Μπλουμ

Τον έβλεπε να χάνεται στο μονοπάτι που οδηγεί στο κανάλι αγκομαχώντας να κρατήσει την τσάντα και το ποδήλατο μαζί. Χαμένος στις σκέψεις του απαντούσε σχεδόν αυτόματα στις τελευταίες ερωτήσεις του Νοτιοκορεάτη. Είχε συνηθίσει άλλωστε. Δεν ήταν δυνατόν να σκεφτεί σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, εκτός της μητρικής του. Δεν μπορούσε αλλιώς να δώσει μορφή και νόημα στην υπαρξή του και στις σκέψεις του, αν είχαν νόημα φυσικα. Και έτσι το μυαλό επέτρεπε στο στόμα να κάνει την βρώμικη δουλειά της επικοινωνίας γρήγορα και αθόρυβα. Η αυτοσυγκέντρωση στα κατάστιχα της παράνοιας και των αναμνήσεων δεν επιτρέπει ούτε λεπτό αφαίρεσης.

Το ποδήλατο διέγραφε πια την αναμενόμενη κατεύθυνση. Άλλη μια από εκείνες τις στιγμές που κοιτώντας τον μακρινό η κοντινό ορίζοντα νιώθεις ότι οι σκέψεις σου έχουν μια υπερβατική αξία. Δυστυχώς όμως, ακόμα και στην παράνοια ισχύει μια μορφή μεταφυσικής αξιοκρατίας. Η ψευδαίσθηση αυτή δεν κρατάει για πολύ γιατί το παρελθόν διδάσκει πόσες ανούσιες σκέψεις έχουν παραχθεί. Και σαν μαγνήτης σε τραβάει μόνο σε εκείνες τις σκέψεις που θέλησες πολύ να έχουν κάποια αξία. Σε προστατεύει επιτιθέμενη καταπάνω σου. Δεν σε αφήνει να γεμίσεις το μυαλό με ανούσιες σκέψεις, ώστε να γυρνάς μόνο σε αυτές που σε κατατρόπωσαν.

Το κανάλι αδειανό. Σχεδόν δηλαδή. Στην άλλη άκρη, δυο μπόμπιρες περπατούν αμέριμνοι. Ο ένας κάνει στην άκρη να περάσει ο Νοτιοκορεάτης. Τα φράκταλς του μυαλού αποθανατίζουν την γεωμετρία του χώρου. Δεν χωράνε και οι τρεις στην ίδια ευθεία. Κάποιος πρέπει να αλλάξει θέση. Ο μπόμπιρας ανακαλύπτει τον Ουίνστον Τσόρτσιλ μέσα του. "H tan h epi tas" pou tha elege kai to Leonidas". "God save the queen" προσεύχεται ευλαβικά ο δεύτερος μπόμπιρας. Και όπως ο Κρόμγουελ αποκεφάλιζε τους αντιβασιλικούς στον εμφύλιο, έτσι και αυτοί πετάνε τον σχιστομάτη ποδηλάτη μέσα στο κανάλι για να αναλύσει το ποσοστό του πε χα και άλλων περισσότερο μολυσματικών χημικών στοιχείων.

Η νιρβάνα διαλύεται. Ο παρατηρητής κατεβαίνει ωσάν τον Κεντέρη με αναβολικά. Οι μπόμπιρες απομακρύνονται τρέχοντας από εκεί που ερχόντουσαν. Ο Νοτιοκορεάτης παρότι έκπληκτος αποφασίζει να μην συνεχίσει τα υδροβιολογικά του πειράματα ελλείψει πειραματικών σωλήνων. Ο θυμός και η έκπληξη είναι πολύ φτηνά συναισθήματα. Η παράνοια μπορεί να αντιπαρατεθεί μόνο με μιας άλλης μορφής παράνοια. "Why did they do that?"αναρωτιέται το θύμα, όσο μια πάπια συλλογίζεται πως ακόμα και το κανάλι υποφέρει πλέον από συνωστισμο.

Τα λόγια του David Harvey (The Urban Experience) αντηχούν εντυπωσιακά στο φρικαρισμένο σύνολο. "The language of any question has the awkward habit of containing the elements of its own response". Και μια μελωδία παρμένη από τα Πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας ολοκληρώνει το μοτίβο.

Η ζωή δεν είναι πάντα τόσο τραγική.

Είναι σχεδόν πάντα όμως, τόσο γελοία.