Η κατεξοχήν μέρα που η εθνική λιγοψυχία και έλλειψη ταυτότητας περισσεύουν. Όχι η μόνη μέρα βέβαια... Η μέρα που αν αναφερεις ως θέμα συζήτησης την άλωση οι μισοί θα σε πουν Χριστοδουλικό φερέφωνο με εθνικοαπελευθερωτικές τάσεις. Απομεινάρι μιας συντηρητικής μπεσαμέλ σε ένα απαρέγκλιτα προοδευτικό παστίτσιο πολιτικοκοινωνικών ουτοπιών.
Η μέρα που αν ΔΕΝ αναφέρεις την άλωση οι άλλ0ι μισοί θα σε αποκαλέσουν κομμουνιστή, εθνοπροδότη και ότι κρύβεις στο μαξιλάρι τα απομνημονεύματα του Μάο. Ίσως ότι έχεις πάρε δώσε και με τον Επαναστατικό Αγώνα. Μόνιμη επωδός τους... Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις. Ο εθνοπατριωτισμός ωρίμασε μέσα τους με την λαμογιά και την ρεμούλα.
Στα τσακίδια και οι δυο. Κομπλεξικοί, υποκριταί και φαρισαίοι.
Η πόλις εάλω αλλά είναι εντελώς αμφίβολο αν ποτέ κανένας άκουσε τον σάλο.
1 comment:
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Είναι τα δυο άκρα που έχουν ξεφύγει απο το μέτρο
Post a Comment