Ζαμαν Φου

Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την blogοσφαιρα για ένα ευσεβές χρονικό διάστημα.

Στο ξεκίνημα του δεύτερου έτους της περιπετειάς μου στο Μπέρμιγχαμ οι επιτηρητές μου (μάλλον ο ένας εκ των δύο καθώς ο βασικός έχει εξαφανιστεί εδώ και καιρό για λόγους που δεν γνωρίζω) μου γύρισαν το παραμύθι σε μια λογική ότι ναι μεν διαβάζω ναι μεν συμμετέχω κανονικά στις προβλεπόμενες δραστηριότητες, πλην όμως δεν έχω καταφέρει να χτίσω το θεωρητικό υπόβαθρο για να ξεκινήσω την πρωτογενή έρευνα.

Αυτό είναι κάτι που δεν με ξάφνιασε αλλά σαφώς ήρθε σε αντίθεση με τις προηγούμενες επαινετικές αξιολογήσεις. Είμαι υποχρεωμένος να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες που έχω για να σώσω την παρτίδα ώστε ακόμα και αν πέσω (γιατί τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο) να πέσω αξιοπρεπώς.

Το μπλογκ αυτό δημιουργήθηκε σε μια περίοδο, που πέρα από την ανάλειψη ενός τεράστιου ρίσκου και δέσμευσης, έτυχε να περάσω την εντονότερη συναισθηματική ύφεση της ζωής μου. Μια κατηφόρα που πλέον την θυμάμαι και γελάω με την ξεφτίλα μου. Αν έχω γίνει ακόμα πιο κυνικός δεν το ξέρω. Αν έχω κάποιο τραύμα που θα με κυνηγάει και πάλι δεν το ξέρω. Το μόνο θετικό από αυτή την ιστορία είναι ότι επέδειξα άγνοια φόβου. Έπαιξα όλα μου τα χαρτιά΄(χωρίς στρατηγική ίσως) - ακόμα και όταν το παιχνίδι είχε τελειώσει βάσει της Γερουσίας των Σοφών - και βίωσα την ήττα όσο πιο πολύ πήγαινε.

Ίσως δεν είναι αυτή η στόφα που κάνει τους νικητές. Ίσως είναι φτηνό το αλλοθί μου, πως και να έχεις την στόφα δεν λέει τίποτα καθώς μόλις αναγνωριστείς ως νικητής είναι στατιστικά βέβαια πως θα καβαλήσεις το καλάμι. Ίσως, ακόμα πιο απλά, η διαφορά μεταξύ φιλοσοφίας και αμπελοφιλοσοφίας δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε ακόμα και ο Σωκράτης να την μνημονεύει.

Όμως εγώ δεν ήρθα εδώ για ν'αποδειξω κάτι σε κάποιον. Ήρθα γιατί μια πτυχή της ελληνικής ξεφτίλας σχετίζεται με το γνωστικό μου αντικείμενο και θεώρησα πως η μέχρι τώρα ΜΗ διερευνησή της είναι αξιοσημείωτη έλλειψη...

Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αθωότητας. Υπήρχαν στιγμές που η ματαιοδοξία φούντωνε στην σκέψη ενός δημοσιευμένου άρθρου σε μεγάλο περιοδικό ή στην σκέψη του να τελειώσεις και να αναγνωρίζεσαι από κάποιους που τώρα ούτε την χλέπα τους δεν καταδέχονται να πετάξουν. Σε περιόδους καταιγιστικής μαλακίας διάβαζα και ξαναδιάβαζα ποστ του εν λόγω μπλογκ λες και διάβαζα το Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών.

Η ματαιοδοξία όμως κουμαντάρεται ως ένα βαθμό... Και για αυτό ακόμα και αν αποτύχω πάλι υπόλογος μόνο στον εαυτό μου θα είμαι. Οι άλλοι ... Να ταν και άλλοι.

Ένα δάκρυ θηλυκό δεν δακρύζει να με σώσει
Και είναι ελεύθερη και κρύα και αχαλίνωτη η πτώση
(Goin through, Ημισκόυμπρια και TXC)

Κλείνωντας, ένα σημαντικό ίσως λάθος είναι πως ερχόμενος στο Μπέρμιγχαμ δεν είχα θέσει σχέδια για μια καριέρα. Και ίσως η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου στόχου δεν με βοήθησε να ξεπεράσω την συναισθηματική φόρτιση όταν΄έμεινα πίσω. Έτσι και αλλιώς συνεχώς μελετούσα αλλά το πρόβλημα ήταν ότι στο τέλος της ημέρας δεν είχα την βραχυπρόθεσμη [ηθική] ανταμοιβή που ονειρευόμουν. Και αυτό μπορεί και να μου έχει κοστίσει αρκετά...

Εμπάσει περιπτώση όμως δεν έχω τους οραματισμούς που άλλοι άνθρωποι θέτουν. Το καταλαβαίνω ακόμα και από τον τρόπο που παίζω στοίχημα.

Άλλοι θα σκότωναν να παίζουν μονά αποδεκτά. Αν παίξω ένα παιχνίδι και κερδίσω θα γουστάρώ. Αν παίξω όμως 3-4 παιχνίδια σε συνδυασμούς θα νιώσω μεγαλύτερη ηδονή αν πιάσω τα 3 σε έναν συνδυασμό και απλά πάρω πίσω το κεφαλαιό μου (λόγω χρηματικής κατανομής των στοιχημάτων) παρά αν έπαιζα ένα παιχνίδι που θα μου απέδιδε ένα στάνταρ κεφάλαιο και με λιγότερο ρίσκο.

Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί από αθωότητα, ανωμαλία έως και ανωριμότητα. Σίγουρα έχω πολλά να μάθω ακόμα για τον εαυτό μου. Και σίγουρα ήρθα εδώ εχοντας μια καβάντζα από πίσω μου γιατί τα αρχίδια θα μου είχαν κοπεί πολύ πριν μπω στο πρώτο αεροπλάνο.

Όμως δεν γουστάρω τις καταχρήσεις και θα διατηρήσω μια συντηρητική πολιτική σε όλους τους τομείς όχι γιατί δεν γουστάρω τους προοδευτικούς και τα ανοιγματά τους. Αλλά γιατί η μεγάλη πλειοψηφία όσων φέρουν προοδευτικές ιδέες συνειδητά η ασυνείδητα τις συνδέουν με το χρήμα. Και εμένα διαχρονικά αυτό με κούραζε. Πέραν του ότι οι προοδευτικές θεωρίες καυτηριάζουν την έννοια του χρήματος. Ως εκτούτου οι δήθεν προοδευτικοί επίσης έχουν πολλά ακόμα να μάθουν και για τον εαυτό τους και για τις θεωρίες που ξεφτυλίζουν, καπελωνοντάς τες...

Το μπλογκ θα ανανεώνεται κατά διαστήματα. Και θα ανανεώνεται γιατί αποτελεί το προσωπικό μου ημερολόγιο. Το ημερολόγιο που ποτέ δεν είχα γιατί δεν με ενδιέφερε να έχω. Και θα υπάρχει και στις νίκες και στις ήττες...