Ήφαιστος has never been in the fucking fashion

Στο σκοτεινό εργαστήρι του μονάχος ξενυχτά
Ο Ήφαιστος σιδηρουργός σμιλεύει την φωτιά

Του Αχιλλέα τ’άρματα θωρεί με δυσπιστία
Γιατί ως θεός γνωρίζει της μοίρας τα βιβλία

Άραγε που να τριγυρνά τώρα η Αφροδίτη
Σύζυγος που του πέτυχε γυναίκα για το σπίτι

Ο Ήφαιστος δεν γνώριζε τα βάσανα του Ιώβ
Όμως πικρά διδάχτηκε τι είναι tainted love

Ω κούτσαυλε δασύτριχε που ορέγεσαι της ομορφιάς το αμπέλι
Την Αφροδίτη δεν περπάτησες μια νύχτα στον Πετρέλη

Μονάχα λίγα γράμματα, δώρα ευτελή και άνθη
Που ενίοτε σου φόρτωναν και ως δικά σου λάθη

Ήφαιστε μην αγκομαχάς και τράνταζε το αμόνι
Την μοναξιά σου δεν μετρά γιατί δεν έχει μείνει μόνη

Και φυσικά δεν το τολμά γιατί είναι πεπεισμένη
Πως η ρουτίνα είναι σοφή πεπατημένη

Μην την ξεσυνερίζεσαι και μην την καταριέσαι
Γιατί εσύ θ’ αγαπάς και όταν δεν αγαπιέσαι