στουπιά που μπορεί να σας πετάνε... Ξαναναμέννα

Στο όνομα της σεμνότητας και της ταπεινότητας επιχειρηματολογήστε με σαφήνεια (πως τα λέω!!!!) και όχι με εντυπωσιασμούς.

60 + αδικοχαμένοι συνιστούν να μην παίζετε άλλο με την θλίψη μας.

Και (άκου τώρα) μοιράστε τους προεκλογικούς μποναμάδες σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να δω το ΚΚΕ και την εκκλησία να τσακώνονται για ποιος έκανε την μεγαλύτερη δωρεά και να γίνω βουδιστής μετά.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΠΩΣ Η ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ (ΑΛΛΑ ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ) ΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟΔΕΕΣΤΕΡΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ...

ΔΩΣΤΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΝΙΩΘΕΤΕ. Ο ΛΑΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ. ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥ ΜΙΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΤΟΝ ΤΙΤΑΝΙΚΟ ΤΟΥ.

ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ, ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΘΑ ΝΑΙ

ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΤΕ ΜΑΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΣΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ (ΣΗΡΙΑΛ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ, ΓΙΟΥΡΟΒΥΖΙΩΝ, ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΣΕΙΣΜΟΥΣ, ΣΙΩΠΗΡΗ ΣΤΗΡΗΞΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΞΙΑΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΩΣΕΤΕ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ?

Εντάξει, το παράκανα. Κάντε το πρώτο τουλάχιστον. Αν κάνατε το δεύτερο, η Ελλάδα δεν θα ήταν η Ελλάδα και εγώ θα ήμουν το δεξί βυζί της Ανν Νίκολ Σμιθ.

ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟ, ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ.

ΑΛΛΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΣΚΟΤΩΣΑΤΕ

ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΑ ΓΚΑΖΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΟΥΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΝΣΦΟΡΜΕΡΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ

Δάκρυα

Το καλό με τα μαζεμένα δάκρυα είναι ότι μετά δεν μπορείς να κλάψεις για πολύ καιρό.

Ιμπραήμ

Κρίμα το προηγούμενο ποστ.

Χάθηκε μέσα στους θρήνους των καμμένων.

Στον εγκέφαλο ή στην ψυχή δεν εχει σημασία.

Ούτε οι 15-16, όσοι σκοτώθηκαν τελοσπάντων.

Διάβασα διάφορα γλαφυρά στα ελληνικά σαιτ.

"Το κόλπο το έκανε ο Λαλιώτης", Γαλάζια Ψυχοπάθεια

"Το κόλπο θα έπρεπε να το κάνει ο Λαλιώτης", Πράσινος Ρεαλισμός

"Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται", Ο Έλληνας είναι Σινεφίλ

"Όσα δεν έκαψε ο Ιμπραήμ, τα κάψαμε εμείς", Και Ιστοριοδίφης ενίοτε

"Την Κυριακή στο Ντέρμπι όλα θα έχουν ξεχαστεί", Της Σχολής Του Κριτικού Ρεαλισμού... Προσυπογράφω, αν και το είχα παίξει όβερ από προχθές.

Κάποιοι πολιτικοί δάκρυσαν έμαθα. Σφουγγίστε τα δάκρυα καλόπαιδα.

Δεν είστε υπεύθυνοι που 10 εκατομμύρια ρουφιάνοι δεν σέβονται τον εαυτό τους και την χώρα που τους φιλοξενεί.

Σημειώστε στα κιτάπια των στρατηγικών σας, να νομιμοποιήσετε αυθαίρετα στις τωρινές καμμένες περιοχές μετά από 4 χρόνια, ενόψει των επόμενων εκλογών.

Εκτός από το να σας δώσουν σταυρό, θα σας πάρουν και ένα ξεγυρισμένο τσιμπούκι.

Αυτή είναι η μοίρα των λαών που εκτός από παιδεία, δεν είχαν την τιμή να γνωρίζουν τις έννοιες κουλτούρα-αυτοσεβασμός-αλληλεγγύη.

Νέοι, Νέες, Μεσήλικες, Παπούδες, Γιαγιάδες, Πατεράδες, Μανάδες, Αδέλφια, Αλήτες, Πουλιά.

Ρουφιάνοι, Αβανταδόροι, Λαμόγια, Κλικαδόροι, Ρεμάλια, Καταχραστές, Σπιούνοι.

Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας, οι υπόλοιποι θα κλαφτείτε από τα φαντάσματα της ρουφιανιάς που θα σας συντροφεύουν αιώνια.

ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΣΤΟ ΝΤΕΡΜΠΥ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΖΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΗΡΗΘΕΙ ΟΧΙ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ, ΟΥΤΕ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΩΝ ΣΙΓΗ...

ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ 10%...

Sunny Afternoon

Ανέκαθεν θεωρούσε το τέλος της Παρασκευής ως το παραγωγικότερο σημείο μιας εβδομάδας. Δεν είχε να κάνει τόσο με το άγχος της διεκπεραίωσης εκκρεμοτήτων σχετικές με την έναρξη της νέας εβδομάδας. Είχε να κάνει με την απόλαυση του να παρατηρείς το ονειρικό κάλεσμα του σαββατοκύριακου για όσους βρίσκονταν γύρω του. Και να δουλεύεις απολαμβάνωντας στο φινάλε πια, την νεκρική σιγή.

Βιαστικές συνομιλίες ανά πόδας ενώ όλες τις άλλες μέρες υπάρχει άπλετος και άπλυτος χρόνος για καθιστό chit chat. Η γραμματεία εγκαταλελειμέννη από τις 15.30 με ορατή την κυματική βουή των επευφημιών της καρέκλας, καθότι το χοντρό μπαούλο που την κρύβει τον υπόλοιπο καιρό πάει να κυνηγήσει θηράματα για τροφή. Και τελικά, οι σημειώσεις ακατάστατες πάνω στα γραφεία, σαν να αφέθηκαν μεσούσις μιας εκκένωσης πυρκαγιάς. Κάποιοι δεν είχαν τ0 κουράγιο ούτε να παν μέχρι την κουζίνα να ξεπλύνουν μισοτελειωμένους καφέδες και τσάγια.

Απολάμβανε μέσα σε νεκρική σιγή το μεγαλείο της αποσύνθεσης και δίχως άλλο όφειλε να αναρωτηθεί. Γιατί αντί να συμμετέχει και εκείνος στο αϊντε ντε, σπαταλούσε συνειδητά τα λεπτά εργασιακής απελευθέρωσης? Η δουλειά του βέβαια δεν είχε ακριβώς τον χαρακτήρα οχταώρου. Υπήρχαν μέρες όπου η δουλειά συνεχιζόταν επί 24ώρου και άλλες όπου η δουλειά απουσίαζε εντελώς από το ρεπερτοριό του. Παρόλα αυτά το απόγευμα της Παρασκευής διατηρούσε μια σειρά συμβολισμών.

Αναρωτήθηκε για ένα λεπτό και μετά επαναστάτησε μέσα του. Είχε μπει πάλι στην λούμπα να ψάχνει να εξηγήσει όχι τα ανεξήγητα, αλλά όσα δεν υπήρχε λόγος να εξηγηθούν. Τουλάχιστον αν έμπαινε στο τρυπάκι αυτό, ας το έκανε για ουσιαστικά διλήμματα. ΄

Φεριππήν, πως να εξηγήσει σε μια σειρά ανθρώπων πως φτάνοντας κοντά 30 είχε αποκτήσει διάφορα εφόδια αλλά όχι αρκετά χρήματα για να συμμετέχεις ισότιμα στο lifestyle τους. Αν αυτό τον ενδιέφερε βέβαια? Η αν τον ενδιέφεραν κάποια ελάχιστα στοιχεία του, για τα οποία όμως αρνιότανν να εμπλακει στο γενικότερο λούκι? Η από μια άλλη οπτική, πως να εξηγήσει ότι η θεωρητική γνώση, αν και απέχει πολύ από την πρακτική πραγματικότητα, εντούτοις τον βοηθούσε να ερμηνεύει γεγονότα και να εκτιμά καταστάσεις. Δινωντάς του τελικά την αυτοπεποίθηση να κοιτά κατάματα και τις δικές του ενέργειες και να τις κρίνει, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Μαλακίες, όχι μόνο κανένας δεν ενδιαφέρεται για τέτοιες αμπελοφιλοσοφίες παρασκεύη απόγευμα, αλλά κυρίως κατέστρεφε την απόλαυση που έβρισκε σε αυτή την νεκρική σιγή. Επέστρεψε σε αυτή χωρίς πολλά πολλά.

Η κοινωνική δομή του Σαββατοκύριακου κάποτε θα τον άγγιζε. Και τότε θα ζήλευει όσους θα έχουν το προνόμιο να τον κοιτάνε στωικά, δίχως τίποτα να τους κυνηγά, όσο εκείνος θα παλεύει με τον χρόνο. Και τότε καλό θα είναι να θυμάται πως όταν είχε εκείνος την αντίστοιχη ευκαιρία, δεν την σπαταλούσε με ανούσιες σκέψεις. Αλλά την απολάμβανε, lazing on a sunny afternoon.

My girlfriend's gone off with my car
And gone back to her ma and pa
Tellin' tales of drunkenness and cruelty
While I'm sittin' hereSippin' at my ice-cool beer
Lazin on a sunny afternoon
Help me, me help me, help me sail away
Well, give me two good reasons why I oughta stay
And I love to live so pleasantly
Live this life of luxury
Lazin' on a sunny afternoon
In the summertime
----------------------
Kinks (Sunny Afternoon)

Ξύσιμο

Ξύπνησα με ένα ασαφές ξύσιμο σε διάφορα σημεία του σωματός μου.Μη όντας άπλυτος, αναρωτήθηκα μήπως προκηρύχθηκαν εκλογές. Ένα μήνυμα στο κινητό μου διερωτάται, "κατεβαίνεις πριν τις 16/09?". Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι η φαγούρα αφορούσε συγκεκριμένο σημείο του σωματός μου και το όραμα των εκλογών έκανε την φαγούρα εντονότερη.

Στο e-mail μου, εκτός του κλασικού πρίγκηπα από την Σομαλία που ζητάει οικονομική ενίσχυση για να διώξει τους αποστάτες, ο σύλλογος φιλόζωων "Καλό Ελάφι είναι το Καμμένο Ελάφι" με προσκαλεί παραμονή των εκλογών για Μπάρμπεκιου στα τελευταία αποκαίδια της Πεντέλης. Αναζητούν ανθρώπους του πνεύματος και του οινοπνεύματος για να βελτιώσουν το πρεστίζ του συλλόγου. Αρνήθηκα ευγενικά, αφήνωντας ένα παραθυράκι εάν παίζει κανά μπαγιόκο...

"Εμείς πιστεύουμε ότι μπορεί η ΝΔ να θεωρεί ότι, με βάση τους δημοσκόπους και τις δημοσκοπήσεις, μπορεί να κερδίσει την αξιωματική αντιπολίτευση. Θέλουμε όμως να πούμε ότι, όπως μας βρήκε όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια να είμαστε αντιπολίτευση στο άρθρο 16, στο θέμα της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες, στα δικαιώματα, στους φοιτητές με τα πράσινα παπούτσια, θα μας βρει μπροστά στις εκλογές, που θέλω να ελπίζω ότι θα είναι μια ήττα όλου αυτού του τελματωμένου συστήματος του δικομματισμού και θα ανοίξουν μια νέα προοπτική για τη νέα γενιά, για το κοινωνικό κράτος, για την οικολογία"

Η παραπάνω δήλωση ανήκει σε πρόεδρο αντιπολιτευτικής παράταξης και συγκεκριμένα στον Κύριο Αλαβάνο. Το ζουμί είναι ένα. Δημοκρατία δεν υπάρχει. Δημοκρατία δεν υπάρχει γιατί όποιος και αν εκλεγεί θα το κάνει βάσει ενός αμφιλεγόμενου συστήματος, μιας ισχνής μειοψηφίας λόγω αποχής κλπ, και τέλος λόγω μιας πολιτικής διαπάλης που βασίζεται σε ξετσίπωτη ρουσφετοκαπηλεία και οικονομική συγκάλυψη από την επονομαζόμενηπλουτοκρατία.

Φαντάζομαι ο Κύριος Αλαβάνος θα συμφωνούσε μαζί μου. Δυστυχώς όμως δημοκρατία δεν υπάρχει επίσης γιατί ότι και να γίνει θα έχουμε τον κύριο Αλαβάνο και την τραγική (δυστυχώς αλλά αυτό επιθυμεί η πλειοψηφία όσων ψηφίζουν) μειοψηφία του να αντιδρά σε οτιδήποτε κατατίθεται, συζητείται, εφαρμόζεται. Μια σουρεαλιστική αντίδραση για την αντίδραση και για τίποτε άλλο. Σαμποτάζ στο ξεπούλημα το λένε αυτοί. Προδοσία στην αριστερή ιδεολογία και πολιτική της σταθερής ιδεολογικής αρπαχτής το ονομάζω εγώ.

Αυτά τα λίγα. Σήμερα είμαι χαρούμενος γιατί συνειδητοποίησα έναν βασικό λόγο για τον οποίο δεν θα μετανιώσω ποτέ αν δεν γυρίσω στην Ελλάδα, μετά το πέρας του διδακτορικού. Πλέον όπου γης και πατρίς. Την Ελλάδα μπορώ να την έχω μέσα μου. Δεν θα μου την κατραστρέψουν τα κοράκια που την λυμαίνονται με τις δημοκρατικές ευλογίες και την τουρκο-αμερικανόφερτη κουλτούρα σας.

Καλή ψήφο και καλά σαράντα

Lost in ... Athens

Η μακρά απουσία από την Μπλογκόσφαιρα οφείλεται στις προετοιμασίες για την επιστροφή στην πόλη του σκότους. Πείθοντας τους επιτηρητές ότι εχω πλέον το υπόβαθρ0 για να ξεκινήσω την πρωτ0γενή έρευνα, ετοιμάζομαι πυρετωδώς για μια μακρόσυρτη κάθοδο που θα κρίνει και το μέλλον του όλου εγχειρήματος.

Το "πυρετωδώς" μην δώσει λανθασμένες εντυπώσεις. Μηχανικές είναι οι κινήσεις μου τον τελευταίο καιρό. Τρελλό διάβασμα, Φαγητό, και πάλι καλά που ξεκίνησαν τα αγγλικά πρωταθλήματα. Έκανα και μια μπλογκοαποτοξίνωση γιατί δεν έβρισκα συχνά πλέον την έμπνευση που αναζητούσα.

Από τα λίγα μπλογκ που κρατάνε ψηλά την σκηνή καλοκαιριάτικα (αν και εδώ επί του παρόντος βρέχει με μανία) είναι ο Δείμος του Πολίτη. Με την επιστροφή του από τις διακοπές ξαναβούτηξε στα βαθιά και αυτό είναι αξιέπαινο.

Δεν έχω κάτι άλλο προς το παρόν. Ο Πέτρος που του αφιερώσαμε το προηγούμενο ποστ φαίνεται να τραβάει γερά στην ανηφόρα. Από τα ελάχιστα άτομα που θέλω να δω αμά την καθοδό μου στο god damn city

Χαιρετισμός

Ο κολλητός μου ο Πέτρος φεύγει σε λίγες μέρες να υπηρετήσει την μητέρα (τρομάρα της) πατρίδα. Σίγουρα δεν πάει στο μέτωπο, όμως η ένταξη του στα ατρόμητα νιάτα της πατρίδας είναι ένα μεγάλο χτύπημα για μένα που χάνω το βασικό ψυχολογικό στηριγμά μου για ευσεβές χρονικό διάστημα. Τέλοσπάντων, η συγκινησιακή φόρτιση δεν είναι το φόρτε μου και ευτυχώς που έχει αποσυρθεί από το μπλογκ τελευταία οπότε μπορεί να αποφευχθεί ο διασυρμός. Απλά θα απευθύνω 5 χαιρετισμούς μέχρι την επόμενη φορά που θα τον ξαναδώ.

1. Σε ευχαριστώ που ανέχτηκες το μαρτύριο που ξεκίνησε στις 2 Σεπτέμβρη 2005. Έκανες ότι μπορούσες για να βοηθήσεις ψυχολογικά και τα όποια ξεσπασματά μου οφείλονται είτε σε απελπισία είτε σε εγωισμό. Κρατάω τα άνω των 100 e-mail που έχουμε ανταλλάξει και προσδοκώ να τα κάνω κάποτε λεύκωμα. Για να θυμάμαι όσα κέρδιζα, όσο έχανα. Στο παγκάκι μόνο εσύ θα μπορούσες να βρίσκεσαι...

2. Ο στρατός είναι κάτι στο οποίο δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Και γιατί δεν έχω πάει ακόμα και γιατί σιχαίνομαι όσους το παίζουν ξύπνιοι, έχοντας πάει. Θεωρητικά είναι απάτη, πρακτικά φαίνεται να μην έχει οφέλη, αλλά με ανοικτούς ορίζοντες μπορείς να βρεις κάτι θετικό μέσα στην ομίχλη. Βάσει των αποψεών μου ίσως αυτό ακούγεται ευχολόγιο, αλλά τώρα προσπαθώ να δω τα πράγματα μέσω ενός αισιόδοξου και chill out ατόμου. Όπως εσύ.

3. Η Κου Που Ρου δεν έχει μέλλον ούτε φέτος στο Αγγλικό πρωτάθλημα. Θα έχεις εβδομαδιαία newsletter για τις εξελίξεις στην Τσαμπιονσιπ.

4. Όπου και να πας να παρατηρείς την φύση. Όχι σαν προσωρινός στρατιωτικός τουρίστας όμως. Αλλά σαν άνθρωπος που η μεταμοντέρνα αστική αλλοτρίωση δεν τον έχει ισοπεδώσει ακόμα. Σαν άνθρωπος που θέλει να καταλάβει τι είναι αυτό που τον περιβάλλει. Δεν θα γίνεις φυσιολάτρης αλλά θα συνηδειτοποιήσεις πολλά πράγματα για τον εαυτό σου.

5. Κάποτε θα γράψουμε ένα άρθρο μαζί και μετά θα γίνουμε εντελώς κόκκαλο...

Ψευδαίσθηση

Ξανάνιωθε ζωή σε κύτταρα που θεωρούσε προ πολλού νεκρά. Η πολύβουη κατηφόρα της Αλεξάνδρας ξεδίπλωνε αισθήσεις που δεν μπορούσε καν να φανταστεί την υπαρξή τους. Ακόμα και ο Λούις Άρμστρονγκ με την τρομπέτα του είχαν χώρο σε αυτό το τοπίο. Τι και αν είχε κάνει εκατοντάδες φορές το ίδιο δρομολόγιο, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο σουρωμένος, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο ψευτονηφάλιος. Το κρασί της χαράς είχε μεγαλύτερη επίδραση και από βαριά ναρκωτικά.

Δυστυχώς όμως κάποια θλίβερα και μίζερα κύτταρα (έτσι τα θεωρούσε τότε) συγκεντρωμένα περιμετρικά του εγκεφάλου προλόγιζαν το Βατερλό. Αν τον έλεγαν Βασίλη, μόνο η ταινία "Ξύπνα Βασίλη" θα ταίριαζε στην περιπτωσή του. Τον προειδοποιούσαν για την ασυμβατότητα του εγχειρήματος, για τα μικρά και μεγάλα εμπόδια που βασίζονταν σε λογικούς συνειρμούς, για την οδύνη που θα έφερνε η απόρριψη. Τα άκουγε και μέσα στην νιρβάνα του έβραζε από θυμό. Όχι, δεν διαφωνούσε μαζί τους. Ήξερε ότι είχαν δίκιο και όσο σκληρά και αν ήταν μαζί του, τα εμπιστευόταν.

Αναρωτιόταν όμως γιατί δεν είχε ποτέ το δικαίωμα να ζήσει έστω και για λίγο σε μια ψευδαίσθηση. Γιατί έπρεπε πάντα να του το χαλάνε? Και σε τελική, η εκλογίκευση και ο καθωσπρεπισμός που τον είχαν οδηγήσει? Ήταν ευτυχισμένος? Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε? Αυτή η αντίδραση επιβίωσης καθώς και η επιθυμία να μην δώσει πολύ θάρρος σε αυτά τα εκλογικευμένα κύτταρα και τον καβαλήσουν καμιά μέρα, τον βύθισαν περισσότερο στην νιρβάνα.

Μια νιρβάνα όμως, που έστω και σπασπωδικά, είχε ξενερώσει από την διάγνωση του ζωντανού ακόμα εκλογικευμένου κυταρρικού ιστού. Αν ήταν εδώ θα σας διαβεβαίωνε. Τίποτα χειρότερο από μια θλιβερή νιρβάνα. Αν το τελευταίο προπύργιο ψευδαισθήσεων πέσει, η επαφή με την πραγματικότητα είναι οδυνηρή ακόμα και για τα πιο ανούσια θέματα. Ένα κουνούπι μπορεί να σε αγγίξει και νομίζεις πως σε πατάει ελέφαντας. Ευάλωτος, αδύναμος, και δυστυχής. Ε μα τον Τουτατή καλύτερα να του έπεφτε ο ουρανός στο κεφάλι.

Η νιρβάνα συντηρήθηκε με την καρδιά να βαράει σαν υπερτασικό ταμπούρλο κατά διαστήματα. Και τα λάθη ξεκίνησαν, το ένα πίσω από το άλλο. Δεν έχει σημασία να αναφερθούν. Κάποιοι δεν θα έβλεπαν και πολλά λάθη μέσα σε αυτό το απελπισμένο γαιτανάκι δράσεων και αντιδράσεων. Για αυτόν όμως όλα είναι λάθη. Τώρα τα εκλογικευμένα κύτταρα κρύβονται βαθιά στον εγκέφαλο. Τώρα που δικαιώθηκαν, θα μπορούσαν να καυχηθούν τον θριαμβό τους. Αντ αυτού όμως, φοβούνται. Η καρδιά έκανε πραξικόπημα και έχει στείλει "κοράκια" και ειδικά εκπαιδευμένα κύτταρα να βρουν τα εκλογικευμένα κύτταρα και να τα κρεμάσουν άνευ δίκης.

Θα είναι μια φαντεζί κρεμάλα στην κεντρική πλατεία του εγκεφάλου. Προς παραδειγματισμό οποιουδήποτε άλλου κυτάρρου θελήσει να πουλήσει φτηνή εξυπνάδα. Ίσως θα ήταν καλή λύση και για τους εμπρηστές σε αυτό το φαρ ουέστ που κληθήκαμε να ζήσουμε. Καρδιές και λογιστικοί εγκέφαλοι.

Καταιγίδα

Τρεις αποχρώσεις τ’ ουρανού διακρίνω τελευταία
Το ωκεάνιο φύσημα σφυροκοπάει την μέρα

Πολλά τα μαύρα σύννεφα για θερινό τοπίο
Μα ήταν κάτι φανερό απ’ το στερνό σου αντίο

Και πιο πολλά τ’ άσπρα, τα σύννεφα της τρέλλας
Που τόσο με θυμώνουνε στο αγνάντεμα της μέρας

Γιατί δεν έχουνε χαρά δεν έχουνε ούτε λύπη
Στο περασμα τους πνίγονται και της καρδιάς οι χτύποι

Και πίσω μια θάλασσα, φουρκίζεται στων νεφελών το βάρος
Στην αποβάθρα του ουρανού είσαι ο μόνος φάρος

Εγώ αυτόν θα αναζητώ σαν λάμψη στο σκοτάδι
Και θα τον βρω, και αν χρειαστεί, θα φτάσω ως τον Άδη

Φαύλος Κύκλος

Ένα πράγμα που δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσω, και στο οποίο φοβάμαι πως δεν θα δώσω ποτέ μια αρκετά πειστική ερμηνεία, είναι η τρομακτική ισοπέδωση κάθε έννοιας σοβαρότητας και λογικής στην διερεύνηση φαινομένων και στην αναζήτηση υπευθύνων.

Δεν έχει σημασία αν καίγεται ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου στην Αθήνα, αν χουλιγκάνοι σκοτώνονται μεταξύ τους για μια ιδεολογία χρωμάτων και ατάλαντων ως επί το πλείστον ποδοσφαιριστών, αν μονάχα η Ελληνική κοινότητα ξέρει την έννοια του όρου ΦΥΡΟΜ, αν πεθαίνουν άνθρωποι σε σεισμούς, σε βραχονησίδες, αν, αν, αν....

Πριν λίγο πέθαναν δύο άνθρωποι σαν τα ποντίκια στην φάκα σε ενα δεξαμενόπλοιο στο Πέραμα. Δεν υπήρχαν άδειες ασφαλείας, δεν υπήρχαν έλεγχοι (βάσει ραδιοφωνικών πηγών), μάλλον δεν υπάρχει και τίποτα πέρα της λογικής κορόνα ή γράμματα για τα παιδιά του κατώτερου θεού που κατεβαίνουν στα εφοπλιστικά καζάνια της κολάσεως.

Κάμποσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει ή υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες σε διάφορα ατυχήματα – δυστηχήματα τα τελευταία 20 χρόνια στην ναυπικοεπισκευαστική ζώνη Περάματος. Ουπς!!! Πόσα χρόνια καίγονται τα δάση??? Πόσα χρόνια βαυκαλιζόμαστε για το ποια είναι η Ελλάδα, ενώ διπλωματικά παίρνουμε μόνο πίπες από τις ΗΠΑ??? Πόσα χρόνια υπάρχουν ράντζα σε διαδρόμους νοσοκομείων?

Μόνιμη επωδός... Το γαμημένο το κράτος φταίει. Σας βαρέθηκα ρε σούργελα. Εσείς είστε το κράτος. Εσείς ψηφίζετε αυτούς που ψηφίζετε. Εσείς και η τουρκόσπορη κουλτούρα σας που σας καλεί να πηγαίνετε σε κομματικά συνέδρια, να κουνάτε σημαιάκια σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, και να έχετε το θράσος να κατηγοράτε την εκάστοτε κυβέρνηση, περιμένωντας η εκάστοτε αντιπολίτευση να γίνει κυβέρνηση για να ξεκαυλώσετε και σεις και τα ρουσφετάκια που έχετε φροντίσει να σχεδιάσετε. Κάποιοι από εσάς είστε επίσης μέλη ενός εκ των εκτενέστερων δημόσιων τομέων αναλογικά στην Ευρώπη. Σταματήστε να μιλάτε για το κράτος λες και είναι μια κακιά μάγισσα ή ένα φάντασμα. Αν το μισείτε τόσο, τότε τουλάχιστον μην επιθυμείτε την διατηρησή του. Αλλά είστε υποκριτές και παρτάκηδες.

Όταν καταλάβουμε ότι οι σχέσεις κράτους – ιδιωτών είναι διεφθαρμένες γιατί εμείς είμαστε βαθιά διεφθαρμένοι (όπως και τεμπελχανάδες), τότε ίσως γίνει κάτι. Αλλά αυτό θέλει αρχίδια και το είδος είναι προς εξαφάνιση στην Ελλάδα.

Υ.Γ: Υπάρχει και τρίτος αγνοούμενος ή νεκρός. Η υστεροφημία των εν λόγω νεκρών δεν θα διαρκέσει πολύ καθώς ο θάνατος αυτός δεν έχει γκλάμουρ .

Πως να φέρεστε σαν πλανητάρχης

www.wellingtongrey.net

Αρθρο 24 (Προσεχώς Υπό Αναθεώρηση)

**1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέω- ση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.

**2. H χωροταξική αναδιάρθρωση της Xώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Oι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.

3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει.

4. Nόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται ως οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο, από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από κτίρια της περιοχής αυτής.

5. Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Oι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως νόμος ορίζει.

6. Tα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Kράτος. Nόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.

** Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.

Πεντέλη - Πάρνηθα - Ραφήνα (Καληνύχτα)

Ριζοσπάστης: κάτωθεν άρθρο από την 3η Ιούλη.

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=3/7/2007&id=8786&pageNo=15&direction=1

Στο σημερινό άρθρο της 11ης Ιούλη προστίθενται νέα χαρωπά στοιχεία διαπλοκής...

Καίγονται 11 στρέμματα αναδασώνεται 1



Μετά από κάθε μεγάλη φωτιά η πρώτη λέξη που ακούγεται από τους αρμόδιους των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η ...«αναδάσωση».

«Ενα καινούριο δέντρο θα φυτευτεί στη θέση εκείνου που καίγεται», δήλωνε τον Αύγουστο του 1995 ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, μετά την πυρκαγιά της Πεντέλης που είχε καταστρέψει 76.075 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.

«Κάθε σπιθαμή γης θα αναδασωθεί και πάλι», δήλωναν στελέχη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης τον Ιούλη του 1998 μετά τη μεγάλη πυρκαγιά της Πεντέλης, που αποτέφρωσε άλλα 90.000 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.

«Στη θέση του δάσους θα γίνει δάσος», είχε δηλώσει με στόμφο ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον Ιούλη του 2005 μετά τη μεγάλη πυρκαγιά στη Ραφήνα.

Την περασμένη Κυριακή, ο Κ. Καραμανλής δήλωσε: «Οπου ήταν δάσος, θα ξαναγίνει δάσος, το λέω και το εννοώ»...

Ποια είναι η πραγματικότητα;

Ανεξάρτητα από το τι λένε και τι εννοούν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα και τα στοιχεία που αποκαλύπτει ο «Ρ» δείχνουν ότι:

Μόνο 1 από τα 11 στρέμματα που καίγονται από τις καταστροφικές πυρκαγιές αναδασώνεται! Αυτή είναι η αναλογία που προκύπτει από στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας που αφορούν όλα τα καμένα δάση και δασικές εκτάσεις της Αττικής κατά την περίοδο 1991-2005 (βλ. πίνακα). Χρονική περίοδο κατά την οποία είχαμε διακυβέρνηση από τη ΝΔ, στη συνέχεια από το ΠΑΣΟΚ και από το 2004 και πάλι από τη ΝΔ.


Επιπλέον, τη χρονική περίοδο 1982-1998 (διακυβερνήσεις διαδοχικά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) σε ολόκληρη τη χώρα καίγονται 8.751.193 στρέμματα και αναδασώθηκαν μόλις 1.013.024, δηλαδή αναλογία περίπου 1 προς 9.


Ας δούμε πιο συγκεκριμένα:

Το 1995 μεγάλη πυρκαγιά στην Πεντέλη κατέκαψε 76.075 στρέμματα δάσους. Από αυτά έχουν αναδασωθεί μέχρι σήμερα 2.157 στρέμματα. Σημειώνεται ότι στην περιοχή που κάηκε άρχισαν να ξεφυτρώνουν δεκάδες σπίτια.

Το 1998 και πάλι στην Πεντέλη εκδηλώθηκε μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει 90.000 στρέμματα. Συνολικά στην Αττική κάηκαν 116.297 στρέμματα. Από αυτά αναδασώθηκαν τα 3.483 στρέμματα.

Μερικά χρόνια μετά, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, με υπουργική απόφαση για την κήρυξη των αναδασωτέων εξαιρεί τεράστιες εκτάσεις. Δύο χρόνια αργότερα, οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας (Λαλιώτης - Ανωμερίτης) υπογράφουν Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο εντάσσονται στο Σχέδιο Πόλης 6.000 στρέμματα στην Πεντέλη, αρκετά από τα οποία είχαν καεί από την πυρκαγιά του 1998. Αξίζει να τονίσουμε ότι μία μόλις μέρα μετά την αποστολή του ΠΔ στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκδηλώνονται πυρκαγιές σχεδόν σε όλη τη χώρα (σ.σ. Σάμος, Ικαρία, Εύβοια, Λάρισα, Πύργος, Κιάτο, Πολύγυρος Χαλκιδικής, Κοζάνη, Χανιά)...


Το 2000 καίγονται συνολικά 36.734 στρέμματα στην Αττική και αναδασώνονται μόνο τα 1.575. Εκείνη τη χρονιά, στα τέλη Αυγούστου, καίγεται ένα κομμάτι της Νέας Πεντέλης που είχε ξανακαεί το 1998.


Τον ίδιο μήνα φορτηγό μπάζωνε καμένες εκτάσεις, ενώ 1.000 στρέμματα από τα καμένα είχαν πουληθεί νωρίτερα από τη Μονή Πετράκη στο συνεταιρισμό «Αγιος Τιμόθεος» με στόχο την οικοπεδοποίηση.

Πώς κουτσουρεύονται οι αναδασωτέες εκτάσεις

Κάθε φορά που καίγεται μια δασική έκταση ή ένα δάσος, οι καταπατητές, εκμεταλλευόμενοι το νομικό πλαίσιο, βγαίνουν κερδισμένοι. Για να προχωρήσει η διαδικασία του χαρακτηρισμού μιας έκτασης ως αναδασωτέας, πρέπει να γίνει αεροφωτογράφηση και στη συνέχεια η λεγόμενη φωτο-ερμηνεία (σ.σ. η ερμηνεία με βάση τις φωτογραφίες για το ποιες εκτάσεις είναι δασικές). Μετά ακολουθεί ο χαρακτηρισμός των εκτάσεων για να οριστούν τα όρια της αναδάσωσης. Τότε, λοιπόν εμφανίζονται κάποιοι που διεκδικούν εκτάσεις (σ.σ. οικοδομικοί συνεταιρισμοί, εκκλησία, καταπατητές κ.ά.) και δηλώνουν ότι τους ανήκει μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό που δικαιούνται με βάση τις ιδιοκτησίες τους. Η υπόθεση της διεκδίκησης ακολουθεί τη δικαστική οδό με το αποτέλεσμα να είναι πολύ συχνά υπέρ των καταπατητών ή όσων ενδιαφέρονται να επενδύσουν σε συγκεκριμένες καμένες περιοχές...

Η άλλη περίπτωση είναι οι ίδιες οι υπηρεσίες να εξαιρούν από μόνες τους εκτάσεις από τις αναδασωτέες, με πρόσχημα κάποιες δήθεν ιδιοκτησιακές ασάφειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαίρεση από την αναδάσωση μεγάλου μέρους καμένης έκτασης της Πεντέλης μετά τη φωτιά του 1998 από τον περιφερειάρχη Αττικής, ενώ το ίδιο ακριβώς έγινε και το Σεπτέμβρη του 2005, μετά την πυρκαγιά της Ραφήνας...

Ένοχοι

Ένοχοι γιατί αποφάσισαν να δουλέψουν στην Ρικομέξ

Ένοχοι επειδή δεν προέβλεψαν ότι θα γινεί σεισμός

Ένοχες και οι οικογένεις που δεν δέχονται ότι το "ατύχημα" οφείλεται σε ατυχή εκτίμηση των θυμάτων

Το παρόν Μπλογκ δεν χαρίζει κάστανα. Μετά την απόφαση του εφετείου καταδικάζουμε τις οικογένειες σε χρηματική αποζημίωση όσων επλήγησαν από συκοφαντική δυσφήμηση. Αφουγκραζόμαστε το υπνωμένο λαϊκό αίσθημα και καλούμε και άλλους επιχειρηματίες να τρέξουν στην δικαιοσύνη σε ανάλογες περιπτώσεις. Αισθανόμαστε περήφανοι που το κυρίαρχο Ελληνικό κράτος και όλες οι εξουσίες του δουλεύουν ρολόι.

Αν οι οικογένειες έχουν τσίπα να αυτοκτονήσουν για το κακό που προξένησαν, ίσως αυτός ο τόπος μακροημερεύσει κάποτε.

Έτσι και αλλιώς, οι νεκροί ποτέ δεν πεθαίνουν

Απαράδεκτος

Ορισμένες φορές πληγώνουμε (αθελά μας θέλω να πιστεύω) τον ίδιο μας τον εαυτό. Καταρχάς λησμόνησα την εθνική μας εορτή χθες, 4η Ιουλίου, αλλά βαλσάμωσα τις πληγές όταν αντιλήφθηκα πως και οι εντεταλμένοι κυβερνήτες μας ξέχασαν να το κάνουν.

Εκεί όμως που τα δάκρυα χαράκωσαν το προσωπό μου ήταν στο κάλεσμα των πολιτικών ηγετών να κρατηθεί ενός λεπτού σιωπή για την Πάρνηθα από το βήμα της βουλής. Ένιωσα τον βαθύ πόνο για τηνμη κατάρριψη έστω ενός αυθαιρέτου σε Πεντέλη και Υμηττό έδώ και 15 χρόνια, τις ερινύες για την καταστροφή του περιβάλλοντος, την ανδρεία για την ανάληψη ευθυνών αλλά πανω απ'όλα την δέσμευση για ένα καλύτερο αύριο. Ο πόνος πλημμύρισε τον εσωτερικό μου κόσμο και δεν θα σας το κρύψω, με ερέθισε...

Στάθηκα όρθιος, Ατένισα τον ορίζοντα και κράτησα ενός λεπτού μαλακία αντί ενός λεπτού σιγή

Όπου και αν είμαι, η Ελλάδα (θα) με πληγώνει

ΜΑΤ Κατά Εθελοντών

Ο Γ. Καλαμπαλίκης, 25 ετών, εθελοντής, περιγράφει την τραυματική εμπειρία του στην Πάρνηθα:

«Το θέατρο των εξελίξεων ήταν στην περιοχή του τελεφερίκ, όπου κατέφθασα αρκετά νωρίς (21.00). Ημασταν 5 εθελοντές και 3 αστυνομικά όργανα (ούτε λόγος για πυροσβεστική δύναμη). Είναι πραγματικά συγκινητικό ότι δύο ώρες αργότερα ο αριθμός των εθελοντών είχε υπερπολλαπλασιαστεί. Κάτοικοι της περιοχής έσπευσαν να βοηθήσουν, αλλά και ειδικευμένοι περιπατητές, πολύ καλοί γνώστες της περιοχής. Μάταια προσπαθούσαμε να λάβουμε θετική απάντηση από τους συντονιστές για να συμμετέχουμε ενεργά. Αντιθέτως, μετά την επίσκεψη Πολύδωρα στον τόπο του εγκλήματος (γιατί περί τέτοιου πρόκειται) και τα γιουχαΐσματα των παρευρισκόμενων, εμφανίστηκε μια διμοιρία των ΜΑΤ με σκοπό να αποτρέψει τη συμμετοχή μας.»Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, ήμασταν πλέον πεπεισμένοι ότι δεν είχε νόημα η παραμονή μας. Αραγε ο εθελοντισμός εφαρμόζεται μόνο για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων;

Ή μήπως δε θεωρείται βαρύτατης σημασίας εθνικό γεγονός το ότι καταφέραμε να εξαφανίσουμε την πολύτιμη για τη ζωή όλων Πάρνηθα; Τουλάχιστον ας μην επαναπαυθούμε στο γεγονός της καταστροφής και στην απροθυμία του κράτους ως σύνολο να εκμεταλλευτεί τους ευσυνείδητους πολίτες. Ας προσπαθήσουμε να ενεργοποιηθούμε μέσα από προγράμματα αναδάσωσης, ενάντια σε κάθε μελλοντική απόπειρα οικοπεδοποίησης. Οχι για εμάς, γιατί τα πρώτα αποτελέσματα μιας τέτοιας προσπάθειας θα φανούν μετά από σαράντα και πλέον χρόνια. Αλλά για τα παιδιά μας».

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 01/07/2007

ΑΠΟ: http://www.asda.gr/elxoroi/parni8a.htm#πάρνπυρκαγ

ΤΟ ΑΝΩΘΕΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ" www.asda.gr ΜΙΑ ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΤΕΡΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

Παθογένεια

Το πιο εύκολο πράγμα σε μια κοινωνία εντυπώσεων είναι οι ανέξοδες λιτανείες έκπληξης, σπαραγμού, ευαισθησίας και υποσχέσεων για ένα καλύτερο αύριο.

Αυτή είναι η τακτική όλων των ιεραρχικών τάξεων της Ελληνικής κοινωνίας. Από πλούσιους σε φτωχούς, από γραφειοκράτες σε θύματα της γραφειοκρατίας, από δημάρχους σε κλητήρες. Αυτό είναι το μεράκι του Νεοέλληνα. Η αλαζονική συμπεριφορά όταν τον παίρνει και η κωλοτούμπα - μασκαράτα όταν τα πράγματα ζορίζουν. Μέχρι την επόμενη φορά βοηθειά μας.

Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι στα Ίμια το έπος του, 40 ξαναζούσε από τις στεντόριες κραυγές των Ελλήνων. Όταν το βραδάκι η διπλωματία είχε πάρει τα ... μου και οι απέναντι είχαν όρεξη να το χοντρύνουν όλοι τρώγαν τα νύχια τους. Όταν το πρωί είχαμε χάσει 2 στρατιώτες όλοι κάναν τσισάκια στα βρακάκια. Και παρότι όλοι προσεύχονταν από μέσα τους να την γλυτώσουμε, η (προκλητική αλλά ειλικρινής τελικά) ευχαριστία στους Αμερικάνους ξύπνησε τους δήθεν Κολοκοτρώνηδες. Οι οποίοι έσβησαν μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα, με το μνημόσυνο στις κηδείες των πεσόντων.

Εγκλήματα κατά μεταναστών, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, ένα ανάλαφρο ορντέβρ στο κάτά τα άλλα πολιτικά άνοστο τηλεοπτικό ειδησεογραφικό δελτίο. Όταν έχεις συνειδητά μοιράσει την διακυβέρνηση σε 2 ριζικά διαφθαρμένες ηγεσίες (αποκαλώντας δημοκρατία το πολίτευμα αυτό) θέλεις να γεμίσεις με άλλά θεάματα τις ειδήσεις. Αν έχουν ένα κοινωνικό (άνωθεν παραδείγματα), αστυνομικό (δαιμονοποίηση των Εξαρχείων) ή και αιματοβαμμένο υπόβαθρο (σφαγή στο Ιράκ) τότε τα σουβλάκια και οι πίτσες συναγωνίζονται τους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ.

Όταν είσαι κωλοτούμπας είναι φυσικό να σαι κωλοτούμπας στα πάντα. Όταν πρώην υπουργός της σημερινής αντιπολίτευσης λέει πρόσφατα ότι εδώ και 3 χρόνια έχουμε καπιταλισμό (ενώ παλιότερα είχαμε ολοκληρωτικό κομμουνισμό μάλλον) ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και έχει I.Q έστω και 0.01 κάνει μια από τις εξής κινήσεις.

1. Του πετάς Γιαούρτια με πήλινα κεσεδάκια
2. Του παραθέτεις όλο το υβρεολόγιο του Αριστοφάνη
3. Ανακοινώνεις στην ομήγυρη ότι δεν ανέχεσαι τέτοιες παπαριές και φεύγεις.
4. Φέυγεις σιωπηλός, πας σπίτι, κάνεις ένα παγωμένο μπάνιο και υπόσχεσαι να αντιμετωπίσεις την μαλακία που βάραγες τόσο καιρό.

Καθώς ουδείς έκανε κάτι τέτοιο ούτε σε αυτό ούτε σε κανένα παρόμοιο ακροατήριο, εγώ θεωρώ ότι η χώρα μου είναι μια χώρα γελοίων σιχαμερών μικροβίων. Και θεωρώ ότι η έλλειψη πολιτικής συνείδησης αποτελεί δείκτη ευρύτερης προσωπικής ανυπαρξίας, Πολιτική δεν είναι αν τα γκάλοπ ανεβοκατεβάζουν στατιστικά. Πολιτική είναι να έχεις άποψη και ακόμα καλύτερα να ασχολείσαι (όσο πιο ενεργά) με τα κοινά, τα της πολιτείας.

Καθότι η πολιτική συνείδηση στην Ελλάδα είναι υπαρκτή μόνο σε πελατειακό επίπεδο είναι πολύ φυσικό το 90% των πολιτικών ασθενειών να οφείλονται εκεί. Δεν θεωρώ πως η Ελλάδα είναι η ντροπή της μοντέρνας (επίπλαστης) δημοκρατίας. Παρόμοια φαινόμενα εντοπίζονται και αλλού με μόνο πρόβλημα την ψευδεπίγραφη ενσωμάτωση μιας καθαρά τριτοκοσμικής χώρας στην Ευρώπη. Και αυτό σε επίπεδο οργανωτικών δομών, ατομικής συνείδησης και πιθανοτήτων μελλοντικής βελτίωσης.

Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα δίνει ένα στίγμα. Ίσως γιατί αποτελείται από μεμονωμένες, άγνωστες μεταξύ τους μονάδες που θεωρητικά έχουν καλές προθέσεις. Λέω θεωρητικά γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλοι όσοι ανέβασαν ένα ποστ για την Αμαλία, για τον βασανισμό των κρατουμένων, για την Πάρνηθα δεν είναι a fortiori παναγίες. Αν ήταν, η χώρα δεν θα ήταν χωράφι όπως λέει ο Πανούσης. Μέσα στην παθογένεια της καθημερινότητας τέτοια γεγονότα μπορούν να αποτελέσουν και λανθάνουσες ευκαιρίες για ξεκαρδιστικό (πίσω από δακρύβρεχτο) χαβαλέ. Ίσως είμαι πολύ καχύποπτος αλλά έχω λόγους.

Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα δείχνει καλές προθέσεις γιατί είναι χύμα και ασυντόνιστη. Αν οργανωθεί πιθανότατα να παρουσιάσει και άλλες γραικό-παθογένειες. Ίσως πάνω στην οργάνωση (που πρέπει να ξεκινήσει εκ του μηδενός) να θυμηθεί κάποιος ότι έχει να πιει έναν φραπέ. Ίσως όμως και όχι. Θεωρώ όμως πως σε μια χώρα πολιτικά νεκρή και κοινωνικά βουτηγμένη στα σκατά μια πρόταση μπορεί να έλθει από εκεί που δεν το περιμένει ουδείς.

Υ.Γ: Ξαναδιαβάζω το κείμενο και φοβάμαι πως αμπελοφιλοσοφώ. Διάβασα όμως ένα κείμενο που πραγματικά με έκανε να αισιοδοξώ στο μπλογκ τ0υ Μάνου Αντώναρου. Η Πάρνηθα θα ξανανιώσει, το ίδιο και ολόκληρος ο πλανήτης. Απλά πρέπει εμείς να την πουλέψουμε. Όσο το περιβάλλον προστατεύεται από τις Μάρκετινγκ προπαγάνδες τύπων όπως ο Αλ Γκορ όλα θα πάνε κατ ευχήν. Η ώρα που ο ανθρώπινος νταβατζής θα εξοριστεί από το (νοικιασμένο) σπίτι του δεν αργεί.

Και στην άλλη ζωή φιλόσοφοι, ιστορικοί, περιβαλλοντολόγοι, επιστήμονες της γενετικής, νευρολόγοι, κοινωνιολόγοι και άλλοι θα έχουμε άπλετο (και άπλυτο) χρόνο να συνυπογράψουμε ένα best seller μεγαλύτερο και από την Βίβλο.

Την Παθογένεια της Ανθρώπινης Μαλακίας

Θερμή παράκληση στον Karl Marx και τον Πλάτωνα να μου κάνουν την τιμή να γράψω το case study

"1828-2008: Μια Φορά Ραγιάς, Ραγιάς για Πάντα

-Η Επιτομή της Νεοελληνικής Μαλακίας"

Ζωντανοί-Νεκροί

ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΘΑΛΑΜΟ ΑΕΡΙΩΝ.

ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ.

ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΛΥΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ.

ΠΕΡΙΤΕΙΧΙΣΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ.

ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΕΘΑΙΝΩΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.

ΑΝΑΠΟΛΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ (?) ΠΑΡΕΛΘΟΝ.

ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ.

ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΜΑΘΑΝ 120 ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΩΝ ΠΛΥΝΤΗΡΙΩΝ.

ΕΔΩ ΚΑΙ 15 ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΔΑΣΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ.

ΚΑΙ Ο ΤΩΡΙΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΓΟΡΕΥΕΙ ΠΕΡΙ

ΔΑΣΟΦΥΛΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ.

Η ΠΕΝΤΕΛΗ ΔΕΝ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ

ΤΗΝ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΥΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ.

ΑΛΛΑ ΕΦΕΔΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ.

ΜΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΚΟΣ...

ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΣΑΝ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ...

PRE-ACTIVE GREEK GOVERNMENTS...

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΤΣΕΜΗ ΟΜΩΣ.

---------

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΟΥΤΑΝΑΣ ΓΙΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΨΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ.

Ο ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΣ ΡΑΓΙΑΣ

ΠΟΥ ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΜΕΖΟΝΕΤΤΑ ΦΤΑΙΕΙ?

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΠΙΣΙΝΑ

ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ?

Ο ΙΔΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΟΥΡΑΓΕ ΣΕ ΚΑΝΑ ΠΕΥΚΟ

ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΟΙΛΑΡΑ ΝΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΨΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΥΡΕΣ

ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΤΑΒΕΡΝΑ ΣΤΟΥΣ ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ?

ΞΕΡΩ, ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΛΕΦΤΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ.

ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΩΝ, ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ

ΑΠΛΑ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ.

ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.

ΑΠΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΟΙΝΗ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ.

ΘΑΝΑΤΟΣ

--------

ΚΑΛΟ ΣKATOΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Μπλουμ

Τον έβλεπε να χάνεται στο μονοπάτι που οδηγεί στο κανάλι αγκομαχώντας να κρατήσει την τσάντα και το ποδήλατο μαζί. Χαμένος στις σκέψεις του απαντούσε σχεδόν αυτόματα στις τελευταίες ερωτήσεις του Νοτιοκορεάτη. Είχε συνηθίσει άλλωστε. Δεν ήταν δυνατόν να σκεφτεί σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, εκτός της μητρικής του. Δεν μπορούσε αλλιώς να δώσει μορφή και νόημα στην υπαρξή του και στις σκέψεις του, αν είχαν νόημα φυσικα. Και έτσι το μυαλό επέτρεπε στο στόμα να κάνει την βρώμικη δουλειά της επικοινωνίας γρήγορα και αθόρυβα. Η αυτοσυγκέντρωση στα κατάστιχα της παράνοιας και των αναμνήσεων δεν επιτρέπει ούτε λεπτό αφαίρεσης.

Το ποδήλατο διέγραφε πια την αναμενόμενη κατεύθυνση. Άλλη μια από εκείνες τις στιγμές που κοιτώντας τον μακρινό η κοντινό ορίζοντα νιώθεις ότι οι σκέψεις σου έχουν μια υπερβατική αξία. Δυστυχώς όμως, ακόμα και στην παράνοια ισχύει μια μορφή μεταφυσικής αξιοκρατίας. Η ψευδαίσθηση αυτή δεν κρατάει για πολύ γιατί το παρελθόν διδάσκει πόσες ανούσιες σκέψεις έχουν παραχθεί. Και σαν μαγνήτης σε τραβάει μόνο σε εκείνες τις σκέψεις που θέλησες πολύ να έχουν κάποια αξία. Σε προστατεύει επιτιθέμενη καταπάνω σου. Δεν σε αφήνει να γεμίσεις το μυαλό με ανούσιες σκέψεις, ώστε να γυρνάς μόνο σε αυτές που σε κατατρόπωσαν.

Το κανάλι αδειανό. Σχεδόν δηλαδή. Στην άλλη άκρη, δυο μπόμπιρες περπατούν αμέριμνοι. Ο ένας κάνει στην άκρη να περάσει ο Νοτιοκορεάτης. Τα φράκταλς του μυαλού αποθανατίζουν την γεωμετρία του χώρου. Δεν χωράνε και οι τρεις στην ίδια ευθεία. Κάποιος πρέπει να αλλάξει θέση. Ο μπόμπιρας ανακαλύπτει τον Ουίνστον Τσόρτσιλ μέσα του. "H tan h epi tas" pou tha elege kai to Leonidas". "God save the queen" προσεύχεται ευλαβικά ο δεύτερος μπόμπιρας. Και όπως ο Κρόμγουελ αποκεφάλιζε τους αντιβασιλικούς στον εμφύλιο, έτσι και αυτοί πετάνε τον σχιστομάτη ποδηλάτη μέσα στο κανάλι για να αναλύσει το ποσοστό του πε χα και άλλων περισσότερο μολυσματικών χημικών στοιχείων.

Η νιρβάνα διαλύεται. Ο παρατηρητής κατεβαίνει ωσάν τον Κεντέρη με αναβολικά. Οι μπόμπιρες απομακρύνονται τρέχοντας από εκεί που ερχόντουσαν. Ο Νοτιοκορεάτης παρότι έκπληκτος αποφασίζει να μην συνεχίσει τα υδροβιολογικά του πειράματα ελλείψει πειραματικών σωλήνων. Ο θυμός και η έκπληξη είναι πολύ φτηνά συναισθήματα. Η παράνοια μπορεί να αντιπαρατεθεί μόνο με μιας άλλης μορφής παράνοια. "Why did they do that?"αναρωτιέται το θύμα, όσο μια πάπια συλλογίζεται πως ακόμα και το κανάλι υποφέρει πλέον από συνωστισμο.

Τα λόγια του David Harvey (The Urban Experience) αντηχούν εντυπωσιακά στο φρικαρισμένο σύνολο. "The language of any question has the awkward habit of containing the elements of its own response". Και μια μελωδία παρμένη από τα Πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας ολοκληρώνει το μοτίβο.

Η ζωή δεν είναι πάντα τόσο τραγική.

Είναι σχεδόν πάντα όμως, τόσο γελοία.

Εναλλακτικό Ξεκίνημα (Update)

Edgar Degas: Jockeys Before the Start

Claude-Joseph Vernet: La Nuit, un Port au Clair de Lune

J.M.W. Turner: The Sun rising through Vapour’

Όταν μόλις 2 λεπτά μετρημένα από τον εργασιακό-σπουδαστικό χώρο έχεις την δεύτερη σημαντικότερη γκαλερί της πόλης σου είναι μια ευτυχής συγκυρία. Το Barber Institute of Fine Arts φιλοξενεί μερικά αξιοσημείωτα έργα όπως τον παραπάνω πίνακα του Γκογκίν (The Bathers). Εκτός αυτού, αποτελεί τον καλλιτεχνικό πυρήνα του πανεπιστημίου συνεργαζόμενο με την σχολή καλών τεχνών και οργανωνοτας σεμινάρια, εκτακτες εκθέσεις και εκδηλώσεις, καθώς και συναυλίες κλασικής μουσικής.

Μέρες σαν και αυτή που είμαι πιο χαλαρός, καθότι παιδευόμουν όλο το ΣΚ, ξεκινάω από εκεί μπας και πάει καλά η εβδομάδα. Αλλά ακόμα και αν δεν πάει, το Barber Institute of Fine Arts παραμένει στις προτεραιότητες μου και αναμφισβήτητα στο τοπ 3 των περιφεριακών έλξεων.

Hilarious

Αναδημοσίευση Ενός Βιασμού

Αναδημοσίευω το εν λόγω κείμενο για δύο και μόνο λόγους

Ο πρώτος είναι ότι αποτελεί το μόνο κείμενο που κατά καιρούς ξαναδιαβάζω από το μπλογκ.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι 7 μήνες μετά τον παρτουζοβιασμό που συγκλόνισε το μαλακισμένο πανελλήνιο (για 2 τέρμενα μόνο) αγνοώ αν υπάρχει η παραμικρή δικαστική εξέλιξη και θα ήθελα αν κάποιος έχει τύχει να μάθει κάτι να το μοιραστεί. Ο μικρός Άλεξ, η Αμαλία ύπάρχουν σε banner στην μπλογκόσφαιρα αλλά ίσως θα ήταν τραγικό να ισχυριστεί οποιοσδήποτε ότι αυτοί έφυγαν νωρίς!!! Θυμάμαι πολύ καλά πόσο θυμωμένος ήμουν την 01/11/2006 και προτιμώ να μην το ξεχάσω. Και εύχομαι ότι καλύτερο σε αυτή την κοπέλα. Δεν είμαι τόσο μεγαλόψυχος για να ευχηθώ το ίδιο και για τους θύτες...

Τιτλος: Προσεχώς Βουλγάρες

Αυτό έλεγε η προφητική ταμπέλα κάπου στην Ελληνική Μακεδονία όταν οι ήρωες της ταινίας "Βαλκανιζατέρ" ξεκίναγαν το οδοιπορικό τους προς την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη.

Χρόνια μετά, 2 τινά υπάρχουν.

Η Μακεδονία δεν είναι μόνο Ελληνική. Και οι Βουλγάρες ήρθαν.Άλλες για να βρουν άλλες συντρόφισες στα κόκκινα φανάρια της Φυλής. Άλλες για να κρατήσουν συντροφιά σε μοναχικούς και ξεχασμένους ανθρώπους σε αφιλόξενα κωλόμπαρα. Και άλλες σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να πάρουν το μερτικό στην ζωή.

--------------------------------------------------------

Τυπικό επαρχιακό χωριό: Ο εκμοντερνισμός δεν ήρθε μέσω μια κοινοτικής βιβλιοθήκης ή μέσω ενός θερινού σινεμά. Έφτασε μέσω της τηλεόρασης που αν δεν ξέρεις και πολλά μπορεί να σε πείσει ότι η Τατιάνα είναι κοινωνιολόγος και ο Γεωργίου οδοντίατρος. Λίγο Mad, λίγες ειδήσεις και λίγο σοφτ πορνό (εκτός αν είσαι προύχοντας με καλωδιακή) και συμμετέχεις και συ (ισότιμα) στην πολιτιστική παγκοσμιοποίηση.Συγκεκριμένα σήριαλ στην τηλεόραση σου διδάσκουν ότι το σεξ είναι κάτι πολύ εύκολο στις μέρες μας. Και η γυναίκα είναι πολύ πρόθυμη (η πολύ ψώλα ενίοτε) για να ικανοποιήσει κάθε φαντασίωση. Αν μάλιστα υπάρχουν και στοιχεία που την κατατάσσουν σε ένα κατώτερο κοινωνικό στρώμα (εθνότητα, χρώμα) τότε το γαμήσι των πληβείων μπορεί να πάρει και την μορφή παρτούζας. Δεν βαριέσαι. Όταν παντρευτούμε θα είμαστε τύποι και υπογραμμοί. Άλλωστε γιατί ο πατέρας μας πίπωνε την οικιακή βοηθό στα παρτέρια και η μάνα κρυφοκοίταγε τον καλλίγραμο αλβανό εργάτη και όχι τις πατσές (του ίδιου) πατέρα????
-----------------------------------------------------

Σχολείο επαρχιακό: Ύπολογιστές, εργαστήρια φυσικής & χημείας, γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάντμπιντον, τάεκ βοντο, υπηρεσίες στήριξης των παιδιών και του πουλιού το γάλα. Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός. Σεμινάρια σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης 2 φορές τον χρόνο. Και δωρεάν παροχη προφυλακτικών για αποφυγή της όποιας ντροπής (καθώς ή περιπτερού στην κεντρική πλατεία του χωριού έχει να δει χαρά στα σκέλια της από την ανατίναξη της γέφυρας του γοργοποτάμου ή μήπως του London Bridge και κοιτάει με μίσος όποιον οραματίζεται το σεξ (ασφαλές ή μη).
------------------------------------------------------

Παρέα: Ομάδα ατόμων με αρκετές κοινές καταβολές και βιώματα - που αν σε ένα μικροαστικό περιβάλλον ξεπερνάνε την πλήξη με ανεπάλληλους ηδονιστικούς καφέδες - σε ένα μικροχωριανό περιβάλλον τραβάνε μαλακία 5 φορές την ημέρα. Ένας συνήθως είναι λιγότερο ζώο από τους υπόλοιπους. Αλλά εξίσου δειλός. Ανίκανος να ορθώσει το αναστημά του ακολουθεί την μαλακία των υπολόίπων γιατί δεν πρέπει να τον απορρίψουν. Αν τυχόν τα έχει και με μια ομορφούλα βουλγάρα... Ίσως πρέπει να την μοιραστεί μαζί τους....

------------------------------------------------------

Βιασμός: Πράξη καταγράψιμη σε κινητό τηλέφωνο από κάποιο πυροβολημένο κοράσιο (της λαμπρής ελληνικής φυλής). Λογικά καταγράφει το γεγονός από φόβο μήπως δεν μάθει ποτέ πως είναι να τον τρως (ο τοπικός μπουκ την παίζει 1.33 να πάρει την θέση της περιπτερού του χωριού σε μια δεκαετία). Ο άνθρωπος δεν πέθανε μέσα της γιατί απλά δεν είχε γεννηθεί ποτέ. Η παρέα τελείωνει. Τα ευαίσθητα ζώα αναρωτιούνται μήπως το χόντρυναν λίγο. Τα εντελώς καμμένα θα έχουν να λένε μια ιστορία στα εγγόνια τους. Η ζωή θα επιβραβεύσει περισσότερο την δεύτερη κατηγορία.... Η Βουλγάρα? Καλά αυτή δεν είναι θύμα. Είναι θύτης. Στην πυρά στην πυρά....

------------------------------------------------------

Κοινωνία: Το σύνολο των ζώων που λέγονται άνθρωποι. Αναστατωμένοι τοπικοί παράγοντες, Πολιτική σπέκουλα, ακαδημαικοί με βαρυσήμαντα κοινωνικά άρθρα, πεσωπιάστηδες δημοσιογράφοι, και αγανακτισμένοι ιερείς. Ζώα πολύ πιο κτηνώδη από έναν πεινασμένο κροταλία. Και μια ευαισθησία που δεν κρατάει ούτε 10 μέρες. Μέχρι το επόμενο θύμα που γεννιέται θύτης χωρίς ποτέ να μάθει το γιατί...

------------------------------------------------------

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: Η ΚΟΠΕΛΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΛΕΤΑ...

Ε ΡΕ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΛΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΦΥΛΑΚΗ...

ΤΟ ΧΑΜΟΥΡΕΜΑ Η ΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΞΙΣΣΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΕ ΒΙΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΕΤΣΙΝΙΑ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΚΙΟΛΑΣ...

ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΕΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ.

ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΛΩ.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΡΑΓΕ???

ΣΙΧΑΜΑΤΑ... ΟΙ ΕΡΙΝΥΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΑΙΩΝΙΑ

Όσκαρ Ουάιλντ Speaking

Οι ατάκες του αλησμόνητες. Η γλώσσα του τσακίζει κόκκαλα.

A little sincerity is a dangerous thing, and a great deal of it is absolutely fatal

A man can be happy with any woman as long as he does not love her. :-)

America is the only country that went from barbarism to decadence without civilization in between. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

I always like to know everything about my new friends, and nothing about my old ones.

I think that God in creating Man somewhat overestimated his ability.

The secret of life is to appreciate the pleasure of being terribly, terribly deceived

Children begin by loving their parents; as they grow older they judge them; sometimes they forgive them

Anybody can sympathise with the sufferings of a friend, but it requires a very fine nature to sympathise with a friend's success

There are many things that we would throw away if we were not afraid that others might pick them up

http://www.quotationspage.com/

Αποκέντρωση

Και το ερώτημα είναι τόσο απλό.

Η μεταφορά του Υπουργείου Παιδείας στο Μαρούσι θα σημάνει αποσυμφόρηση του Κέντρου καθώς μαζί με το Μέγαρο Μαξίμου ήταν οι βασικότεροι στόχοι των εκάστοτε διαδηλωτών?

Ρε δεν μεταφέρουν και την Βουλή και όλα τα Υπουργεία στην Θεσσαλονίκη. Να μην γκρινιάζουν οι άλλοι για την Ελλάδα των 2 ταχυτήτων (0+0=2 Μητσοτακικά Μαθηματικά) και να επιτευχθεί το μεγαλύτερο επίτευγμα στην ιστορία του παγκόσμιου αστικού σχεδιασμού σε θέματα αποκέντρωσης. Αντί να φύγουν οι άνθρωποι να φύγουν οι υπηρεσίες. Και έτσι κάποιοι (αρκετοί) άνθρωποι θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν.

Άντε να δω και διαδηλωτές να στριμώχνονται στον ΗΣΑΠ της Αττικής ή της Βικτώριας (μαζί με Νιγηριανούς με τις τεράστιες τσάντες) για να προλάβουν το συλλαλητήριο στο Μαρούσι.

Όπως Παλιά

.

Ελλαδιστάν? Υπάρχουν και Χειρότερα..

Γυρνάω από το Πανεπιστήμιο. Έχει τελειώσει η βροχή και στην εστία κάποιοι ετοιμάζονται για μπάρμπεκιου. Ένας Αμερικάνος μαλλούρας με κοιτάει και μου λέει "I like Greek cops" με χαμογελάκι. Το βίντεο έχει φτάσει μέχρι και σε Νοτιοκορεάτικες Ιστοσελίδες.

Σοβαρά σκέφτηκα από μέσα μου Μεγάλε!!! Για έλα λίγο μαζί μου. Κάτι τέτοια ξοφλημένα λούμπεν προλεταριάτα μου φτιάχνουν την διάθεση. Πως τα βλέπεις τα πράγματα στην Μέση Ανατολή τον ρωτάω. Το ότι η κυβερνησή σας κατηγορείται πλέον ανοιχτά για την χρηματοδότηση (νέων) εξτρεμιστικών ομάδων που στόχο έχουν ή να αποσταθεροποιήσουν όλη την περιοχή ή να επιβάλουν τις συνεργάσιμες μαζί τους ελίτ, έχει υποπέσει στην αντιληψή σου?

Το Foreign Affairs το γνωρίζεις του λεω? Ναι μου λέει. Συγχαρητήρια του λέω. Μήπως έχει τύχει να διαβάσεις τo πολύ πρόσφατο άρθρο του μαύρου υποψήφιου των Δημοκρατικών (που είναι υγιείς φιλελεύθεροι και καλά - γέφυρα με προηγούμενα ποστ) Μπάρακ Ομπάμα.

http://www.foreignaffairs.org/20070701faessay86401/barack-obama/renewing-american-leadership.html

Πραγματικά του λέω αισθάνομαι ανακούφιση τώρα που η Χίλαρι και ο Ομπάμα έχουν τόσο αγνές διαθέσεις για τον κόσμο. Νιώθω μια ασφάλεια βρε παιδί μου. Καυλώνω με την αγνοτητά τους. Μόνο που θα ήθελα να μου εξηγήσεις κάποια μέρη του άρθρου του αν μπορείς, εσύ (του λέω) που δεν είσαι με τον Μπους δηλαδή...

COMMON SECURITY FOR OUR COMMON HUMANITY

At moments of great peril in the last century, American leaders such as Franklin Roosevelt, Harry Truman managed both to protect the American people and to expand opportunity for the next generation (Ναγκασάκι - Χιροσίμα δηλαδή και προσέξτε... Οι τρεις είναι Δημοκρατικοί, κρατάω ένα σεβασμό για τον Κένεντυ αλλά ως εκεί...)

Today, we are again called to provide visionary leadership. This century's threats are at least as dangerous as and in some ways more complex than those we have confronted in the past. They come from weapons that can kill on a mass scale and from global terrorists who respond to alienation or perceived injustice with murderous nihilism (Τα οποία Η Αμερική πουλάει εδώ και εκεί και κυρίως στα άλλοτε φιλαράκια της Οσάμα και Σαντάμ)

The Bush administration responded to the unconventional attacks of 9/11 with conventional thinking of the past, largely viewing problems as state-based and principally amenable to military solutions. It was this tragically misguided view that led us into a war in Iraq that never should have been authorized and never should have been waged. In the wake of Iraq and Abu Ghraib, the world has lost trust in our purposes and our principles. (Σωστή τακτική - λάθος μέθοδοι, ποιοτική η διαφορά των μεν και των δε)...

After thousands of lives lost and billions of dollars spent, many Americans may be tempted to turn inward and cede our leadership in world affairs. But this is a mistake we must not make. America cannot meet the threats of this century alone, and the world cannot meet them without America.

ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

Enhancing our military will not be enough. As commander in chief, I would also use our armed forces wisely. When we send our men and women into harm's way, I will clearly define the mission, seek out the advice of our military commanders, objectively evaluate intelligence, and ensure that our troops have the resources and the support they need. I will not hesitate to use force, unilaterally if necessary, to protect the American people or our vital interests whenever we are attacked or imminently threatened.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Δεν είναι σωστό σε ένα τέτοιο περιβάλλον να κάνεις μαθήματα ιστορίας, για αυτό και συγκράτησα την οργή μου μπροστά στον απόγονο του Γούντστοκ. Απλά του είπα ότι εγώ ντρέπομαι για το μπουρδέλο από το οποίο προέρχομαι αλλά όσο αυτός δεν είναι σε θέση να καταλάβει πόσο τεράστιο είναι το δικό του μπουρδέλο, τότε καλύτερα να βρει κανέναν άλλον ελληναρά χαζοβιόλη να κάνει χαβαλέ μαζί του.

Υ.Γ: Μετά από αυτό το άρθρο εγκατέλειψα κάθε εκδοχή να τελείωσω το αφιέρωμα (έστω και καυστικό στον νεο-φιλελευθερισμό). Αφήνω τους ιδεολόγους στα Ηλύσια Πεδία τους και μένω μόνος μου να αναρωτιέμαι γιατί η ανθρωπότητα είναι τόσο πολύ βουτηγμένη στα σκατά

Πιο Μαλακά

Θα πω ένα τραγούδι στο πιάνο
Για αυτά που κανείς δεν τολμά
Και αν πω κατιτί παραπάνω
Να μου φωναξετέ μαλακά, πιο μαλακά, πες τα τουλάχιστον πιο μαλακά

Ο πολιτικός στο μπαλκόνι
Μιλάει και λέει πολλά
Και ο κόσμος που ακόυει πελάγώνει
Και λέει από μέσα του μαλακά, πιο μαλακά, βγάλε το λόγο σου πιο μαλακά

Μας είπανε ότι τα ράντζα
Θα φύγουν απ’τις κλινικές
Και θα χουν κρεβάτια καβάντζα
Για να ξαπλώνουμε μαλακά, πιο μαλακά, να μας ξαπλώνουνε πιο μαλακά

Μην τρέμεις για την εφορία
Γιατί μόνο αυτή σ’αγαπά
Δώς της λοιπόν τα στοιχεία
Να σε γραπώσουνε μαλακά, πιο μαλακά, καν τις δηλώσεις σου πιο μαλακά

Με λόγια και λόγια και λόγια
Σε φέρανε τούμπα ξανά
Και ενώ σου την κάναν λαμόγια
Πάλι τους πίστεψες μαλακά, πιο μαλακά, πάλι τους πίστεψες πιο μαλακά

Μου λες να σε ξαναψηφίσω
Γιατί μου χεις φτιαξει πολλά
Την ψήφο μου για να τιμήσω
Είναι απαραιτητο μαλακά, πιο μαλακά, να σου την ρίξω εγώ μαλακά

(Χάρρυ Κλυν - Μαλακά / ή οπου άλλου γουστάρετε βάλτε τον τόνο)

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΝΤΕΓΡΑΨΑΝ ΣΥΝΘΗΜΑ ΑΝΤΙΠΑΛΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗΝ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ (το σκυμμένο) Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑ......ΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ ΓΑΛΑΤΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΑΝ ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΤΑ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...

Good Luck Mr. Robinson

Ο ραδιοφωνικός σταθμός ΣΚΑΙ ακολουθώντας λίγο το μοντέλο του BBC επιτρέπει στους επισκέπτες του να ακούνε εκπομπές παλιότερες που έχουν μπει στο αρχείο του σταθμού. Όντας κάτι παραπάνω από εθισμένος στην Ελληνοφρένεια, εδώ και καιρό έχω αρχίσει να τσεκάρω και άλλες εκπομπές όπως το χωρίς σύνορα του κυρίου Χατζηστεφάνου που με έχει κερδίσει απόλυτα με το καυστικό του χιούμορ, τις ιστορικές (ραδιοφωνικές αρχειακές) αναδρομές του και την επίκαιρη ανάλυση των σημερινών διεθνών πολιτικών θεμάτων. Θα την συνιστούσα άνετα σε οιονδήποτε όμως δεν έχω σκοπό να το γυρίσω στην διαφήμηση. Αντ αυτού, θα σας μεταφέρω, όπως την άκουσα από την εκπομπή, την ιστορία μιας μυστηριώδους ατάκας του Νιλ Άρμστρονγκ..

Όταν ο διάσημος αστροναύτης στις 21/07/1969 πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι η συγκίνηση αφορούσε τους πάντες, εκτός ίσως από τους επιτελείς της αρκούδας που έβλεπαν την προηγούμενη επιτυχία του Γκαγκάριν να σβήνει απότομα, όπως τα κεράκια που οι μαυροφορούσες στις εκκλησίες τα πετάνε λες και το κερί δεν συμβολίζει τίποτα. Όσο νεκραναστήθηκε η ψυχή νεκραναστήθηκε. Στην μπάντα έχουν άλλα κεριά και άλλες ψυχές σειρά. Για πόσο άραγε??? Ίσως για αυτό και οι Σοβιετικοί μετέπειτα βγάλαν την θεωρία περί της εικονικής επίσκεψης στην σελήνη. Δεν θσα ταν και δύσκολο για το Χόλυγγουν άλλωστε...

Ο Αρμστρονκ αποχαιρετώντας το φεγγάρι και το φιλοθέαμονο κοινό ψέλισε διάφορες ατάκες όμως όταν είπε "καλή τύχη κύριε Ρόμπινσον" ουδείς μπορεί να ήξερε ποιον εννοούσε. Το 1995 σε μια συνέντευξη τύπου ξαναρωτήθηκε για την περιβόητη ατάκα και δέχτηκε να απαντήσει καθώς ο κύριος Ρόμπινσον είχε πλέον πεθάνει...

"Το 1938 στο σπίτι μου (suburbia βιλίτσα με κήπο για μπάρμπεκιου όπου θα συζητούσαν το ρεύμα του Ναζισμού ενώ τελίκα μόνο η Ευρώπη έφαγε την πατάτα - άσχετη παρέκβαση αλλά δεν μπορώ να μην σκιαγραφήσω το ιστορικοπολιτικό περίγραμμα)... Τι ήθελα να πω????

Πάμε πάλι... "Το 1938 στο σπίτι μου παίζαμε μπάσκετ με έναν κολλητό μου μικρά παιδάκια. Κάποια στιγμή πέταξα την μπάλλα πολύ δυνατά και αυτή πέρασε μέσα από ένα παράθυρο στην κατοικία των Ρόμπινσον. Δεν είχα το κουράγιο να πάω να την ζητήσω, γιατί φώναζαν όμως ο κύριος Ρόμπινσον προσπαθούσε να ηρεμήσει την συζυγό του. Τότε άκουσα την κυρία Ρόμπινσον να του λέει"

"Τσιμπούκι??? Η μόνη πιθανότητα να σου πάρω τσιμπούκι είναι όταν αυτό το κωλόπαιδο πάει στο διάστημα"

Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται....

Ηθικό δίδαγμα:

Ότι και να σέρνει ένα καράβι, για μια πεολειχία ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο φεγγάρι.

Ή στην χειρότερη να προσποιηθεί ότι έφτασε (Προσθήκη της Σοβιετικής έκδοσης)

Και αυτή η φράση θα μπορούσε να αποτελέσει και το τέλος του ψυχρού πολέμου.

Μόνο ο Λούις Άρμστρονγκ με την τρομπέτα του

λείπει να τραγουδά για τον κύριο Ρόμπινσον:

"Heaven, I am in heaven,

And my heart beats so that I can hardly speak..."

Βαριά Κόπωση

Να πως περνάνε τις ώρες τους οι άνθρωποι του πνεύματος και του οινοπνεύματος

http://majman.net/fly_loader.html

Πάντειο Τζακούζι

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20070607&nid=4917385&sn=ΕΛΛΑΔΑ

Μόνο Σκουπίδια Μόνο Πλαστικά σε Θάλασσες και Ακτές

Το Πανελλήνιο Κέντρο Οικολογικών Ερευνών δημοσίευσε έρευνα για τα κατάλληλα και τα ακατάλληλα νερά των περιοχών περιφερειακά της Αττικής. Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η μελέτη αυτή είναι αφιερωμένη "σε όλους τους Έλληνες πολίτες εν'όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Προστασίας του Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου".

Τα συμπεράσματα και οι προτροπές δείχνουν το σοβαρό της κατάστασης αλλά για πολίτες και κράτος που το hiking σε σωρούς σκουπιδιών ανά την πόλη είναι συνήθης δραστηριότητα, η χαμηλή ποιότητα των θαλασσών δεν νομίζω να τους κόψει την φόρα... Οι πίνακες με τα επιτρεπόμενα και τα μη επιτρεπόμενα κωλοβακτηρίδια θα χαλάσουν τον ύπνο πολύ λίγων.

Το μεγάλο ερώτημα για την κατάντια είναι πλέον. Φταίει το σχολείο ή η οικογένεια για την έλλειψη ανατροφής. Γιατί η αξιοπρεπής συμπεριφορά δεν προϋποθέτει ευγενή μόρφωση...

Δείτε την μελέτη και τους κατατοπιστικούς χάρτες στο άνω link στο τμήμα ΕΡΕΥΝΕΣ - ΜΕΛΕΤΕΣ

Υ.Γ: Και ένα αντίο στον πολύ μεγάλο Σωτήρη Μουστάκα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...» (Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη.

Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:*

ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ*

ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.*

ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά.

Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων (Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

Η Πόλις Εάλω - Άκου τον Σάλο

Η κατεξοχήν μέρα που η εθνική λιγοψυχία και έλλειψη ταυτότητας περισσεύουν. Όχι η μόνη μέρα βέβαια... Η μέρα που αν αναφερεις ως θέμα συζήτησης την άλωση οι μισοί θα σε πουν Χριστοδουλικό φερέφωνο με εθνικοαπελευθερωτικές τάσεις. Απομεινάρι μιας συντηρητικής μπεσαμέλ σε ένα απαρέγκλιτα προοδευτικό παστίτσιο πολιτικοκοινωνικών ουτοπιών.

Η μέρα που αν ΔΕΝ αναφέρεις την άλωση οι άλλ0ι μισοί θα σε αποκαλέσουν κομμουνιστή, εθνοπροδότη και ότι κρύβεις στο μαξιλάρι τα απομνημονεύματα του Μάο. Ίσως ότι έχεις πάρε δώσε και με τον Επαναστατικό Αγώνα. Μόνιμη επωδός τους... Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις. Ο εθνοπατριωτισμός ωρίμασε μέσα τους με την λαμογιά και την ρεμούλα.

Στα τσακίδια και οι δυο. Κομπλεξικοί, υποκριταί και φαρισαίοι.

Η πόλις εάλω αλλά είναι εντελώς αμφίβολο αν ποτέ κανένας άκουσε τον σάλο.

ATHENS 2007

Νεο-Φιλελευθερισμός: Part Two

Συνεχίζουμε την ανάλυση του νεο-φιλελευθερισμού βάσει των βασικών χαρακτηριστικών του όπως έχουν σκιαγραφηθεί από τον Καθηγητή Κόλιν Χέι, Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, στο βιβλίο του “Political analysis: a critical introduction, 2002, Hampshire: Palgrave Macmilan”. Λόγω του ότι οι επόμενες κατηγορίες χαρακτηριστικών είναι πολυάριθμες, θα τις παραθέτω ανα δυάδες προχωρώντας σε σχολιασμό της εκάστοτε διαρχίας.

KEY ASSUMPTIONS

1) Individuals and states, though rational, have the capacity to solve problems through collective action.
2) International cooperation for mutual advantage is both desirable and possible

Μεικτός καπιταλισμός μου μύρισε στο καζάνι. Άνθρωποι και κρατικοί θεσμοί ας αγκαλιαστούμε υπό τις ιαχές για περισσότερη ελευθερία στην λειτουργία της αγοράς, την εξάντληση των φυσικών πόρων, την ιδιωτικοποίηση ακόμα και των δημόσιων αγαθών, αλλά πάντα με στόχο την πρόοδο (Attention) και την ευημερία . Διαλιέχτε, διαλιέχτε... Όλοι θα φάτε καλά... Όλα αυτά μάλιστα μπορούν να γίνουν γόνιμα και σε ένα διεθνές επίπεδο με τον κόσμο να γινεται μια αγκαλιά και να λέει ‘Let’s give peace a chance’, με τον Stevie Wonder να αναρωτιέται γιατί ο θεός δεν τον άφησε να δει αυτό το μεγαλείο.

Ας χαλαρώσουμε. Αυτά δεν γίνονται ούτε στα κλασσικά εικονογραφημένα. Κάθε ιδεολογία πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις εκάστοτε συνθήκες. Ο Χίτλερ το έκανε τόσο καλά που έπεισε κάμποσα εκατομμύρια να κινηθούν εναντίον όλων. Οι νεο-φιλελευθεριστές στα 1970 δεν βλέπουν που πάει ο κόσμος? Δεν βλέπουν ότι και η παραμικρή ανάφλεξη στην Μέση Ανατολή με τους τότε απανωτούς πολέμους (που ποτέ δεν θα σταματήσει) κάνει την οικονομία να τρέμει με κάμποσα ρίχτερ... Δεν βλέπουν ότι πέραν Ευρώπης-Βορείου Αμερικής γίνεται το έλα να δεις... Μα τι βιαστικός που είμαι.. Φυσικά και το βλέπουν... Αλλά εχουν έτοιμο το επιχείρημα (ή το άλλοθι)...

«Individuals and states, though rational...»

Μια ολόκληρη θεωρία βασίζεται σε πιο πήλινα πόδια και από τη Οθωμανική αυτοκρατορία. Τα κίνητρα που κινητοποιούν το άτομο να εμπλακεί στην οποιαδήποτε ενέργεια δεν βασίζονται αποκλειστικά στην λογική και στην εξωνυχιστική εξέταση όλων των παραγόντων που μπορεί να οδηγήσουν τον ίδιο τον φορέα ή τους γύρω του από την απόλυτη επιτυχία έως την απόλυτη καταστροφή. Έτσι είναι ο άνθρωπος είτε τζογάρει σε μια Λιντς με κακή απόδοση, γιατί δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα πέσει στην Λιγκ 1 (όπως ο υποφαινόμενος), είτε πάει και ακούει τον εκάστοτε αετονύχη χρηματιστή και τζογαροεπενδύει σε μετοχές που μπορεί να έχουν από μηδέν έως 100% ρίσκο, είτε ξέρει ότι θα χάσει την αξιοπρεπειά του αλλά παλεύει να πείσει μια γυναίκα ότι πεθαίνει για αυτή (πάλι ο υποφαινόμενος – ποιος είμαι ο πούστης!!!)

Σε επίπεδο εθνών... Μα the fall and decline οποιασδήποτε Ρωμαικής αυτοκρατορίας είναι αποτέλεσμα και του συνδρόμου του ισχυρού να υποτιμάει τους γύρω του. Εδώ, ακόμα και η Ελλαδίτσα του Βενιζέλου έχοντας μόλις καταφέρει να ανακτήσει τον μεγαλύτερο όγκο των κανονικών της συνόρων θέλησε να κάνει σαχ ματ ανακτώντας όλη την “Μεγάλη Ελλάδα”. Οι μόνοι rational παράγοντες στην Μικρασιατική καταστροφή (που λειτούργησαν τότε και σαν διεθνική κολεκτίβα με πρωταρχικό στόχο τα γαμημένα πετρέλαια της Μοσούλης και της Μέσης Ανατολής) είναι οι αξιότιμοι σύμμαχοι που κάνουν Ελλάδα και Τουρκία μπαλάκι του πινγκ πονγκ και ο Κεμάλ που σήμανε αντεπίθεση όταν ήξερε την απόλυτη εξάντληση των Ελλήνων. Αν υπήρχε το παραμικρό rationality στην ιστορία των εθνών, η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτό το μαύρο χάλι που είναι σήμερα.

Μπορεί τα επιχειρήματα του νεοφιλελευθερισμού να κυμαίνονται σε μια διαφορετική βάση όμως το rational choice theory θεωρείται πλέον εντελώς συντηρητική προσέγγιση σε πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες. Αλλά και όταν μιλάμε για τις ΗΠΑ η το Ηνωμένο Βασίλειο, το rationality ήταν μέρος της αποικιοκρατικής κουλτούρας είτε θύματα ήταν οι ζουλού στην Αφρική, είτε οι αβοριγινοί στην Αυστραλία, είτε οι Σίου, οι Απάτσι και οι Κομάντσι στην άγρια δύση. Σαν το παλιό καλό σύνθημα... «Προχωράμε και γαμάμε και το κύπελλο (πρώτες ύλες – γεωστρατηγικός έλεγχος) είναι κοντά ή μπροστά». Η λογική του σοκ και δέος είναι παμπάλαιη και η εκλογίκευση αυτής της λογικής του ισχυρού με βρίσκει να ωρύομαι. Αλλά στο μεταπολεμικό κόσμο μπορεί να υπάρξει λογική. Και μπορεί να υπάρξει χωρίς ακόμα και την ουσιαστική συμβολή του κράτους πρόνοιας. Μέσω ποιων?

3) Actors other than states – Multinational corporations, religious and nationalist movements – play a central role in international events

Οι πολυθνικές, οι θρησκείες (οι πρώτοι businessmen δηλαδή από τον καιρό της βασίλισσας Χατσεψούτ στην Αίγυπτο) και οι διεθνείς οργανισμοί θα δώσουν την λύση. OECD, WTO, IMF, World Bank, UN και δεν συμμαζεύεται σε συνεργασία με θρησκείες, αιρέσεις, την Κόκα Κόλα και τους συνεχιστές της θα φέρουν την ευημερία. Ήρθε η ώρα να φάμε με χρυσά μαχαιροπήρουνα. Πράγματι τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος. Η καταναλωτική και ηθική κουλτούρα έχει βρει τους διαμορφωτές της και η τεχνολογικη και παραγωγική εξέλιξη που πραγματοποιείται βαφτίζεται πρόοδος. Ο άνθρωπος έχει πάψει να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος αλλά όλοι γνωρίζουν ότι ένας δυσαρεστημένος άνθρωπος δεν είναι καλός καταναλωτής. Θετικά και αρνητικά φαινόμετα κάνουν την εμφανισή τους. Από την Trash TV και την εκταταμένη πουλημένη δημοσιογραφία που καταναλώνεται εύκολα, από τα fast food που αν και αγχωτικά (όντας fast) και ανθιγυεινά επίσης καταναλώνονται εύκολα, από την ταύτιση με ανύπαρκτες ιδεολογίες όπως το ποδόσφαιρο (αυτό και αν καταναλώνεται εύκολα), από τον πλανήτη τον ίδιο που οι άμεσα επόμενες γενιές θα χρησιμοποιούν τον αόριστο του ρήματος καταναλώνω, στο Ίντερνετ και στην δυνατότητα του να ταξιδεύεις ανά τον κόσμο σχετικά εύκολα. Ασχετα με το ότι ο τουρίστας παγκοσμίως δεν έχει αναπτύξει το αίσθημα του σεβασμού για τα μέρη που επισκέπτεται, και πως να το κάνει αυτό όταν δεν μπορεί να σεβαστεί τον ίδιο τον εαυτό του.

΄Όταν λεω τα ίδια πράγματα προφορικά, οι εκάστοτε ακροατές αρνούνται να καταλάβουν ότι εγώ δεν λέω οτι δεν υπάρχει εξέλιξη. Απλά μην συγχέεται την εξέλιξη με την πρόοδο γιατί για να υπάρχει πρόοδος πρέπει το ισοζύγιο οφελών και ζημίας της εξέλιξης να είναι θετικό. Καλώ οποιονδήποτε να αντικρούσει με στοιχεία αυτή την διαπίστωση. Συμπερασματικά, πρόοδος και εξέλιξη αλλαξοκωλιάζονται ενώ κουβαλάνε διαφορετικά νοήματα ενώ όποιος έχει αντίθετη άποψη βαφτίζόταν κομμουνιστής ή καταντάει περιθωριακός, ώστε και σε ιδεολογικό επίπεδο τα πράγματα να λειτουργούν ομαλότατα.

4) States cannot be conceptualised as unified actors but are themselves multi-centric and subject to a variety of competing domestic and international pressures

Επιτέλους μια αξιοπρεπής δήλωση. Σε μια πολύπλοκη και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία υπάρχουν αμέτρητα και πολυάριθμα συμφέροντα που εκφράζονται από ένα σωρό διαφορετικές οργανωτικές δομές (ποικίλες εκφράσεις κρατικής εξουσίας από τα υπουργεία ή δευτερεύοντα ινστιτούτα μέχρι την τοπική αυτοδιοίκη, ιδιωτικός φορέας, συλλογικοί φορείς, σωματεία εργατών, εθελοντικές πρωτοβουλίες στις οποίες εγώ δεν θα περιελάμβανα το ηθικό φιάσκο των εθελοντών του 2004). Πλουραλισμός, ναι ωραία... Και διεθνής πλουραλισμός... Πραγματικά αυτό είναι μια προοδευτική αντίληψη των πραγμάτων και οφείλουμε να ρωτήσουμε δίχως άλλο... Σε μια κοινωνία εκλογικευμένων διεθνών αγγέλων, ποιος κρατάει το μαχαίρι και το πηρούνι?

5) Power, within the international system, is diffuse and fluid.

Δεν λαμβάνουμε απάντηση. Πλουραλιστική κοινωνία, πλουραλιστική οικονομία, άρα και πλουραλιστική διασπορά της δύναμης. Φτάσαμε και στις αντιφάσεις λοιπόν.

Σε μια κοινωνία εκλογικευμένων ατομικών και συλλογικών φορέων (που μέσω των εκάστοτε πράξεων επιθυμούν μεγιστοποίηση των ιδίων οφελών) η δύναμη είναι διεσπαρμένη γενικά και αόριστα. Όταν όλοι οι άνθρωποι είχαν σφεντόνες κάποιος ανακάλυψε φεριππήν το μαχαίρι για να ισχυροποιηθεί έναντι των άλλων (εκλογικευμένη δράση). Η ίδια η εκλογικευμένη δράση δημιούργησε μια αλλαγή ισορροπίας δυνάμεων και αυτή είναι και η ουσία της ανθρώπινης εξέλιξης. Πως είναι δυνατό η δύναμη να διαχέεται (diffuse) αφού η ίδια η φύση των εκλογικευμένων δράσεων οδηγεί σε πόλωση της δύναμης προς όφελος κάποιων. Στην πραγματικότητα η δύναμη είναι ρευστή γιατί μπορεί να κερδιθεί ή να χαθεί (συνήθως από κάποιον άλλο εξίσου ή νέο ανερχόμενα ισχυρό παράγοντα) αλλά diffuse δεν μπορεί να είναι όσο μεγαλώνουν οι ανισότητες μεταξυ αστικων τάξεων και μορφωτικών επιπέδων.

Πόσο μάλλον σε διεθνές επίπεδο με τον δυτικό κόσμο να στέλνει ότι παπαριά του είναι άχρηστη σαν ελεημοσύνη στον τρίτο κόσμο αλλά να μην θέλει καν να ακούσει το χάρισμα των χρεών για τα οποία φταίνε και οι ίδιες αποικιοκρατικές δυνάμεις και τα τοκογλυφικά (ε συγνώμη χρηματοπιστωτικά) ιδρύματα τους. Η δύναμη πάντως για να είναι diffuse και fluid στο θεωρητικό μοντέλο προφανώς δεν μπορεί να επιβληθεί δια της βίας, βάσει και των αρχών της ελευθερίας (όπως θα εκφράστηκε στο Αμερικάνικο Σύνταγμα του 1776 προφανώς) και της φιλελεύθερης οικονομίας....#


6) Liberal democratic states do not wage war upon one another (the doctrine of the democratic peace)
7) Military force is by no means the only, or the most effective, instrument of foreign policy.

Ακάκιε... Τον καφέ της παρηγοριάς θα ζήταγε ο Βέγγος εδώ

Τα συμπεράσματα δικά σας. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω τις δύο αυτές αρχές του νεο-φιλελευθερισμού που μοιάζουν με κακόγουστο ανέκδοτο βάσει των έως τώρα εκφραστών του...

Θα έχουμε και τρίτο μέρος...

And when the broken hearted people living in the world agree,
there will be an answer, let it be.
For though they may be parted there is still a chance that they will see,
there will be an answer. let it be..Let it be, let it be....
(John Lennon)

Νεο-Φιλελευθερισμός Part One

Προς τιμήν ενός τυπά με τον οποίο είχα την εκτενέστερη μπλογκoσυζήτηση της μέχρι τώρα πορείας μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με το τι είναι ο νεο-φιλελευθερισμός.

Ναι αγαπητά μου παιδιά, σήμερα δεν έχει μπουτάκια και βυζάκια, ή ποιήματα που αυτές για τα οποία τα γράφαμε μας αντιμετώπιζαν σαν νούμερα. Βέβαια, καθότι δεν είμαι ειδικός, θα δανειστώ την βοήθεια του Κόλιν Χέι, καθηγητή στο τμήμα Διεθνών Σπουδών του πανεπιστημίου μου, και του βιβλίου του "Political Analysis: a critical introduction, 2002, Hampshire: Palgrave Macmillan".

Στο εισαγωγικό κεφάλαιο ο Χέι παρουσιάζει διάφορες πολιτικές θεωρίες καθώς και θεωρίες διεθνών σχέσεων, παραθέτωντας εκτενείς πίνακες με τα χαρακτηριστικά της κάθε προσέγγισης. Λόγω χώρου, εκθέτω τα στοιχεία μόνο του νεοφιλελευθερισμού, δίνωντας (εμ πως αλλιώς) την καυστική αλλά όχι κακοπροαίρετη κριτική μου. Θα κινηθούμε σε ένα κυνικό ύφος, έτη φωτός πίσω από το αντίστοιχο του Κόλιν Χέι.

Εισαγωγή

Το κακό όταν ξεκινάς μια έρευνα θεωριών πολιτικής οικονομίας είναι πόσα παρακλάδια συναντάς που για να τα καταλάβεις χρειάζεσαι 2-3 διδακτορικά. Ο κλασικός φιλελευθερισμός βάσει της wikipedia έχει 8 παρακλάδια, ένα εκ των οποίο και ο νεοφιλελευθερισμός. Και μετά λέμε για τα ΜΛ ΚΚΕ, ΛΜ ΚΚΕ, ΚΚΕ ΜΛ κ.ο.κ.

Πολύ γενικά, οι βασικές ιδέες του Φιλελευθερισμόυ και του Νεοφιλελευθερισμού σχετίζονται με τα κλασσικά έργα των Άνταμ Σμιθ και Τζον Στιούαρτ Μιλς, βρίσκουν απήχηση στο Κευνησιανό κράτος πρόνοιας του μεταπολεμικού δυτικού κόσμου και απηχούν κηρύγματα όπως ελευθερία, ανοιχτή (laissez-faire) οικονομία, και φιλελεύθερη δημοκρατία. Το σημείο στο οποίο ο νεοφιλελευθερισμός μεταλλάσεται σε συντηρητικό φιλελευθερισμό ή νεο-συντηρητισμό δεν θα με απασχολήσει εδώ.

Έτσι, ακόμα και αν φαινομενικά τούτη η συσχέτιση παρουσιάζει μεγάλη σημασία στην παρούσα εποχή εξαιτίας του ότι αυτές οι δύο ιδέες αντικατοπτρίζουν τα μεγάλα κόμματα στις προηγμένες χώρες (είτε ξεκάθαρα στις ΗΠΑ, είτε ενδόμυχα σε χώρες όπως η Γαλλία και η Αγγλία και η Ελλάδα – ω ναι – που οι σοσιαλιστές έρχονται όλο και πιο δεξιά), νιώθω την ανάγκη να μην εξετάσω την πολιτική και διεθνή διάσταση του νεο-φιλελευθερισμού ως την εναλλακτική διατύπωση του νεο-συντηρητισμού.

Αντιθέτως, θεωρώ πως αυτά όλα είναι ωραία για να γεμίζουν σελίδες βιβλίων και άρθρων. Τα προβλήματα σήμερα είναι τόσο απτά που τα άπειρα συνέδρια όπου διανοούμενοι κηρύττουν τις απόψεις τους είναι πηγές πνευματικής τροφής, τείνουν όμως να εντάσσονται στην κλάσσική ψευδοιντελιτζέντσια των σοφών. Τα κοινά του νεο-συντηρητισμού και του νεο-φιλελευθερισμού a fortiori είναι πολλά, και χωρίς να έχω πρόθεση να ισοπεδώσω το ένα ή το άλλο δεν θα σταθώ στις διαφορές τους.

Ως εκ τούτου, θα αντιμετωπίσω τον νεο-φιλελευθερισμό ως μια θεωρητικά πιο προοδευτική προσέγγιση στην πολιτική οικονομία και τις διεθνείς σχέσεις όπως εμφανίστηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα. Δεν θα του χαριστώ όμως στα καθαρά αποικιοκρατικά αγκάθια που κουβαλάει είτε αυτά είναι κατάλοιπα του κλασικού φιλελευθερισμού είτε επιταγές της Αμερικανικής πολιτικοστρατιωτικοοικομικής επέκτασης, οι οποίες τον κάνουν τόσο δύσκολο να διαχωριστεί επί του παρόντος από τον νεο-συντηρητισμό.

Και αυτό στα μάτια κάποιου σαν εμένα που έχω διαβάσει 2-3 πράγματα αλλά δεν θα κάτσω να τραβήξω τις κοτσίδες μου για να δω αν στα σημεία εκφράζει κάτι πιο προοδευτικό. Και επίσης θα υιοθετήσω την θέση του Κόλιν Χέι αναφορικά με την ιστορική (και όχι απαραίτητα θεωρητική) συνέχεια στην σχέση ιδεαλισμού-νεοφιλελευθερισμού.

Οι όμορφες ουτοπικές γέφυρες, όμορφα καίγονται... Και μετά ξαναχτίζονται

Aims / Contributions of Neo-Liberalism:

1) To counter the state-centrism of realism and neo-realism and to reinsert economic dynamics into international relations.
2) To explore the possibilities for cooperation within the international systems.
3) To explore the implications of a more flexible and positive view of human nature.

Οι συγκεκριμένοι στόχοι του Νεο-φιλελευθερισμού είναι εξαγνισμένοι, όπως και κάθε πολιτικής θεωρίας που θέλει να σέβεται τον εαυτό της. Η αντιθεσή του με το συντηρητικότατο κινήματος του ιδεαλισμού που δεν οδήγησε και σε μεγάλα επιτεύγματα την ανθρωπότητα, πλην δύο παγκοσμίων πολέμων, είναι ουσιαστική εκ πρώτης όψεως αν και ο Χέι αντιμετωπίζει τον νεο-φιλελευθερισμό ως την συνέχεια του ιδεαλισμού. Ας μην μπλέκουμε όμως τα μπούτια μας τόσο νωρίς. Επι του παρόντος, οι εν λόγω στόχοι είναι συμβατοί με τις μεταπολεμικές αντιλήψεις, έστω και και αν γίναν πιο έντονες μετά την οικονομική κρίση του 1970 λόγω μιας σειράς οικονομικών φαινομένων που ξεφεύγουν του γνωστικού μου πεδίου για να καταπιαστώ μαζί τους επαρκώς.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η δυναμική της οικονομίας εις βάρος ενός δυσκίνητου κράτους, η διεθνής συνεργασία, και μια πιο θετική απεικόνιση του homo malakius ή economicus αποτυπώνουν πολύ φυσιολογικά τις ελπίδες για καλύτερες μέρες μετά την σφαγή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μια σημείωση μόνο... Η διατύπωση του νεοφιλελευθερισμού κατ’ εμέ υπό αυτές τις αγνές συνθήκες θα είχε νόημα μόνο δίχως την συνάντηση της Τεχεράνης και την Συμφωνία της Γιάλτας το 1945 αρκετά χρόνια πριν. Εκεί δηλαδή που υπογράφηκε η ύπαρξη πόλωσης για τουλάχιστον 40 χρόνια. Εκεί που τα επιτελεία της πόλωσης αποφάσισαν να χωρίσουν στρατιωτικά, οικονομικά, και τσεπο-ιδεολογικά τον πλανήτη. Το 1970, πέραν των οικονομικών καπιταλιστικών σχέσεων που θεωρούν ακόμα πιο επιτακτική της laissez faire νοοτροπίας και την ολική απόσυρση του κράτους, ο κόσμος ιδεολογικά περιμένει πότε θα αρχίσει η μαζική ανταλλαγή βομβών για να γλυτώσουμε. Κίσσινγκερ, πύραυλοι της Κούβας πιο πριν ή ακόμα και Κορέα, Βιετνάμ, γιατί όχι και η Ελλάδα, αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα πως οι ιδεολογίες δεν χτίζονται...

Οι ιδεολογίες επιβάλλονται.

Ο αντικεντρισμός, η διεθνής συνεργασία, και η πίστη στην ανθρώπινη λογική είναι ευφάνταστα και καθόλου κολάσιμα παραδείματα προοδευτικής σκέψης. Το πόσο μπορούν να επιτευχθούν με δεδομένο (κατ’εμέ) τον έμφυτο ανθρωπινό εθισμό στην δύναμη και τα πλούτη σε ατομικό ή και συλλογικό επίπεδο υπόκειται μάλλον σε φιλοσοφική ή και θρησκευτική ανάλυση. Εδώ θα περιοριστούμε στην κριτική μιας θεωρίας...

Η οποία καλώς ή κακώς ταυτίζεται με αυτή ρεαλιστών και μαρξιστών φιλοσόφων που δεν τα βάζουν a priori με τον νεο-φιλελευθερισμό αλλά με την λογική ότι ο Homo Economicus είναι απόλυτα εκλογικευμένος (rational) και όχι παρτάκιας και φιλάργυρος όπως εγώ τουλάχιστον τον αντιλαμβάνομαι... Ακόμα και ο Άνταμ Σμιθ το είχε διαγνώσει άλλωστε :-)

To be continued...

Ρίμπο

Δεν θα μπορούσα να μην αποτίσω φόρο τιμής σε αυτόν τον μάγο. Ίσως είναι λίγο υποκριτικό να το κάνω τώρα που φεύγει ώστε και η ομάδα με τις λαχανί φανέλες να έχει μια πιθανότητα να συναγωνιστεί τον αιώνιο στο πρωτάθλημα της συμφοράς. Όμως ο Ριβάλντο είναι ένας από αυτούς που πήγαν μπροστά το άθλημα.

Κυρίως γιατί ήρθε στο ποδοσφαιρικό Τιμπουκτού και έδωσε ότι είχε τιμώντας το παχυλό του συμβόλαιο. Είναι φυσικό όταν έχει συνηθίσει ένα σωρό λαμόγια να παίρνουν τα κερατά τους χωρίς να ξέρουν αν η μπάλλα έχει αέρα ή πανί να είσαι επιφυλακτικός για όλα. Ο Ριβάλντο όμως ήρθε, πορώθηκε με την νέα του ομάδα (όσο γραφικό και αν φαίνεται αυτό) και έβγαλε το παντεσπάνι του γουστάρωντας ότι έκανε. Ξέρω άπειρους ανθρώπους που θα θέλαν να κάνουν το ίδιο και δεν τα καταφέρνου.

Η ομάδα όμως που έφερε την νέα εποχή στο ποδοσφαιρικό στερέωμα με μαέστρο τον θωμά, τσιφλικά τον γιώργο το δεξί χέρι του προέδρου, και ένα σωρό μικρόβια με μαύρες φανέλες έδειξε το επιπεδό της. Τους συγχαίρω γιατί οδεύουν με μαθηματική ακρίβεια στην επίτευξη του μεγαλύτερου ονείρου τους. Την επιτυχία μια εκτός έδρας νίκης. Που θα συμβεί με αντίπαλο την πρωταθλήτρια των Νήσων Φερόε στον πρώτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λίγκ το 2012 ή 2015.

Ο Ριβάλντο έκλαψε, συγκινήθηκε και άλλα πολλά. Έχει 5 κουτσούβελα, 2 γυναίκες (η δεύτερη είναι φανερό πως ξιφούλκησε την πρώτη), σίγουρα κανά ασκέρι πίσω στην Βραζιλία ταλαίπωρων συγγενών που θα τον έχουν πάτερ φαμίλια. Έχει δει πολλά και από τη καλή και την ανάποδη. Και έχει κάνει λάθη. Αλλά ο καλλιτέχνης καθαγιάζεται κατά την ύστατη πτώση του. Ο Ζιντάν έγινε μύθος κουτουλωντας εκείνο το ρεμάλι, Ο Μπάτζιο χάνωντας ένα πέναλτι στον τελικό του 1994, ο Μαραντόνα παίζωντας και χάνωντας εναντίον της χώρας που τον έκανε πλούσιο και της μαφίας που θα τον ήθελε λίγο πιο του χεριού της.

Ο Ριβάλντο δεν είχε τέτοιες ακρότητες. Κάθε φορά όμως που ήταν ψιλονεκρός η ανάσταση ήταν εκεί γιατί ο ίδιος ήξερε ότι ήταν ζωντανός. Έφυγε από την Μπαρτσελόνα με το πιο γνωστό του ψαλίδι που έσωσε το γόητρο και την έξοδο στο Τσαμπιονς Λιγκ (photo). Στην Μίλαν πήρε ένα Τσάμπιονς Λιγκ και νομίζαμε πως ήρθε εδώ για να πάρει τίποτα πετροδόλλαρα όπως άλλοι συναδελφοί του κάνουν σε αγώνες μαϊμού επίδειξης στα αραβικά πρωταθλήματα.

Μας έκλεισε το στόμα και τώρα φεύγει...

Και σιγά μην ξανάρθει. Μας μένει ο εκάστοτε Κορδονούρης. Και αυτός μας αξίζει