Κυρίως γιατί ήρθε στο ποδοσφαιρικό Τιμπουκτού και έδωσε ότι είχε τιμώντας το παχυλό του συμβόλαιο. Είναι φυσικό όταν έχει συνηθίσει ένα σωρό λαμόγια να παίρνουν τα κερατά τους χωρίς να ξέρουν αν η μπάλλα έχει αέρα ή πανί να είσαι επιφυλακτικός για όλα. Ο Ριβάλντο όμως ήρθε, πορώθηκε με την νέα του ομάδα (όσο γραφικό και αν φαίνεται αυτό) και έβγαλε το παντεσπάνι του γουστάρωντας ότι έκανε. Ξέρω άπειρους ανθρώπους που θα θέλαν να κάνουν το ίδιο και δεν τα καταφέρνου.
Η ομάδα όμως που έφερε την νέα εποχή στο ποδοσφαιρικό στερέωμα με μαέστρο τον θωμά, τσιφλικά τον γιώργο το δεξί χέρι του προέδρου, και ένα σωρό μικρόβια με μαύρες φανέλες έδειξε το επιπεδό της. Τους συγχαίρω γιατί οδεύουν με μαθηματική ακρίβεια στην επίτευξη του μεγαλύτερου ονείρου τους. Την επιτυχία μια εκτός έδρας νίκης. Που θα συμβεί με αντίπαλο την πρωταθλήτρια των Νήσων Φερόε στον πρώτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λίγκ το 2012 ή 2015.
Ο Ριβάλντο έκλαψε, συγκινήθηκε και άλλα πολλά. Έχει 5 κουτσούβελα, 2 γυναίκες (η δεύτερη είναι φανερό πως ξιφούλκησε την πρώτη), σίγουρα κανά ασκέρι πίσω στην Βραζιλία ταλαίπωρων συγγενών που θα τον έχουν πάτερ φαμίλια. Έχει δει πολλά και από τη καλή και την ανάποδη. Και έχει κάνει λάθη. Αλλά ο καλλιτέχνης καθαγιάζεται κατά την ύστατη πτώση του. Ο Ζιντάν έγινε μύθος κουτουλωντας εκείνο το ρεμάλι, Ο Μπάτζιο χάνωντας ένα πέναλτι στον τελικό του 1994, ο Μαραντόνα παίζωντας και χάνωντας εναντίον της χώρας που τον έκανε πλούσιο και της μαφίας που θα τον ήθελε λίγο πιο του χεριού της.
Ο Ριβάλντο δεν είχε τέτοιες ακρότητες. Κάθε φορά όμως που ήταν ψιλονεκρός η ανάσταση ήταν εκεί γιατί ο ίδιος ήξερε ότι ήταν ζωντανός. Έφυγε από την Μπαρτσελόνα με το πιο γνωστό του ψαλίδι που έσωσε το γόητρο και την έξοδο στο Τσαμπιονς Λιγκ (photo). Στην Μίλαν πήρε ένα Τσάμπιονς Λιγκ και νομίζαμε πως ήρθε εδώ για να πάρει τίποτα πετροδόλλαρα όπως άλλοι συναδελφοί του κάνουν σε αγώνες μαϊμού επίδειξης στα αραβικά πρωταθλήματα.
Μας έκλεισε το στόμα και τώρα φεύγει...
Και σιγά μην ξανάρθει. Μας μένει ο εκάστοτε Κορδονούρης. Και αυτός μας αξίζει
6 comments:
Οπως φαινεται η μη-ταυτιση αποψεων ειναι πληρης για εμας τους δυο. Δηλωνω περηφανος βαζελος.
Ενα μεγαλο ομως ευχαριστω και στον Ριμπο που πραγματικα κοσμησε αυτο το κωλοχανιο που λεγεται, ελληνικο πρωταθλημα ποδοσφαιρου.
Ένα πράγμα που με θλίβει είναι ότι δεν πιάνεις τα κρυφά μηνύματα στον λόγο μου.
Και γω κάποτε όταν ο παναθηναικός ήταν ομάδα και όχι κωλοχανίο εκεί έτρεχα
Πολλους γαυρους τους επιασε αυτοκριτικη διαθεση τις τελευταιες μερες. Το περνανε μετα απο περιοδους κρισεων και το ξεχνανε ως δια μαγιεας μερικες μερες αργοτερα. Χαρακτηριστηκα θυμαμαι το πρωτοσελιδο του Πρωταθλητη μετα την 7αρα στο Τορινο. "Κλειστε τα συνορα" με επεξηγηση, "να μην βγαινουν εξω να μας ντροπιαζουν" ή κατι τετοιο. Οποτε καταλαβαινεις γιατι η βιαστικη κριση.
Υ.Γ. Και για να δεις μνημη ελεφαντα.
Το 97, ενα χρονο μετα τα ιστορικα ημιτελικα καταληξαμε να βολοδερνουμε στην μεση της βαθμολογιας και τελευταια αγωνιστικη το 1-1 με τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ, μας στερησε και το ΟΥΕΦΑ. "ΠΑΟ παιξε και λιγη μπαλα γιατι θα σε περασει και η Καβαλα". Τοτε ημασταν απλως η ομαδα με τις πρασινες φανελες. Οταν 3 χρονια μετα γιναμε "Ευρωπαιοι" ολοι τα ειχαν ξεχασει αυτα. Ακομα και την ηττα στον τελικο του κυπελλου απο καποιον Πανιωνιο που μολις ειχε ανεβει κατηγορια. Εν ετει 2007 η ιστορια επαναλαμβανεται, πλεον ομως ειμαστε η ομαδα με τις λαχανι φανελες. Αν και πλεον ειμαι παρατηρητης απο μακρια, οι εγκυρες πηγες μου λενε πως η ιστορια επαναλαμβανεται. Εθνος κωλοτουμπα.
Ε μην πεφτουμε και μεις στην παγιδα των πραγματων που κατακρινουμε.
Αυτα. Μην το ισοπεδωσουμε και αυτο το θεμα.
Αυτοί που δεν είχαν το κουράγιο να προαστατεύσουν την ομάδα της Ριζούπολης και την άφησαν στο έλεος του θεού, κατηγορώντας την κιόλας, δεν έχουν ξεπληρώσει ακόμα τις αμαρτίες τους.
Και δεν θα τις ξεπληρώσουν ποτέ...
Υ.Γ: Σου ετοιμάζω ένα ποστ αύριο ή το αργότερο σε κανά διήμερο που θα προκαλέσει νέα ισοπέδωση :-) μην σου πω και ολική
Να συμπληρωσω, για να μην επιβαρυνω αλλο το blog του ανησυχου, πως στο τελευταιο reply σου με βρισκεις συμφωνω. Κυριως για αυτο που λες περι της μαχης στην καθημερηνοτητα ακομα και αν ενοχλει. Επειδη ομως απο μαχη στην καθημερηνοτητα το ξεκινησαμε και καταληξαμε σε ιδεολογικες σταυροφοριες αυτο δεν σημαινει πως δεν μπορουμε και να συμφωνουμε. Ως αθεραπευτα "τρελος" λοιπον εχω να προσθεσω πως δεν πρεπει να αρνουμαστε να παραδεχθουμε πως κανουμε και λαθη. Γιατι αυτα μας φερνουν πιο κοντα υπενθυμιζοντας μας το ανθρωπινο της φυσης μας, τουλαχιστον γι' αυτους που διεκδηκουν αλαθητα του Παπα.
Πολλες μεγαλοστομιες μαλλον ειπα σημερα.
αναμενω το post περι Ριζουπολης.
Ναι μεν δεν εχουν πληρωσει ακομα αλλα τουλαχιστον εχουν κρατησει τον Παναθηναικο σε ενα επιπεδο ολα αυτα τα χρονια. Δεν μου εχουν κανει τπτ προσωπικο, αλλα βλεπω πως εχει καταντησει η ΑΕΚ ή τι ατομα εχει στη διοικηση ο ΟΣΦΠ οποτε ειμαι σε αυτον τον τομεα ψιλοευχαριστημενος.
Post a Comment