Ω Μεγάλε Αδελφέ

Η παραπάνω φωτογραφία φιγουράρει στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΜΕΤΡΟ του Μπέρμιγχαμ (κάτι σαν το Σιτι Πρες της Αθήνας). Μόλις την είδα αμέσως σκέφτηκα ότι πρέπει να περαστεί στο Μπλογκ.

Η φωτογραφία προέρχεται από ένα σύστημα καμερών της Εθνικής Επιτροπής Άγρια Πανίδας που παρακολουθεί την εξέλιξη ενός συγκεκριμένου είδους αετών το ο΄ποίο ενώ πριν 20 χρόνια ήταν υπό εξαφάνιση σήμερα καταγράφει σχεδόν 7000 φωλιές.

Πάντως εδώ έχουμε μια απεικόνιση της πραγματικά "άγριας" πλευράς της φύσης. Το γλαρωμένο ύφος του μεγάλου αετού δεν οφείλεται στην αγάπη για τα κουτσούβελα του αλλά στο γεγονός ότι τα 2 σκότωσαν το τρίτο (δεν διευκρινίζεται αν το έφαγαν) λόγω έλλειψης τροφής. Αν κάποιος κάνει ζουμ ανάμεσα στον μεγάλο και τα 2 μικρά (δεν το συνιστώ απαραίτητα) θα καταλάβει τι εννοώ.

Αυτή είναι η Ζωή κύριοι... άλλη μία πουτάνα... όπως η Χαρά και η Ελευθερία. Κάποιος θα φάει πάντα το μάτι του άλλου και ορισμένες φορές αυτό θα γίνει με τον πλέον αποτρόπαιο τρόπο. Και αυτό θα γίνει γιατί έτσι είναι η φύση. Και το μόνο που διαφοροποιεί τον άνθρωπο είναι η ύπαρξη του μυαλού. Που τελικά όμως αντί να το χρησιμοποιεί για να μειώσει τις ανισότητες αναπτύσει τα power relationships, τον individualism, και τον σταρχιδισμό για να μην ξεχνάμε και την νεοελληνική. Ο θεός όμως έδωσε μας ένα τεράστιο όπλο οπότε όταν διαμαρτυρόμαστε για την τύχη μας πρέπει να σκεφτόμαστε σε πόσο πιο πλεονεκτική θέση είμαστε από όλα τα άλλα πλάσματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το μυαλό είναι πάντα αρκετό.

Χαίρομαι που το θέμα του διδακτορικού μου αφορά την διακυβέρνηση και τις ανισότητες μεταξύ των φορέων στις επεκτάσεις του τουρισμού στην Αθήνα. Και φυσικά δεν ρητορεύω ότι η εργασία μου θα αφήσει εποχή ή θα δώσει λύσεις σε αιώνια προβλήματα που προκύπτουν από την έλλειψη παιδείας της Ψωροκώσταινας. Όμως θα διατυπώσω παραστατικά και επιστημονικά την κατάσταση και θα προτείνω θέματα προς συζήτηση. Αυτή είναι η δουλειά των θεωρητικών και για αυτό και τους μισούν τόσο πολλοί οι πρακτικοί. Γιατί δεν τρέχουν σαν τον Βέγγο με τα πόδια αλλά με την σκέψη. Αλλά όσοι νομίζουν ότι αυτό είναι εύκολο πλανώνται πλάνην οικτρά. Απο κει και πέρα το αν θα συζητηθούν τα συμπεράσματα τα δικά μου ή του οποιουδήποτε ερευνητή δεν είναι μόνο πρόβλημα δικό μας.

Ρωτήστε τους τοπικούς φορείς της Κρήτης που ούτε ένας δεν αξίωσε να έρθει στο Συνέδριο....