Άτιτλο

Οι χείμαροι των φύλλων τινάζονται διαρκώς
Ουδείς αναρωτιέται το τι το που και πως

Στους πέντε ανέμους χάνονται μέσα στην ερημιά
Ανθρώπων κοινωνία πατήματα βαριά

Και όπως η έκτη αίσθηση ξυπνάει ξαφνικά
Εκδίκηση σημαίνουν χειμώνα στην καρδιά

Τον ήλιο όταν συνάντησα για πρώτη μου φορά
Δικαίωμα αναζήτησα και γω για την χαρά

Το κόκκινο το στέμμα του φίλησα ταπεινά
Το πάθημα του Σίσσυφου ξέχασα βιαστικά

Την ύβρη επλησίασα ζητώντας λίγο φως
Τα φύλλα κοροιδεύουνε που είμαι πιο ωχρός

Η Καλυψώ πικραίνεται μόνη στην Ωγυγια
Και ο ήλιος πια μου έκαψε τα φύλλα στην καρδιά