Ο ραδιοφωνικός σταθμός ΣΚΑΙ ακολουθώντας λίγο το μοντέλο του BBC επιτρέπει στους επισκέπτες του να ακούνε εκπομπές παλιότερες που έχουν μπει στο αρχείο του σταθμού. Όντας κάτι παραπάνω από εθισμένος στην Ελληνοφρένεια, εδώ και καιρό έχω αρχίσει να τσεκάρω και άλλες εκπομπές όπως το χωρίς σύνορα του κυρίου Χατζηστεφάνου που με έχει κερδίσει απόλυτα με το καυστικό του χιούμορ, τις ιστορικές (ραδιοφωνικές αρχειακές) αναδρομές του και την επίκαιρη ανάλυση των σημερινών διεθνών πολιτικών θεμάτων. Θα την συνιστούσα άνετα σε οιονδήποτε όμως δεν έχω σκοπό να το γυρίσω στην διαφήμηση. Αντ αυτού, θα σας μεταφέρω, όπως την άκουσα από την εκπομπή, την ιστορία μιας μυστηριώδους ατάκας του Νιλ Άρμστρονγκ..
Όταν ο διάσημος αστροναύτης στις 21/07/1969 πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι η συγκίνηση αφορούσε τους πάντες, εκτός ίσως από τους επιτελείς της αρκούδας που έβλεπαν την προηγούμενη επιτυχία του Γκαγκάριν να σβήνει απότομα, όπως τα κεράκια που οι μαυροφορούσες στις εκκλησίες τα πετάνε λες και το κερί δεν συμβολίζει τίποτα. Όσο νεκραναστήθηκε η ψυχή νεκραναστήθηκε. Στην μπάντα έχουν άλλα κεριά και άλλες ψυχές σειρά. Για πόσο άραγε??? Ίσως για αυτό και οι Σοβιετικοί μετέπειτα βγάλαν την θεωρία περί της εικονικής επίσκεψης στην σελήνη. Δεν θσα ταν και δύσκολο για το Χόλυγγουν άλλωστε...
Ο Αρμστρονκ αποχαιρετώντας το φεγγάρι και το φιλοθέαμονο κοινό ψέλισε διάφορες ατάκες όμως όταν είπε "καλή τύχη κύριε Ρόμπινσον" ουδείς μπορεί να ήξερε ποιον εννοούσε. Το 1995 σε μια συνέντευξη τύπου ξαναρωτήθηκε για την περιβόητη ατάκα και δέχτηκε να απαντήσει καθώς ο κύριος Ρόμπινσον είχε πλέον πεθάνει...
"Το 1938 στο σπίτι μου (suburbia βιλίτσα με κήπο για μπάρμπεκιου όπου θα συζητούσαν το ρεύμα του Ναζισμού ενώ τελίκα μόνο η Ευρώπη έφαγε την πατάτα - άσχετη παρέκβαση αλλά δεν μπορώ να μην σκιαγραφήσω το ιστορικοπολιτικό περίγραμμα)... Τι ήθελα να πω????
Πάμε πάλι... "Το 1938 στο σπίτι μου παίζαμε μπάσκετ με έναν κολλητό μου μικρά παιδάκια. Κάποια στιγμή πέταξα την μπάλλα πολύ δυνατά και αυτή πέρασε μέσα από ένα παράθυρο στην κατοικία των Ρόμπινσον. Δεν είχα το κουράγιο να πάω να την ζητήσω, γιατί φώναζαν όμως ο κύριος Ρόμπινσον προσπαθούσε να ηρεμήσει την συζυγό του. Τότε άκουσα την κυρία Ρόμπινσον να του λέει"
"Τσιμπούκι??? Η μόνη πιθανότητα να σου πάρω τσιμπούκι είναι όταν αυτό το κωλόπαιδο πάει στο διάστημα"
Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται....
Ηθικό δίδαγμα:
Ότι και να σέρνει ένα καράβι, για μια πεολειχία ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο φεγγάρι.
Ή στην χειρότερη να προσποιηθεί ότι έφτασε (Προσθήκη της Σοβιετικής έκδοσης)
Και αυτή η φράση θα μπορούσε να αποτελέσει και το τέλος του ψυχρού πολέμου.
Μόνο ο Λούις Άρμστρονγκ με την τρομπέτα του
λείπει να τραγουδά για τον κύριο Ρόμπινσον:
"Heaven, I am in heaven,
And my heart beats so that I can hardly speak..."
1 comment:
Το χειρότερο είναι να προσποιηθεί! Μου άρεσε η εκδοχή σου για τον Άρμστρονγκ. Γιατί έχουν ακουστεί τόσα που αν τα πάρουμε στα σοβαρά, η σελήνη κατοικείται οι Ρώσοι το έμαθαν πρώτοι οι Αμερικάνοι έφτασαν δεύτεροι και προτίμησαν να γυρίσουν το βίντεο στη γη (κάτι άλλο που έχουν να μας πουν για τη σελήνη; με τη γη θα ασχοληθεί κανείς άραγε;;!)
Post a Comment