Shopping By Night

Ένα απαρχαιωμένο γουόκμαν. Ούτε i-pod ούτε mp3 player χρειάζομαι για το 25λεπτο ταξίδι στο Tesco Εxpress που είναι ανοιχτό επί 24ωρου βάσης. Το κρύο πηχτό. Το μαλλί Γιουλ Μπρύνερ. Ο μπαρμπέρης είχε δεύτερες σκέψεις βλέποντας τον σβέρκο μου αλλά το χαμόγελο μου ήταν αφοπλιστικό. Αποδείχτηκε ότι έχει γυρίσει την Ελλάδα περισσότερο και από μένα. Εκτός της Μακεδονίας. Για αυτό και μου χάρισε το ξύρισμα επειδή του τύπωσα οτιδήποτε βρήκα στο Ίντερνετ για τους δρόμους του κρασιού της Μακεδονίας. Τα σπρώχνω στην Νιούκαστλ. Δεν πρόκειται να χάσω το χρόνο μου ενώ χάνουν ήδη 0-1 από τους Γαλικιανούς της Θέλτα. Ας σερφάρουμε ενω κινεζοκορεατοιαπωνέζομαλαισιανοί κρύβονται στα κουτάκια τους. Είναι νωρίς για τα φαντάσματα. Αλλά δεν είναι αργά για την αναζήτηση τροφής. Είτε υλικής είτε πνευματικής.

Μια προσπάθεια ακόμα και την άκρη θα την βρω
Βλέπεις έμαθα να θέλω και να κάνω ότι μπορώ
Να τελειώσω όλα εκείνα που στερούνται την καρδιά μου
Την γαλήνη την αγάπη και την ποθητή Χαρά μου (Goin’ Through)

Κλειδώνω. Καταιιβένω τα σκαλιά. Το κλασικό αμπέχωνο που το φερμούαρ έχει χαλάσει εδώ και χρόνια κλείνει με την ίδια η και μεγαλύτερη άνεση. Τόσο που τα πραγματικά φερμουάρ μου δημιουργούν πλέον κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ένας υπολογιστής δίνει έντονες φωτορυθμικές αντιθέσεις σε ένα ακόμα παγωμένο δωμάτιο. Κάνω να πάρω μάτι. Και καταλήγω voyeur. Κάποιος βλέπει τσόντα και έχει ξεχάσει να κλείσει τις κουρτίνες. Η τσόντα φαίνεται να έχει υπόθεση αλλά η κυρία θέλει μπουλκουμέ. Κάτι πόδια καλύπτουν την οθόνη. Στην οθόνη είναι ακόμα στα προκαταρκτικά και ο άλλος ολοκλήρωσε ήδη. Πρόωρη εκσπερμάτωση χωρίς σύντροφο. Αυτό λέγεται Interactive TV. Ένας Ιρανός έχει κρεμάσει την Αστερόεσσα μέσα στο δωματιό του και έχει το θράσος να αφήνει τις κουρτίνες ανοιχτές. Φύγε από το τρελλαδικο ρεεεεεεεεεεεεεεεεεε.

Κάποιος εκεί στο βάθος υποστηρίζει με πάθος
Πως είμαι λάθος και όλα τριγύρω μου φαίνονται σαν τάφος
Χωμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
Νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου....
Πρέπει να μιλήσω να τον αφήσω άφωνο
Για όλα τα χρονιά που παραμένω σταθερός σε οτί επιλέγω,
Σε ότι πιστεύω χωρίς να ξεφεύγω
Ποτέ δεν ντράπηκα για κείνο που θέλα να γίνω
Ξερώ να κρίνω και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω....
Μην φοβάσαι φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να σαι
Μην φοβάσαι φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι.(Terror-X-Crew)

Τα μονοπάτια είναι γεμάτα φύλλα. Άπειρα φύλλα. Τα σέρνεις στο περασμά σου και μια θαλασσινή αύρα κυματίζει στο μυαλό σου. Είναι ο ίδιος ήχος, η ίδια αίσθηση... Ναι ξέρω... Δεν είναι το ηλιόλουστο Αιγαίο, δεν είναι ο άπλετος και άπλυτος χαβαλές, δεν είναι η συσσωρευμένη οσμή κακής ποιότητας κάνναβης στον αέρα.... Είναι κάτι πολύ ανώτερο. Ειναι ΠΥΚΝΟΣ–ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ–ΚΑΘΑΡΟΣ αέρας. Κάτι που οι καθοδηγημένοι εγκέφαλοι δεν διαθέτουν το capacity για να εκτιμήσουν. Ερημιά. Κανένας φόβος. Όχι επειδή όλα παρακολουθούνται. Αλλά επειδή δεν έχει να χαθεί τίποτα. Κοπιάστε αν θέλετε αλλά φροντίστε να έχετε και κουμπαρά μαζί σας. Τα κέρματα είναι πολλά και μικρής αξίας. Ικανά να εκνευρίσουν τον φουρτουνιασμένο μεθύστακα που δεν μπορεί να χωνέψει ότι το μεγαλύτερο τουρνουά Κρίκετ (The Ashes) μεταδίδεται μόνο από το Skysports. Στο πεζοδρόμιο της λεωφόρου τα πατημένα φύλλα έχουν γίνει λάσπη. Σκέφτομαι να αλλά ξω μονοπάτι. Αλλά ένας ποδηλάτης σπινάρει μέσα στις λάσπες και συνεχίζει απτόητος. Σε ακολουθώ άγνωστε συνοδοιπόρε...

Από σένα πια τίποτα δεν περιμένω
Ούτε από τους γνωστούς σου – τους κολλητούς σου
Τα ζόμπι σου τους ζωντανούς νεκρούς σου
Δεν παρασύρομαι από αυτές τις κότες
Να ξεφύγω θέλω ανοίξτε τις πόρτες (TXC)

Στο σταθμό του τρένου ησυχία. Λίγοι έρχονται και ακόμα λιγότεροι φεύγουν. Τα computer labs ανοιχτά μέχρι τις 01.00. Το τελευταίο καταφύγιο των φτωχών και των μοναχικών. Cosy ατμόσφαιρα. Συνεχίζω την κατηφόρα. Παρέες τελειώσαν το μεθύσι στο Selly Oak. Αθυροστομούν μεγαλοφώνως. Δικά μου άτομα. Τα χρώματα αλλάζουν. Για τα επόμενα 5 λεπτά πρέπει να ψιλοπροσέχουμε γιατί μπαίνουμε στο περίεργο κομμάτι. Πάλι πυροτεχνήματα στον ορίζοντα. Κάποιος δράκος στο Βιετνάμ ή στην Καμπότζη θα έφαγε πριν αιώνες κάποια κακό ξωτικό και πρέπει να μας τα ζαλίζουν αιώνες μετά... Το Tesco Express ξεπροβάλλει σαν την ό(ρ)αση. Ο ασφαλής μεταμοντέρνος καταναλωτικός (και ήδη Χριστουγεννιάτικος γαμώ το μουνί μου) παράδεισος με περιμένει για να βρω κάποια πυροβολημένη που είχε πρόβλημα στην αριθμητική στο παρθεναγωγείο και θα μπερδευτεί με τα ψιλά. Φτου ξελευτερία δηλαδή... Ερώτηση: Πως γίνεται το 80% της παραγωγής ηρωίνης παγκοσμίως να παρασκευάζεται στο κατεχόμενο από αποικ... εεε συγνώμη καλά-αγνά και ηθικοχριστιανικά αγγλοαμερικανικά στρατεύματα Αφγανιστάν??? Όλοι μές το Tesco ειμάστε ταύλα – πωπω καύλα πωπω καύαυλα...

Οι μαλάκες πέφτουν απ’ τον θρόνο και τσακίζονται
Και ειν’ η στιγμή που αρχίζουνε να βγαίνουνε να εμφανίζονται
Όσοι κάτω μ’ έναν έναν να γνωρίζονται
Και κάποιοι άλλοι να ζορίζονται
Όλοι αυτοί που σαμποτάρανε – σνομπάρανε - θάβανε – βρίζανε
Τώρα το βουλώνουνε επειδή κολώνουνε
Και προσπαθούνε να συμμαχήσουνε
Μα εγώ απλώς αφήνω το ρυθμό να τους χτυπήσει
Δεν είχανε κατανοήσεί ότι αυτό που είναι προωρισμένο
Για να προχωρήσει ίσως να καθυστερήσει
Μα κανένας δεν μπορεί για πάντα κάτω να το κρατησει (TXC)

Το ταξίδι έχει σημασία. Ο προορισμός ποτέ. Δεν θα κάνω διαφήμιση αναφέροντας 2-3 φορές ακόμα τους κολοσσούς του λιανικού εμπορίου. Χαχαχα. Η Νιούκαστλ το γύρισε. ΤΑ φαντάσματα του William Hill και του Ασημάκη Φωτήλα είναι πάντα δίπλα μου και τα ευγνομονώ. Όπως και τον Ευθύμη, τον Αρτέμη και τον DJ Alex που η μουσική τους είναι παντοτινή πηγή intrinsic δύναμης.