Υπάρχω

Ζαμαν Φου

Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την blogοσφαιρα για ένα ευσεβές χρονικό διάστημα.

Στο ξεκίνημα του δεύτερου έτους της περιπετειάς μου στο Μπέρμιγχαμ οι επιτηρητές μου (μάλλον ο ένας εκ των δύο καθώς ο βασικός έχει εξαφανιστεί εδώ και καιρό για λόγους που δεν γνωρίζω) μου γύρισαν το παραμύθι σε μια λογική ότι ναι μεν διαβάζω ναι μεν συμμετέχω κανονικά στις προβλεπόμενες δραστηριότητες, πλην όμως δεν έχω καταφέρει να χτίσω το θεωρητικό υπόβαθρο για να ξεκινήσω την πρωτογενή έρευνα.

Αυτό είναι κάτι που δεν με ξάφνιασε αλλά σαφώς ήρθε σε αντίθεση με τις προηγούμενες επαινετικές αξιολογήσεις. Είμαι υποχρεωμένος να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες που έχω για να σώσω την παρτίδα ώστε ακόμα και αν πέσω (γιατί τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο) να πέσω αξιοπρεπώς.

Το μπλογκ αυτό δημιουργήθηκε σε μια περίοδο, που πέρα από την ανάλειψη ενός τεράστιου ρίσκου και δέσμευσης, έτυχε να περάσω την εντονότερη συναισθηματική ύφεση της ζωής μου. Μια κατηφόρα που πλέον την θυμάμαι και γελάω με την ξεφτίλα μου. Αν έχω γίνει ακόμα πιο κυνικός δεν το ξέρω. Αν έχω κάποιο τραύμα που θα με κυνηγάει και πάλι δεν το ξέρω. Το μόνο θετικό από αυτή την ιστορία είναι ότι επέδειξα άγνοια φόβου. Έπαιξα όλα μου τα χαρτιά΄(χωρίς στρατηγική ίσως) - ακόμα και όταν το παιχνίδι είχε τελειώσει βάσει της Γερουσίας των Σοφών - και βίωσα την ήττα όσο πιο πολύ πήγαινε.

Ίσως δεν είναι αυτή η στόφα που κάνει τους νικητές. Ίσως είναι φτηνό το αλλοθί μου, πως και να έχεις την στόφα δεν λέει τίποτα καθώς μόλις αναγνωριστείς ως νικητής είναι στατιστικά βέβαια πως θα καβαλήσεις το καλάμι. Ίσως, ακόμα πιο απλά, η διαφορά μεταξύ φιλοσοφίας και αμπελοφιλοσοφίας δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε ακόμα και ο Σωκράτης να την μνημονεύει.

Όμως εγώ δεν ήρθα εδώ για ν'αποδειξω κάτι σε κάποιον. Ήρθα γιατί μια πτυχή της ελληνικής ξεφτίλας σχετίζεται με το γνωστικό μου αντικείμενο και θεώρησα πως η μέχρι τώρα ΜΗ διερευνησή της είναι αξιοσημείωτη έλλειψη...

Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αθωότητας. Υπήρχαν στιγμές που η ματαιοδοξία φούντωνε στην σκέψη ενός δημοσιευμένου άρθρου σε μεγάλο περιοδικό ή στην σκέψη του να τελειώσεις και να αναγνωρίζεσαι από κάποιους που τώρα ούτε την χλέπα τους δεν καταδέχονται να πετάξουν. Σε περιόδους καταιγιστικής μαλακίας διάβαζα και ξαναδιάβαζα ποστ του εν λόγω μπλογκ λες και διάβαζα το Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών.

Η ματαιοδοξία όμως κουμαντάρεται ως ένα βαθμό... Και για αυτό ακόμα και αν αποτύχω πάλι υπόλογος μόνο στον εαυτό μου θα είμαι. Οι άλλοι ... Να ταν και άλλοι.

Ένα δάκρυ θηλυκό δεν δακρύζει να με σώσει
Και είναι ελεύθερη και κρύα και αχαλίνωτη η πτώση
(Goin through, Ημισκόυμπρια και TXC)

Κλείνωντας, ένα σημαντικό ίσως λάθος είναι πως ερχόμενος στο Μπέρμιγχαμ δεν είχα θέσει σχέδια για μια καριέρα. Και ίσως η έλλειψη ενός μακροπρόθεσμου στόχου δεν με βοήθησε να ξεπεράσω την συναισθηματική φόρτιση όταν΄έμεινα πίσω. Έτσι και αλλιώς συνεχώς μελετούσα αλλά το πρόβλημα ήταν ότι στο τέλος της ημέρας δεν είχα την βραχυπρόθεσμη [ηθική] ανταμοιβή που ονειρευόμουν. Και αυτό μπορεί και να μου έχει κοστίσει αρκετά...

Εμπάσει περιπτώση όμως δεν έχω τους οραματισμούς που άλλοι άνθρωποι θέτουν. Το καταλαβαίνω ακόμα και από τον τρόπο που παίζω στοίχημα.

Άλλοι θα σκότωναν να παίζουν μονά αποδεκτά. Αν παίξω ένα παιχνίδι και κερδίσω θα γουστάρώ. Αν παίξω όμως 3-4 παιχνίδια σε συνδυασμούς θα νιώσω μεγαλύτερη ηδονή αν πιάσω τα 3 σε έναν συνδυασμό και απλά πάρω πίσω το κεφαλαιό μου (λόγω χρηματικής κατανομής των στοιχημάτων) παρά αν έπαιζα ένα παιχνίδι που θα μου απέδιδε ένα στάνταρ κεφάλαιο και με λιγότερο ρίσκο.

Αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί από αθωότητα, ανωμαλία έως και ανωριμότητα. Σίγουρα έχω πολλά να μάθω ακόμα για τον εαυτό μου. Και σίγουρα ήρθα εδώ εχοντας μια καβάντζα από πίσω μου γιατί τα αρχίδια θα μου είχαν κοπεί πολύ πριν μπω στο πρώτο αεροπλάνο.

Όμως δεν γουστάρω τις καταχρήσεις και θα διατηρήσω μια συντηρητική πολιτική σε όλους τους τομείς όχι γιατί δεν γουστάρω τους προοδευτικούς και τα ανοιγματά τους. Αλλά γιατί η μεγάλη πλειοψηφία όσων φέρουν προοδευτικές ιδέες συνειδητά η ασυνείδητα τις συνδέουν με το χρήμα. Και εμένα διαχρονικά αυτό με κούραζε. Πέραν του ότι οι προοδευτικές θεωρίες καυτηριάζουν την έννοια του χρήματος. Ως εκτούτου οι δήθεν προοδευτικοί επίσης έχουν πολλά ακόμα να μάθουν και για τον εαυτό τους και για τις θεωρίες που ξεφτυλίζουν, καπελωνοντάς τες...

Το μπλογκ θα ανανεώνεται κατά διαστήματα. Και θα ανανεώνεται γιατί αποτελεί το προσωπικό μου ημερολόγιο. Το ημερολόγιο που ποτέ δεν είχα γιατί δεν με ενδιέφερε να έχω. Και θα υπάρχει και στις νίκες και στις ήττες...

Ερωτική Ραψωδία

Μέσα στην παρακμή που διέπει την Ελληνική τηλεόραση, το σεξ και τα ψέμματα (και γιατί όχι και οι βιντεοταινίες) αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για απείρου κάλλους δρώμενα. Αν βάλεις μάλιστα και μια πολιτική δόση μέσα στο σενάριο έχεις χτυπήσει θεαματικότητα μεγαλύτερη και από τον Μικρό Άλεξ (εσύ πέθανες νωρίς...).

Ο Διοικητής του ΙΚΑ (διοικητή έχουν τα μπατσικά αλλά όσο δουλεύει το ένα τόσο δουλεύουν και τα άλλα) απεβίωσε με κάποιον τρόπο επειδή κατά πάσα πιθανότητα ήλθε σε ρήξη με τον επίδοξο και αφιονισμένο κερατά. Ένας 65χρονος μπορεί να καταρρεύσει και χωρίς να χτυπηθεί αλλά δεν με αφορά το κομμάτι αυτό. Ούτε το γεγονός ότι ένα πολιτικό πρόσωπο της εθνικοφρονούσας παράταξης υπέπεφτε σε μοιχεία. Αυτά είναι αστεία πράγματα γιατί όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ ότι οποιος παντρεμένος/η δεν ξενοπήδιέται φέρει στάμπα μαλάκα όπως αυτός που δεν φοροδιαφεύγει, αυτός που δεν μισεί τους αλβανούς κλπ κλπ. Η γκετοποίηση στην Ελληνική κοινωνία είναι σαφώς πιο διακριτική αλλά πολλαπλάσια σε υποκρισία.

Τι ήθελε ο Διοικητής σε τούτο το κονάκι? Να ξεβουλώσει το σωληνάκι? Και τόση τρέλλα ποια τρέχοντας από το ΙΚΑ να πάει σπίτι και μετά στην ερωτική οικοδομή? Ούτε οι πρωτοερωτευμένοι δεν κάνουν έτσι...

Μήπως ο φάκελος, το μπουρνούζι και άλλα σημειολογικά αντικείμενα, που σπερμολάτρες δημοσιογράφοι προσπαθούν να εξιχνιάσουν υιοθετώντας διαλεκτική Σέρλοκ Χολμς με λίγο από Ηρακλή Πουαρό, κρύβουν το δέντρο από το δάσος. Είχε καπνίσει όλη την πίπα ή όχι? Δεν ξέρω αλλά αν ήμουν διοικητής του ΙΚΑ φαντάζομαι ότι θα ήθελα να είχα άπειρες γκόμενες για να ξεχνάω τον ρόλο μου. Αν ήμουν τίμιος για να ξεχνάω που έμπλεξα. Αν όχι, για να πνίγω την αδυναμία μου.

Μήπως ο έρωτας ήτο Πλατωνικός?? Κάποιοι έχουν απλά ξεχάσει αυτού του είδους την απιστία... Δεν ξέρω για σας αλλά το εξωγαμιαίο σεξ δεν νομίζω ότι είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μια σχέση ή ένα γάμου.... ΜΗΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΩ... Δεν λέω ότι δεν είναι πρόβλημα... Αλλά δεν είναι το μεγαλύτερο. Και το κατάλαβα μια φορά και έναν καιρό που έκανα έρωτα.

Εκεί που παρέδιδα επιεικώς μαθήματα σεναριακού επιπέδου (χειροκρότημα) πέτυχα (έτσι νομίζω τουλάχιστον) την ολοκλήρωση της συντρόφου μου. Η γυναικεία ολοκλήρωση συνοδεύεται από κάποιες ενδείξεις, μία εκ των οποίων λατρεύω, αλλά ας μην ξεφεύγω. Η προσωπική μου αυταρέσκεια ήταν αυξημένη αλλά για αρκετή ώρα παρατηρούσα την κοπέλα μου. Πάντα μετά το σεξ έχω πολυλογία και βγάζω λόγους βαρυσήμαντους. Λέγοντας περί της αξίας που είχε η Κβαντική θεωρία στην τεχνική που ακολούθησα και αναμειγνύοντας κάποιες σάλτσες φυσικής, Αριστοτελικής φιλοσοφίας και καταλήγωντας στον Νεύτωνα και στον Πύργο της Πίζας η κοπέλα μου πέθανε στα γέλια και ας έλεγα μαλακίες.

Εκείνη την ώρα το γέλιο της και η ευεξία της οφειλόταν και στην σωματική της διάθεση. Οκ. Αλλά όταν κάποιος σου γελάει με οτιδήποτε του λες τότε έχεις κερδίσει το μυαλό του. Αν ήμουν για πάντα με αυτή την κοπέλα δεν θα με ανησυχούσε περισσότεροτο το ενδεχόμενο να τελείωσει με κάποιον άλλο (ΟΧΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ - ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΓΚΑΟΥ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ). Αυτό που πραγματικά θα με ανησυχούσε θα ήταν αν έδινε ένα παρόμοιο γέλιο σε κάποιον άλλο γιατί πλέον δεν θα ήταν δική μου....

Και επειδή ο διοικητής δεν μου έκανε για Πήτερ Νορθ (ήμαρτον τι γράφω σήμερα) θέτω απλά και μια λιγότερο τραγελαφική εκδοχή. Τώρα βέβαια ο διοικητής μπορεί να πήγε να εισπράξει τα κοινόχρηστα (αγαπημένη φαντασίωση) ή να παραδώσει τα εναπομείναντα ένσημα...

Μοιχοί, αλιβάνιστοι, θύματα παιδεραστίας, 14χρονοι αντιεξουσιαστές με μολότοφ στα χέρια.

Το ψηφιδωτό της τηλεοπτικής παράνοιας χωράει κάθε πικραμένο. Και ως αμιγώς σοσιαλιστικό δεν χαμπαριάζει σε αστικές διαφορές. Ο 14χρονος αντιεξουσιαστής με την μολότοφ μπορεί να έριχνε καμία μολότοφ στα γραφεία του ΙΚΑ, με τον διοικητή να δραπετεύει με το ελικόπτερο των αδελφών Παλαιοκώστα και να πετάνε μαζί στους ουρανούς για να βρουν τον μικρό Άλεξ...

Μακρια από την ένοχη μαλακία...

Επιμύθιο: Κάθε πίπα πρέπει να τελειώνει

Τα 100 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα

Δίχως καμία αίσθηση αριστερής προσέγγισης ο γνωστός σε όλους Οργανισμός Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας δημοσίευσε την ετήσια αναφορά του για την πορεία σημαντικών δεικτών των χωρών μελών του, συμπεριλαμβάνοντας και μια φωτιά και λαύρα σελίδα για την Ελλάδα.

Το εκνευριστικό σε τέτοιες μελέτες δεν είναι η προσήλωση ή ακόμα και ψύχωση σ΄ έννοιες όπως αγορά, ανταγωνισμός ή η παντελής αποχή άλλων λέξεων τύπου πρόνοια. Και δεν είναι εκνευριστικό γιατί όπώς κάποιοι διαβάζουν πουλημένες αθλητικές φυλλάδες, και μάλιστα γουστάρουν, έτσι και γω δεν περιμένω κάτι διαφορετικό από τον ΟΟΑΣ. Αντίθετα, η χειραγώγηση που τέτοια έγγραφα γνωρίζουν από τους εκάστοτε κυβερνώντες είναι άξια να στείλει κάποιον στο τρελλοκομείο.

Όταν κάποτε κάτι πράσινα ανθρωπάκια κυβερνούσαν τον τόπο και οι (όχι αριστερές) αναφορές του ΟΟΑΣ εξυμνούσαν την αρχή των (αντιλαικών κατ' άλλους) μεταρρυθμίσεων τότε όλα αποτελούσαν μια φυσιολογική ροή. Σήμερα που το παρόν PDF είναι σαν να λέει ξαναψηφίστε τα μπλε ανθρωπάκια ή ίδια πηγή και η ίδια αναφορά δεν αποτελούν σημείο αναφοράς για τα πράσινα ανθρωπάκια. Βέβαια πράσινα και μπλε ανθρωπάκια δεν διαφέρουν σε τίποτα απλά επειδή έχω μάθει να σέβομαι τις ΠΗΓΕΣ (έστω και τις αντιλαικές) επισημαίνω την γελοιότητα.

Απο κει και πέρα αλλαγή του συνταξιοδοτικού, ΟΛΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΦΟΡΕΑ, και μεταρρύθμιση στην παιδεία (το άρθρο 16 δεν νομίζω να απασχολεί τον ΟΟΑΣ) αποτελούν τα σημεία κλειδιά. Προσθέτω και τις δηλώσεις Γκαργκάνα για την διατήρηση της πολιτικής που θα ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη, άσχετα αν αυτή δεν αντικατοπτρίζεται στους πολλούς, και το γλυκό έδεσε.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό το PDF για όσους το τυπώσουν θα αποτελέσει ένα ωραίο κωλόχαρτο (ειδικά σε illustration hewlett packard χαρτί). Όχι γιατί δεν καταλαβαίνουν τι λέει αλλά γιατί στην Ελλάδα ζούμε στην κοσμάρα μας. Δεν έχουμε ιδέα τι θέλουμε εκτός από το να είμαστε αραχτοί και λάιτ. Αυτό δεν είναι καθόλου άσχημο. Αλλά είναι πλέον απλά ανέφικτο. Έτσι και αλλιώς με τους αλλοδαπούς να είναι οι μόνοι που δουλεύουν σοβαρά (και ακόμα πολλές φορές μαύρα), με την κουλτούρα να σβήνει υπό το βάρος της αμερικάνόφερτης σαβούρας σε κάθε επίπεδο η Ελλάδα μπορεί και να σβήσει αργά και σταθερά. Και ίσως εν τέλει αυτό να είναι το καλύτερο...

Αυτά που ζητάνε οι διεθνείς οργανισμοί και τα οποία εφαρμόζονται στο εξωτερικό στην Ελλάδα δεν μπορούν να εφαρμοστούν όσοι τεχνοκράτες και αν χρησιμοποιηθούν, όσοι έλληνες και αν σπουδάσουν στο εξωτερικό. Και οι μαλάκες ΔΗΘΕΝ αριστεροί ας μην χαρούν πιστεύοντας πως η Ελλάδα αντιστέκεται συνειδητά στην λαίλαπα του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης. Η Ελλάδα θα μείνει πίσω γιατί η νοοτροπία των πολιτών της δεν συμπίπτει σε τίποτα με αυτή των περισσότερων δυτικοευρωπαικών χωρών. Και αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητα κακό. Όμως επειδη δεν μπορείς να τραβάς μαλακία μια ζωή και να ζεις στην απομόνωση, ή θα μάθεις να συνεργάζεσαι με άλλους ή θα αυτοκτονήσεις. Αν ξαναγίνει Οκτωβριανή επανάσταση δεν θα ξεκινήσει από τα μπαρ των Εξαρχείων, το δωματιάκι της Ορίτζιναλ ή την γιάφκα της Δαμάρεως. Αν ξαναγίνει δεν θα ξεκινήσει από την Ελλάδα.

Θα γίνεις Ευρώπη??? Πως??? Με πορδές δεν βάφονται αυγά. Κάποιος πρέπει να βάλει στο μυαλό του πολίτη πως η λέξη αξιοπιστία πρέπει να γίνει το μπιμπερό του. Ποιος θα του το πει όμως? Οι αξιόπιστοι πολιτικοί που τον κοροιδεύουν επί δεκαετίες αφηνωντάς τον να κλέβει ψίχουλα όσο κάποιοι τρώνε με 10 κουτάλες? Οι καθηγητές ανώτατης εκπαίδευσης που για να αποφύγουν κάθε μορφή αξιολόγησης θα σκότωναν και την μάνα τους??? Ο πολιτικός τύπος που είναι πιο χρωματισμένος από τον ποδοσφαιρικό?

Όσοι θέλουν να κοροιδεύουν τον εαυτό τους δικαιωμά τους. Ιδεολογίες, κινήματα - συνδικαλιστικά (χαχαχαχα) και μη, σε μια εποχή που ουδείς ενδιαφέρεται για τα πάθη της προχουντικής Ελλάδας. Τα παιδάκια δεν ξέρουν τι είναι το 1821, όποιος νομίζει ότι θα μάθουν ποτέ ότι τον Ζαχαριάδη τον ψιλοπούλησε η ΕΣΣΔ είναι ή γραφικοί ή γλαφυροί. Ο ΟΟΑΣ δεν είναι ο 666. Είναι οι προτάσεις του για να μην μείνεις πιο πίσω. Δεν θέλουμε??? Ας βρούμε τα αρχίδια να αλλάξουμε τους κυβερνώντες και να πούμε ένα όχι μεγαλύτερο του 1940. Αν όμως δεν γίνεται, τουμπεκί ψιλοκομμένο και ας δουλέψουμε μπας και κάποια άλλη γενιά περάσει καλύτερα. Το να ευαγγελίζεσαι όμως αριστερά μανιφέστα μόνο και μόνο για να επιμηκύνεις την μιζέρια είναι έγκλημα.

ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ. ΤΟ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΗΛΩΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ. ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

Για όσους δεν προφέρουν το Ρ