Ψευδαίσθηση

Ξανάνιωθε ζωή σε κύτταρα που θεωρούσε προ πολλού νεκρά. Η πολύβουη κατηφόρα της Αλεξάνδρας ξεδίπλωνε αισθήσεις που δεν μπορούσε καν να φανταστεί την υπαρξή τους. Ακόμα και ο Λούις Άρμστρονγκ με την τρομπέτα του είχαν χώρο σε αυτό το τοπίο. Τι και αν είχε κάνει εκατοντάδες φορές το ίδιο δρομολόγιο, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο σουρωμένος, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο ψευτονηφάλιος. Το κρασί της χαράς είχε μεγαλύτερη επίδραση και από βαριά ναρκωτικά.

Δυστυχώς όμως κάποια θλίβερα και μίζερα κύτταρα (έτσι τα θεωρούσε τότε) συγκεντρωμένα περιμετρικά του εγκεφάλου προλόγιζαν το Βατερλό. Αν τον έλεγαν Βασίλη, μόνο η ταινία "Ξύπνα Βασίλη" θα ταίριαζε στην περιπτωσή του. Τον προειδοποιούσαν για την ασυμβατότητα του εγχειρήματος, για τα μικρά και μεγάλα εμπόδια που βασίζονταν σε λογικούς συνειρμούς, για την οδύνη που θα έφερνε η απόρριψη. Τα άκουγε και μέσα στην νιρβάνα του έβραζε από θυμό. Όχι, δεν διαφωνούσε μαζί τους. Ήξερε ότι είχαν δίκιο και όσο σκληρά και αν ήταν μαζί του, τα εμπιστευόταν.

Αναρωτιόταν όμως γιατί δεν είχε ποτέ το δικαίωμα να ζήσει έστω και για λίγο σε μια ψευδαίσθηση. Γιατί έπρεπε πάντα να του το χαλάνε? Και σε τελική, η εκλογίκευση και ο καθωσπρεπισμός που τον είχαν οδηγήσει? Ήταν ευτυχισμένος? Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε? Αυτή η αντίδραση επιβίωσης καθώς και η επιθυμία να μην δώσει πολύ θάρρος σε αυτά τα εκλογικευμένα κύτταρα και τον καβαλήσουν καμιά μέρα, τον βύθισαν περισσότερο στην νιρβάνα.

Μια νιρβάνα όμως, που έστω και σπασπωδικά, είχε ξενερώσει από την διάγνωση του ζωντανού ακόμα εκλογικευμένου κυταρρικού ιστού. Αν ήταν εδώ θα σας διαβεβαίωνε. Τίποτα χειρότερο από μια θλιβερή νιρβάνα. Αν το τελευταίο προπύργιο ψευδαισθήσεων πέσει, η επαφή με την πραγματικότητα είναι οδυνηρή ακόμα και για τα πιο ανούσια θέματα. Ένα κουνούπι μπορεί να σε αγγίξει και νομίζεις πως σε πατάει ελέφαντας. Ευάλωτος, αδύναμος, και δυστυχής. Ε μα τον Τουτατή καλύτερα να του έπεφτε ο ουρανός στο κεφάλι.

Η νιρβάνα συντηρήθηκε με την καρδιά να βαράει σαν υπερτασικό ταμπούρλο κατά διαστήματα. Και τα λάθη ξεκίνησαν, το ένα πίσω από το άλλο. Δεν έχει σημασία να αναφερθούν. Κάποιοι δεν θα έβλεπαν και πολλά λάθη μέσα σε αυτό το απελπισμένο γαιτανάκι δράσεων και αντιδράσεων. Για αυτόν όμως όλα είναι λάθη. Τώρα τα εκλογικευμένα κύτταρα κρύβονται βαθιά στον εγκέφαλο. Τώρα που δικαιώθηκαν, θα μπορούσαν να καυχηθούν τον θριαμβό τους. Αντ αυτού όμως, φοβούνται. Η καρδιά έκανε πραξικόπημα και έχει στείλει "κοράκια" και ειδικά εκπαιδευμένα κύτταρα να βρουν τα εκλογικευμένα κύτταρα και να τα κρεμάσουν άνευ δίκης.

Θα είναι μια φαντεζί κρεμάλα στην κεντρική πλατεία του εγκεφάλου. Προς παραδειγματισμό οποιουδήποτε άλλου κυτάρρου θελήσει να πουλήσει φτηνή εξυπνάδα. Ίσως θα ήταν καλή λύση και για τους εμπρηστές σε αυτό το φαρ ουέστ που κληθήκαμε να ζήσουμε. Καρδιές και λογιστικοί εγκέφαλοι.