Ο κολλητός μου ο Πέτρος φεύγει σε λίγες μέρες να υπηρετήσει την μητέρα (τρομάρα της) πατρίδα. Σίγουρα δεν πάει στο μέτωπο, όμως η ένταξη του στα ατρόμητα νιάτα της πατρίδας είναι ένα μεγάλο χτύπημα για μένα που χάνω το βασικό ψυχολογικό στηριγμά μου για ευσεβές χρονικό διάστημα. Τέλοσπάντων, η συγκινησιακή φόρτιση δεν είναι το φόρτε μου και ευτυχώς που έχει αποσυρθεί από το μπλογκ τελευταία οπότε μπορεί να αποφευχθεί ο διασυρμός. Απλά θα απευθύνω 5 χαιρετισμούς μέχρι την επόμενη φορά που θα τον ξαναδώ.
1. Σε ευχαριστώ που ανέχτηκες το μαρτύριο που ξεκίνησε στις 2 Σεπτέμβρη 2005. Έκανες ότι μπορούσες για να βοηθήσεις ψυχολογικά και τα όποια ξεσπασματά μου οφείλονται είτε σε απελπισία είτε σε εγωισμό. Κρατάω τα άνω των 100 e-mail που έχουμε ανταλλάξει και προσδοκώ να τα κάνω κάποτε λεύκωμα. Για να θυμάμαι όσα κέρδιζα, όσο έχανα. Στο παγκάκι μόνο εσύ θα μπορούσες να βρίσκεσαι...
2. Ο στρατός είναι κάτι στο οποίο δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Και γιατί δεν έχω πάει ακόμα και γιατί σιχαίνομαι όσους το παίζουν ξύπνιοι, έχοντας πάει. Θεωρητικά είναι απάτη, πρακτικά φαίνεται να μην έχει οφέλη, αλλά με ανοικτούς ορίζοντες μπορείς να βρεις κάτι θετικό μέσα στην ομίχλη. Βάσει των αποψεών μου ίσως αυτό ακούγεται ευχολόγιο, αλλά τώρα προσπαθώ να δω τα πράγματα μέσω ενός αισιόδοξου και chill out ατόμου. Όπως εσύ.
3. Η Κου Που Ρου δεν έχει μέλλον ούτε φέτος στο Αγγλικό πρωτάθλημα. Θα έχεις εβδομαδιαία newsletter για τις εξελίξεις στην Τσαμπιονσιπ.
4. Όπου και να πας να παρατηρείς την φύση. Όχι σαν προσωρινός στρατιωτικός τουρίστας όμως. Αλλά σαν άνθρωπος που η μεταμοντέρνα αστική αλλοτρίωση δεν τον έχει ισοπεδώσει ακόμα. Σαν άνθρωπος που θέλει να καταλάβει τι είναι αυτό που τον περιβάλλει. Δεν θα γίνεις φυσιολάτρης αλλά θα συνηδειτοποιήσεις πολλά πράγματα για τον εαυτό σου.
5. Κάποτε θα γράψουμε ένα άρθρο μαζί και μετά θα γίνουμε εντελώς κόκκαλο...
Thursday, July 26, 2007
Monday, July 23, 2007
Ψευδαίσθηση
Ξανάνιωθε ζωή σε κύτταρα που θεωρούσε προ πολλού νεκρά. Η πολύβουη κατηφόρα της Αλεξάνδρας ξεδίπλωνε αισθήσεις που δεν μπορούσε καν να φανταστεί την υπαρξή τους. Ακόμα και ο Λούις Άρμστρονγκ με την τρομπέτα του είχαν χώρο σε αυτό το τοπίο. Τι και αν είχε κάνει εκατοντάδες φορές το ίδιο δρομολόγιο, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο σουρωμένος, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο ψευτονηφάλιος. Το κρασί της χαράς είχε μεγαλύτερη επίδραση και από βαριά ναρκωτικά.
Δυστυχώς όμως κάποια θλίβερα και μίζερα κύτταρα (έτσι τα θεωρούσε τότε) συγκεντρωμένα περιμετρικά του εγκεφάλου προλόγιζαν το Βατερλό. Αν τον έλεγαν Βασίλη, μόνο η ταινία "Ξύπνα Βασίλη" θα ταίριαζε στην περιπτωσή του. Τον προειδοποιούσαν για την ασυμβατότητα του εγχειρήματος, για τα μικρά και μεγάλα εμπόδια που βασίζονταν σε λογικούς συνειρμούς, για την οδύνη που θα έφερνε η απόρριψη. Τα άκουγε και μέσα στην νιρβάνα του έβραζε από θυμό. Όχι, δεν διαφωνούσε μαζί τους. Ήξερε ότι είχαν δίκιο και όσο σκληρά και αν ήταν μαζί του, τα εμπιστευόταν.
Αναρωτιόταν όμως γιατί δεν είχε ποτέ το δικαίωμα να ζήσει έστω και για λίγο σε μια ψευδαίσθηση. Γιατί έπρεπε πάντα να του το χαλάνε? Και σε τελική, η εκλογίκευση και ο καθωσπρεπισμός που τον είχαν οδηγήσει? Ήταν ευτυχισμένος? Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε? Αυτή η αντίδραση επιβίωσης καθώς και η επιθυμία να μην δώσει πολύ θάρρος σε αυτά τα εκλογικευμένα κύτταρα και τον καβαλήσουν καμιά μέρα, τον βύθισαν περισσότερο στην νιρβάνα.
Μια νιρβάνα όμως, που έστω και σπασπωδικά, είχε ξενερώσει από την διάγνωση του ζωντανού ακόμα εκλογικευμένου κυταρρικού ιστού. Αν ήταν εδώ θα σας διαβεβαίωνε. Τίποτα χειρότερο από μια θλιβερή νιρβάνα. Αν το τελευταίο προπύργιο ψευδαισθήσεων πέσει, η επαφή με την πραγματικότητα είναι οδυνηρή ακόμα και για τα πιο ανούσια θέματα. Ένα κουνούπι μπορεί να σε αγγίξει και νομίζεις πως σε πατάει ελέφαντας. Ευάλωτος, αδύναμος, και δυστυχής. Ε μα τον Τουτατή καλύτερα να του έπεφτε ο ουρανός στο κεφάλι.
Η νιρβάνα συντηρήθηκε με την καρδιά να βαράει σαν υπερτασικό ταμπούρλο κατά διαστήματα. Και τα λάθη ξεκίνησαν, το ένα πίσω από το άλλο. Δεν έχει σημασία να αναφερθούν. Κάποιοι δεν θα έβλεπαν και πολλά λάθη μέσα σε αυτό το απελπισμένο γαιτανάκι δράσεων και αντιδράσεων. Για αυτόν όμως όλα είναι λάθη. Τώρα τα εκλογικευμένα κύτταρα κρύβονται βαθιά στον εγκέφαλο. Τώρα που δικαιώθηκαν, θα μπορούσαν να καυχηθούν τον θριαμβό τους. Αντ αυτού όμως, φοβούνται. Η καρδιά έκανε πραξικόπημα και έχει στείλει "κοράκια" και ειδικά εκπαιδευμένα κύτταρα να βρουν τα εκλογικευμένα κύτταρα και να τα κρεμάσουν άνευ δίκης.
Θα είναι μια φαντεζί κρεμάλα στην κεντρική πλατεία του εγκεφάλου. Προς παραδειγματισμό οποιουδήποτε άλλου κυτάρρου θελήσει να πουλήσει φτηνή εξυπνάδα. Ίσως θα ήταν καλή λύση και για τους εμπρηστές σε αυτό το φαρ ουέστ που κληθήκαμε να ζήσουμε. Καρδιές και λογιστικοί εγκέφαλοι.
Δυστυχώς όμως κάποια θλίβερα και μίζερα κύτταρα (έτσι τα θεωρούσε τότε) συγκεντρωμένα περιμετρικά του εγκεφάλου προλόγιζαν το Βατερλό. Αν τον έλεγαν Βασίλη, μόνο η ταινία "Ξύπνα Βασίλη" θα ταίριαζε στην περιπτωσή του. Τον προειδοποιούσαν για την ασυμβατότητα του εγχειρήματος, για τα μικρά και μεγάλα εμπόδια που βασίζονταν σε λογικούς συνειρμούς, για την οδύνη που θα έφερνε η απόρριψη. Τα άκουγε και μέσα στην νιρβάνα του έβραζε από θυμό. Όχι, δεν διαφωνούσε μαζί τους. Ήξερε ότι είχαν δίκιο και όσο σκληρά και αν ήταν μαζί του, τα εμπιστευόταν.
Αναρωτιόταν όμως γιατί δεν είχε ποτέ το δικαίωμα να ζήσει έστω και για λίγο σε μια ψευδαίσθηση. Γιατί έπρεπε πάντα να του το χαλάνε? Και σε τελική, η εκλογίκευση και ο καθωσπρεπισμός που τον είχαν οδηγήσει? Ήταν ευτυχισμένος? Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε? Αυτή η αντίδραση επιβίωσης καθώς και η επιθυμία να μην δώσει πολύ θάρρος σε αυτά τα εκλογικευμένα κύτταρα και τον καβαλήσουν καμιά μέρα, τον βύθισαν περισσότερο στην νιρβάνα.
Μια νιρβάνα όμως, που έστω και σπασπωδικά, είχε ξενερώσει από την διάγνωση του ζωντανού ακόμα εκλογικευμένου κυταρρικού ιστού. Αν ήταν εδώ θα σας διαβεβαίωνε. Τίποτα χειρότερο από μια θλιβερή νιρβάνα. Αν το τελευταίο προπύργιο ψευδαισθήσεων πέσει, η επαφή με την πραγματικότητα είναι οδυνηρή ακόμα και για τα πιο ανούσια θέματα. Ένα κουνούπι μπορεί να σε αγγίξει και νομίζεις πως σε πατάει ελέφαντας. Ευάλωτος, αδύναμος, και δυστυχής. Ε μα τον Τουτατή καλύτερα να του έπεφτε ο ουρανός στο κεφάλι.
Η νιρβάνα συντηρήθηκε με την καρδιά να βαράει σαν υπερτασικό ταμπούρλο κατά διαστήματα. Και τα λάθη ξεκίνησαν, το ένα πίσω από το άλλο. Δεν έχει σημασία να αναφερθούν. Κάποιοι δεν θα έβλεπαν και πολλά λάθη μέσα σε αυτό το απελπισμένο γαιτανάκι δράσεων και αντιδράσεων. Για αυτόν όμως όλα είναι λάθη. Τώρα τα εκλογικευμένα κύτταρα κρύβονται βαθιά στον εγκέφαλο. Τώρα που δικαιώθηκαν, θα μπορούσαν να καυχηθούν τον θριαμβό τους. Αντ αυτού όμως, φοβούνται. Η καρδιά έκανε πραξικόπημα και έχει στείλει "κοράκια" και ειδικά εκπαιδευμένα κύτταρα να βρουν τα εκλογικευμένα κύτταρα και να τα κρεμάσουν άνευ δίκης.
Θα είναι μια φαντεζί κρεμάλα στην κεντρική πλατεία του εγκεφάλου. Προς παραδειγματισμό οποιουδήποτε άλλου κυτάρρου θελήσει να πουλήσει φτηνή εξυπνάδα. Ίσως θα ήταν καλή λύση και για τους εμπρηστές σε αυτό το φαρ ουέστ που κληθήκαμε να ζήσουμε. Καρδιές και λογιστικοί εγκέφαλοι.
Friday, July 20, 2007
Καταιγίδα
Τρεις αποχρώσεις τ’ ουρανού διακρίνω τελευταία
Το ωκεάνιο φύσημα σφυροκοπάει την μέρα
Πολλά τα μαύρα σύννεφα για θερινό τοπίο
Μα ήταν κάτι φανερό απ’ το στερνό σου αντίο
Και πιο πολλά τ’ άσπρα, τα σύννεφα της τρέλλας
Που τόσο με θυμώνουνε στο αγνάντεμα της μέρας
Γιατί δεν έχουνε χαρά δεν έχουνε ούτε λύπη
Στο περασμα τους πνίγονται και της καρδιάς οι χτύποι
Και πίσω μια θάλασσα, φουρκίζεται στων νεφελών το βάρος
Στην αποβάθρα του ουρανού είσαι ο μόνος φάρος
Εγώ αυτόν θα αναζητώ σαν λάμψη στο σκοτάδι
Και θα τον βρω, και αν χρειαστεί, θα φτάσω ως τον Άδη
Το ωκεάνιο φύσημα σφυροκοπάει την μέρα
Πολλά τα μαύρα σύννεφα για θερινό τοπίο
Μα ήταν κάτι φανερό απ’ το στερνό σου αντίο
Και πιο πολλά τ’ άσπρα, τα σύννεφα της τρέλλας
Που τόσο με θυμώνουνε στο αγνάντεμα της μέρας
Γιατί δεν έχουνε χαρά δεν έχουνε ούτε λύπη
Στο περασμα τους πνίγονται και της καρδιάς οι χτύποι
Και πίσω μια θάλασσα, φουρκίζεται στων νεφελών το βάρος
Στην αποβάθρα του ουρανού είσαι ο μόνος φάρος
Εγώ αυτόν θα αναζητώ σαν λάμψη στο σκοτάδι
Και θα τον βρω, και αν χρειαστεί, θα φτάσω ως τον Άδη
Monday, July 16, 2007
Φαύλος Κύκλος
Ένα πράγμα που δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσω, και στο οποίο φοβάμαι πως δεν θα δώσω ποτέ μια αρκετά πειστική ερμηνεία, είναι η τρομακτική ισοπέδωση κάθε έννοιας σοβαρότητας και λογικής στην διερεύνηση φαινομένων και στην αναζήτηση υπευθύνων.
Δεν έχει σημασία αν καίγεται ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου στην Αθήνα, αν χουλιγκάνοι σκοτώνονται μεταξύ τους για μια ιδεολογία χρωμάτων και ατάλαντων ως επί το πλείστον ποδοσφαιριστών, αν μονάχα η Ελληνική κοινότητα ξέρει την έννοια του όρου ΦΥΡΟΜ, αν πεθαίνουν άνθρωποι σε σεισμούς, σε βραχονησίδες, αν, αν, αν....
Πριν λίγο πέθαναν δύο άνθρωποι σαν τα ποντίκια στην φάκα σε ενα δεξαμενόπλοιο στο Πέραμα. Δεν υπήρχαν άδειες ασφαλείας, δεν υπήρχαν έλεγχοι (βάσει ραδιοφωνικών πηγών), μάλλον δεν υπάρχει και τίποτα πέρα της λογικής κορόνα ή γράμματα για τα παιδιά του κατώτερου θεού που κατεβαίνουν στα εφοπλιστικά καζάνια της κολάσεως.
Κάμποσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει ή υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες σε διάφορα ατυχήματα – δυστηχήματα τα τελευταία 20 χρόνια στην ναυπικοεπισκευαστική ζώνη Περάματος. Ουπς!!! Πόσα χρόνια καίγονται τα δάση??? Πόσα χρόνια βαυκαλιζόμαστε για το ποια είναι η Ελλάδα, ενώ διπλωματικά παίρνουμε μόνο πίπες από τις ΗΠΑ??? Πόσα χρόνια υπάρχουν ράντζα σε διαδρόμους νοσοκομείων?
Μόνιμη επωδός... Το γαμημένο το κράτος φταίει. Σας βαρέθηκα ρε σούργελα. Εσείς είστε το κράτος. Εσείς ψηφίζετε αυτούς που ψηφίζετε. Εσείς και η τουρκόσπορη κουλτούρα σας που σας καλεί να πηγαίνετε σε κομματικά συνέδρια, να κουνάτε σημαιάκια σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, και να έχετε το θράσος να κατηγοράτε την εκάστοτε κυβέρνηση, περιμένωντας η εκάστοτε αντιπολίτευση να γίνει κυβέρνηση για να ξεκαυλώσετε και σεις και τα ρουσφετάκια που έχετε φροντίσει να σχεδιάσετε. Κάποιοι από εσάς είστε επίσης μέλη ενός εκ των εκτενέστερων δημόσιων τομέων αναλογικά στην Ευρώπη. Σταματήστε να μιλάτε για το κράτος λες και είναι μια κακιά μάγισσα ή ένα φάντασμα. Αν το μισείτε τόσο, τότε τουλάχιστον μην επιθυμείτε την διατηρησή του. Αλλά είστε υποκριτές και παρτάκηδες.
Όταν καταλάβουμε ότι οι σχέσεις κράτους – ιδιωτών είναι διεφθαρμένες γιατί εμείς είμαστε βαθιά διεφθαρμένοι (όπως και τεμπελχανάδες), τότε ίσως γίνει κάτι. Αλλά αυτό θέλει αρχίδια και το είδος είναι προς εξαφάνιση στην Ελλάδα.
Υ.Γ: Υπάρχει και τρίτος αγνοούμενος ή νεκρός. Η υστεροφημία των εν λόγω νεκρών δεν θα διαρκέσει πολύ καθώς ο θάνατος αυτός δεν έχει γκλάμουρ .
Δεν έχει σημασία αν καίγεται ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου στην Αθήνα, αν χουλιγκάνοι σκοτώνονται μεταξύ τους για μια ιδεολογία χρωμάτων και ατάλαντων ως επί το πλείστον ποδοσφαιριστών, αν μονάχα η Ελληνική κοινότητα ξέρει την έννοια του όρου ΦΥΡΟΜ, αν πεθαίνουν άνθρωποι σε σεισμούς, σε βραχονησίδες, αν, αν, αν....
Πριν λίγο πέθαναν δύο άνθρωποι σαν τα ποντίκια στην φάκα σε ενα δεξαμενόπλοιο στο Πέραμα. Δεν υπήρχαν άδειες ασφαλείας, δεν υπήρχαν έλεγχοι (βάσει ραδιοφωνικών πηγών), μάλλον δεν υπάρχει και τίποτα πέρα της λογικής κορόνα ή γράμματα για τα παιδιά του κατώτερου θεού που κατεβαίνουν στα εφοπλιστικά καζάνια της κολάσεως.
Κάμποσοι άνθρωποι έχουν πεθάνει ή υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες σε διάφορα ατυχήματα – δυστηχήματα τα τελευταία 20 χρόνια στην ναυπικοεπισκευαστική ζώνη Περάματος. Ουπς!!! Πόσα χρόνια καίγονται τα δάση??? Πόσα χρόνια βαυκαλιζόμαστε για το ποια είναι η Ελλάδα, ενώ διπλωματικά παίρνουμε μόνο πίπες από τις ΗΠΑ??? Πόσα χρόνια υπάρχουν ράντζα σε διαδρόμους νοσοκομείων?
Μόνιμη επωδός... Το γαμημένο το κράτος φταίει. Σας βαρέθηκα ρε σούργελα. Εσείς είστε το κράτος. Εσείς ψηφίζετε αυτούς που ψηφίζετε. Εσείς και η τουρκόσπορη κουλτούρα σας που σας καλεί να πηγαίνετε σε κομματικά συνέδρια, να κουνάτε σημαιάκια σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, και να έχετε το θράσος να κατηγοράτε την εκάστοτε κυβέρνηση, περιμένωντας η εκάστοτε αντιπολίτευση να γίνει κυβέρνηση για να ξεκαυλώσετε και σεις και τα ρουσφετάκια που έχετε φροντίσει να σχεδιάσετε. Κάποιοι από εσάς είστε επίσης μέλη ενός εκ των εκτενέστερων δημόσιων τομέων αναλογικά στην Ευρώπη. Σταματήστε να μιλάτε για το κράτος λες και είναι μια κακιά μάγισσα ή ένα φάντασμα. Αν το μισείτε τόσο, τότε τουλάχιστον μην επιθυμείτε την διατηρησή του. Αλλά είστε υποκριτές και παρτάκηδες.
Όταν καταλάβουμε ότι οι σχέσεις κράτους – ιδιωτών είναι διεφθαρμένες γιατί εμείς είμαστε βαθιά διεφθαρμένοι (όπως και τεμπελχανάδες), τότε ίσως γίνει κάτι. Αλλά αυτό θέλει αρχίδια και το είδος είναι προς εξαφάνιση στην Ελλάδα.
Υ.Γ: Υπάρχει και τρίτος αγνοούμενος ή νεκρός. Η υστεροφημία των εν λόγω νεκρών δεν θα διαρκέσει πολύ καθώς ο θάνατος αυτός δεν έχει γκλάμουρ .
Friday, July 13, 2007
Αρθρο 24 (Προσεχώς Υπό Αναθεώρηση)
**1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέω- ση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
**2. H χωροταξική αναδιάρθρωση της Xώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Oι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει.
4. Nόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται ως οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο, από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από κτίρια της περιοχής αυτής.
5. Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Oι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως νόμος ορίζει.
6. Tα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Kράτος. Nόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.
** Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
**2. H χωροταξική αναδιάρθρωση της Xώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Kράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Oι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης. Η σύνταξη εθνικού κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους.
3. Για να αναγνωριστεί μία περιοχή ως οικιστική και για να ενεργοποιηθεί πολεοδομικά, οι ιδιοκτησίες που περιλαμβάνονται σε αυτή συμμετέχουν υποχρεωτικά, χωρίς αποζημίωση από τον οικείο φορέα, στη διάθεση των εκτάσεων που είναι απαραίτητες για να δημιουργηθούν δρόμοι, πλατείες και χώροι για κοινωφελείς γενικά χρήσεις και σκοπούς, καθώς και στις δαπάνες για την εκτέλεση των βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων, όπως νόμος ορίζει.
4. Nόμος μπορεί να προβλέπει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών περιοχής που χαρακτηρίζεται ως οικιστική στην αξιοποίηση και γενική διαρρύθμισή της σύμφωνα με εγκεκριμένο σχέδιο, με αντιπαροχή ακινήτων ίσης αξίας ή τμημάτων ιδιοκτησίας κατά όροφο, από τους χώρους που καθορίζονται τελικά ως οικοδομήσιμοι ή από κτίρια της περιοχής αυτής.
5. Oι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στην αναμόρφωση των οικιστικών περιοχών που ήδη υπάρχουν. Oι ελεύθερες εκτάσεις, που προκύπτουν από την αναμόρφωση, διατίθενται για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων ή εκποιούνται για να καλυφθούν οι δαπάνες της πολεοδομικής αναμόρφωσης, όπως νόμος ορίζει.
6. Tα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Kράτος. Nόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς και τον τρόπο και το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών.
** Ερμηνευτική δήλωση: Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
Wednesday, July 11, 2007
Πεντέλη - Πάρνηθα - Ραφήνα (Καληνύχτα)
Ριζοσπάστης: κάτωθεν άρθρο από την 3η Ιούλη.
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=3/7/2007&id=8786&pageNo=15&direction=1
Στο σημερινό άρθρο της 11ης Ιούλη προστίθενται νέα χαρωπά στοιχεία διαπλοκής...
Καίγονται 11 στρέμματα αναδασώνεται 1
Μετά από κάθε μεγάλη φωτιά η πρώτη λέξη που ακούγεται από τους αρμόδιους των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η ...«αναδάσωση».
«Ενα καινούριο δέντρο θα φυτευτεί στη θέση εκείνου που καίγεται», δήλωνε τον Αύγουστο του 1995 ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, μετά την πυρκαγιά της Πεντέλης που είχε καταστρέψει 76.075 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.
«Κάθε σπιθαμή γης θα αναδασωθεί και πάλι», δήλωναν στελέχη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης τον Ιούλη του 1998 μετά τη μεγάλη πυρκαγιά της Πεντέλης, που αποτέφρωσε άλλα 90.000 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.
«Στη θέση του δάσους θα γίνει δάσος», είχε δηλώσει με στόμφο ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον Ιούλη του 2005 μετά τη μεγάλη πυρκαγιά στη Ραφήνα.
Την περασμένη Κυριακή, ο Κ. Καραμανλής δήλωσε: «Οπου ήταν δάσος, θα ξαναγίνει δάσος, το λέω και το εννοώ»...
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Ανεξάρτητα από το τι λένε και τι εννοούν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα και τα στοιχεία που αποκαλύπτει ο «Ρ» δείχνουν ότι:
Μόνο 1 από τα 11 στρέμματα που καίγονται από τις καταστροφικές πυρκαγιές αναδασώνεται! Αυτή είναι η αναλογία που προκύπτει από στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας που αφορούν όλα τα καμένα δάση και δασικές εκτάσεις της Αττικής κατά την περίοδο 1991-2005 (βλ. πίνακα). Χρονική περίοδο κατά την οποία είχαμε διακυβέρνηση από τη ΝΔ, στη συνέχεια από το ΠΑΣΟΚ και από το 2004 και πάλι από τη ΝΔ.
Επιπλέον, τη χρονική περίοδο 1982-1998 (διακυβερνήσεις διαδοχικά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) σε ολόκληρη τη χώρα καίγονται 8.751.193 στρέμματα και αναδασώθηκαν μόλις 1.013.024, δηλαδή αναλογία περίπου 1 προς 9.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα:
Το 1995 μεγάλη πυρκαγιά στην Πεντέλη κατέκαψε 76.075 στρέμματα δάσους. Από αυτά έχουν αναδασωθεί μέχρι σήμερα 2.157 στρέμματα. Σημειώνεται ότι στην περιοχή που κάηκε άρχισαν να ξεφυτρώνουν δεκάδες σπίτια.
Το 1998 και πάλι στην Πεντέλη εκδηλώθηκε μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει 90.000 στρέμματα. Συνολικά στην Αττική κάηκαν 116.297 στρέμματα. Από αυτά αναδασώθηκαν τα 3.483 στρέμματα.
Μερικά χρόνια μετά, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, με υπουργική απόφαση για την κήρυξη των αναδασωτέων εξαιρεί τεράστιες εκτάσεις. Δύο χρόνια αργότερα, οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας (Λαλιώτης - Ανωμερίτης) υπογράφουν Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο εντάσσονται στο Σχέδιο Πόλης 6.000 στρέμματα στην Πεντέλη, αρκετά από τα οποία είχαν καεί από την πυρκαγιά του 1998. Αξίζει να τονίσουμε ότι μία μόλις μέρα μετά την αποστολή του ΠΔ στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκδηλώνονται πυρκαγιές σχεδόν σε όλη τη χώρα (σ.σ. Σάμος, Ικαρία, Εύβοια, Λάρισα, Πύργος, Κιάτο, Πολύγυρος Χαλκιδικής, Κοζάνη, Χανιά)...
Το 2000 καίγονται συνολικά 36.734 στρέμματα στην Αττική και αναδασώνονται μόνο τα 1.575. Εκείνη τη χρονιά, στα τέλη Αυγούστου, καίγεται ένα κομμάτι της Νέας Πεντέλης που είχε ξανακαεί το 1998.
Τον ίδιο μήνα φορτηγό μπάζωνε καμένες εκτάσεις, ενώ 1.000 στρέμματα από τα καμένα είχαν πουληθεί νωρίτερα από τη Μονή Πετράκη στο συνεταιρισμό «Αγιος Τιμόθεος» με στόχο την οικοπεδοποίηση.
Πώς κουτσουρεύονται οι αναδασωτέες εκτάσεις
Κάθε φορά που καίγεται μια δασική έκταση ή ένα δάσος, οι καταπατητές, εκμεταλλευόμενοι το νομικό πλαίσιο, βγαίνουν κερδισμένοι. Για να προχωρήσει η διαδικασία του χαρακτηρισμού μιας έκτασης ως αναδασωτέας, πρέπει να γίνει αεροφωτογράφηση και στη συνέχεια η λεγόμενη φωτο-ερμηνεία (σ.σ. η ερμηνεία με βάση τις φωτογραφίες για το ποιες εκτάσεις είναι δασικές). Μετά ακολουθεί ο χαρακτηρισμός των εκτάσεων για να οριστούν τα όρια της αναδάσωσης. Τότε, λοιπόν εμφανίζονται κάποιοι που διεκδικούν εκτάσεις (σ.σ. οικοδομικοί συνεταιρισμοί, εκκλησία, καταπατητές κ.ά.) και δηλώνουν ότι τους ανήκει μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό που δικαιούνται με βάση τις ιδιοκτησίες τους. Η υπόθεση της διεκδίκησης ακολουθεί τη δικαστική οδό με το αποτέλεσμα να είναι πολύ συχνά υπέρ των καταπατητών ή όσων ενδιαφέρονται να επενδύσουν σε συγκεκριμένες καμένες περιοχές...
Η άλλη περίπτωση είναι οι ίδιες οι υπηρεσίες να εξαιρούν από μόνες τους εκτάσεις από τις αναδασωτέες, με πρόσχημα κάποιες δήθεν ιδιοκτησιακές ασάφειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαίρεση από την αναδάσωση μεγάλου μέρους καμένης έκτασης της Πεντέλης μετά τη φωτιά του 1998 από τον περιφερειάρχη Αττικής, ενώ το ίδιο ακριβώς έγινε και το Σεπτέμβρη του 2005, μετά την πυρκαγιά της Ραφήνας...
http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=3/7/2007&id=8786&pageNo=15&direction=1
Στο σημερινό άρθρο της 11ης Ιούλη προστίθενται νέα χαρωπά στοιχεία διαπλοκής...
Καίγονται 11 στρέμματα αναδασώνεται 1
Μετά από κάθε μεγάλη φωτιά η πρώτη λέξη που ακούγεται από τους αρμόδιους των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι η ...«αναδάσωση».
«Ενα καινούριο δέντρο θα φυτευτεί στη θέση εκείνου που καίγεται», δήλωνε τον Αύγουστο του 1995 ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, μετά την πυρκαγιά της Πεντέλης που είχε καταστρέψει 76.075 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.
«Κάθε σπιθαμή γης θα αναδασωθεί και πάλι», δήλωναν στελέχη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης τον Ιούλη του 1998 μετά τη μεγάλη πυρκαγιά της Πεντέλης, που αποτέφρωσε άλλα 90.000 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων.
«Στη θέση του δάσους θα γίνει δάσος», είχε δηλώσει με στόμφο ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον Ιούλη του 2005 μετά τη μεγάλη πυρκαγιά στη Ραφήνα.
Την περασμένη Κυριακή, ο Κ. Καραμανλής δήλωσε: «Οπου ήταν δάσος, θα ξαναγίνει δάσος, το λέω και το εννοώ»...
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Ανεξάρτητα από το τι λένε και τι εννοούν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα και τα στοιχεία που αποκαλύπτει ο «Ρ» δείχνουν ότι:
Μόνο 1 από τα 11 στρέμματα που καίγονται από τις καταστροφικές πυρκαγιές αναδασώνεται! Αυτή είναι η αναλογία που προκύπτει από στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας που αφορούν όλα τα καμένα δάση και δασικές εκτάσεις της Αττικής κατά την περίοδο 1991-2005 (βλ. πίνακα). Χρονική περίοδο κατά την οποία είχαμε διακυβέρνηση από τη ΝΔ, στη συνέχεια από το ΠΑΣΟΚ και από το 2004 και πάλι από τη ΝΔ.
Επιπλέον, τη χρονική περίοδο 1982-1998 (διακυβερνήσεις διαδοχικά ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) σε ολόκληρη τη χώρα καίγονται 8.751.193 στρέμματα και αναδασώθηκαν μόλις 1.013.024, δηλαδή αναλογία περίπου 1 προς 9.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα:
Το 1995 μεγάλη πυρκαγιά στην Πεντέλη κατέκαψε 76.075 στρέμματα δάσους. Από αυτά έχουν αναδασωθεί μέχρι σήμερα 2.157 στρέμματα. Σημειώνεται ότι στην περιοχή που κάηκε άρχισαν να ξεφυτρώνουν δεκάδες σπίτια.
Το 1998 και πάλι στην Πεντέλη εκδηλώθηκε μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει 90.000 στρέμματα. Συνολικά στην Αττική κάηκαν 116.297 στρέμματα. Από αυτά αναδασώθηκαν τα 3.483 στρέμματα.
Μερικά χρόνια μετά, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, με υπουργική απόφαση για την κήρυξη των αναδασωτέων εξαιρεί τεράστιες εκτάσεις. Δύο χρόνια αργότερα, οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας (Λαλιώτης - Ανωμερίτης) υπογράφουν Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο εντάσσονται στο Σχέδιο Πόλης 6.000 στρέμματα στην Πεντέλη, αρκετά από τα οποία είχαν καεί από την πυρκαγιά του 1998. Αξίζει να τονίσουμε ότι μία μόλις μέρα μετά την αποστολή του ΠΔ στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εκδηλώνονται πυρκαγιές σχεδόν σε όλη τη χώρα (σ.σ. Σάμος, Ικαρία, Εύβοια, Λάρισα, Πύργος, Κιάτο, Πολύγυρος Χαλκιδικής, Κοζάνη, Χανιά)...
Το 2000 καίγονται συνολικά 36.734 στρέμματα στην Αττική και αναδασώνονται μόνο τα 1.575. Εκείνη τη χρονιά, στα τέλη Αυγούστου, καίγεται ένα κομμάτι της Νέας Πεντέλης που είχε ξανακαεί το 1998.
Τον ίδιο μήνα φορτηγό μπάζωνε καμένες εκτάσεις, ενώ 1.000 στρέμματα από τα καμένα είχαν πουληθεί νωρίτερα από τη Μονή Πετράκη στο συνεταιρισμό «Αγιος Τιμόθεος» με στόχο την οικοπεδοποίηση.
Πώς κουτσουρεύονται οι αναδασωτέες εκτάσεις
Κάθε φορά που καίγεται μια δασική έκταση ή ένα δάσος, οι καταπατητές, εκμεταλλευόμενοι το νομικό πλαίσιο, βγαίνουν κερδισμένοι. Για να προχωρήσει η διαδικασία του χαρακτηρισμού μιας έκτασης ως αναδασωτέας, πρέπει να γίνει αεροφωτογράφηση και στη συνέχεια η λεγόμενη φωτο-ερμηνεία (σ.σ. η ερμηνεία με βάση τις φωτογραφίες για το ποιες εκτάσεις είναι δασικές). Μετά ακολουθεί ο χαρακτηρισμός των εκτάσεων για να οριστούν τα όρια της αναδάσωσης. Τότε, λοιπόν εμφανίζονται κάποιοι που διεκδικούν εκτάσεις (σ.σ. οικοδομικοί συνεταιρισμοί, εκκλησία, καταπατητές κ.ά.) και δηλώνουν ότι τους ανήκει μεγαλύτερο κομμάτι από αυτό που δικαιούνται με βάση τις ιδιοκτησίες τους. Η υπόθεση της διεκδίκησης ακολουθεί τη δικαστική οδό με το αποτέλεσμα να είναι πολύ συχνά υπέρ των καταπατητών ή όσων ενδιαφέρονται να επενδύσουν σε συγκεκριμένες καμένες περιοχές...
Η άλλη περίπτωση είναι οι ίδιες οι υπηρεσίες να εξαιρούν από μόνες τους εκτάσεις από τις αναδασωτέες, με πρόσχημα κάποιες δήθεν ιδιοκτησιακές ασάφειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαίρεση από την αναδάσωση μεγάλου μέρους καμένης έκτασης της Πεντέλης μετά τη φωτιά του 1998 από τον περιφερειάρχη Αττικής, ενώ το ίδιο ακριβώς έγινε και το Σεπτέμβρη του 2005, μετά την πυρκαγιά της Ραφήνας...
Friday, July 06, 2007
Ένοχοι
Ένοχοι γιατί αποφάσισαν να δουλέψουν στην Ρικομέξ
Ένοχοι επειδή δεν προέβλεψαν ότι θα γινεί σεισμός
Ένοχες και οι οικογένεις που δεν δέχονται ότι το "ατύχημα" οφείλεται σε ατυχή εκτίμηση των θυμάτων
Το παρόν Μπλογκ δεν χαρίζει κάστανα. Μετά την απόφαση του εφετείου καταδικάζουμε τις οικογένειες σε χρηματική αποζημίωση όσων επλήγησαν από συκοφαντική δυσφήμηση. Αφουγκραζόμαστε το υπνωμένο λαϊκό αίσθημα και καλούμε και άλλους επιχειρηματίες να τρέξουν στην δικαιοσύνη σε ανάλογες περιπτώσεις. Αισθανόμαστε περήφανοι που το κυρίαρχο Ελληνικό κράτος και όλες οι εξουσίες του δουλεύουν ρολόι.
Αν οι οικογένειες έχουν τσίπα να αυτοκτονήσουν για το κακό που προξένησαν, ίσως αυτός ο τόπος μακροημερεύσει κάποτε.
Έτσι και αλλιώς, οι νεκροί ποτέ δεν πεθαίνουν
Thursday, July 05, 2007
Απαράδεκτος
Ορισμένες φορές πληγώνουμε (αθελά μας θέλω να πιστεύω) τον ίδιο μας τον εαυτό. Καταρχάς λησμόνησα την εθνική μας εορτή χθες, 4η Ιουλίου, αλλά βαλσάμωσα τις πληγές όταν αντιλήφθηκα πως και οι εντεταλμένοι κυβερνήτες μας ξέχασαν να το κάνουν.
Εκεί όμως που τα δάκρυα χαράκωσαν το προσωπό μου ήταν στο κάλεσμα των πολιτικών ηγετών να κρατηθεί ενός λεπτού σιωπή για την Πάρνηθα από το βήμα της βουλής. Ένιωσα τον βαθύ πόνο για τηνμη κατάρριψη έστω ενός αυθαιρέτου σε Πεντέλη και Υμηττό έδώ και 15 χρόνια, τις ερινύες για την καταστροφή του περιβάλλοντος, την ανδρεία για την ανάληψη ευθυνών αλλά πανω απ'όλα την δέσμευση για ένα καλύτερο αύριο. Ο πόνος πλημμύρισε τον εσωτερικό μου κόσμο και δεν θα σας το κρύψω, με ερέθισε...
Στάθηκα όρθιος, Ατένισα τον ορίζοντα και κράτησα ενός λεπτού μαλακία αντί ενός λεπτού σιγή
Όπου και αν είμαι, η Ελλάδα (θα) με πληγώνει
Εκεί όμως που τα δάκρυα χαράκωσαν το προσωπό μου ήταν στο κάλεσμα των πολιτικών ηγετών να κρατηθεί ενός λεπτού σιωπή για την Πάρνηθα από το βήμα της βουλής. Ένιωσα τον βαθύ πόνο για τηνμη κατάρριψη έστω ενός αυθαιρέτου σε Πεντέλη και Υμηττό έδώ και 15 χρόνια, τις ερινύες για την καταστροφή του περιβάλλοντος, την ανδρεία για την ανάληψη ευθυνών αλλά πανω απ'όλα την δέσμευση για ένα καλύτερο αύριο. Ο πόνος πλημμύρισε τον εσωτερικό μου κόσμο και δεν θα σας το κρύψω, με ερέθισε...
Στάθηκα όρθιος, Ατένισα τον ορίζοντα και κράτησα ενός λεπτού μαλακία αντί ενός λεπτού σιγή
Όπου και αν είμαι, η Ελλάδα (θα) με πληγώνει
Wednesday, July 04, 2007
ΜΑΤ Κατά Εθελοντών
Ο Γ. Καλαμπαλίκης, 25 ετών, εθελοντής, περιγράφει την τραυματική εμπειρία του στην Πάρνηθα:
«Το θέατρο των εξελίξεων ήταν στην περιοχή του τελεφερίκ, όπου κατέφθασα αρκετά νωρίς (21.00). Ημασταν 5 εθελοντές και 3 αστυνομικά όργανα (ούτε λόγος για πυροσβεστική δύναμη). Είναι πραγματικά συγκινητικό ότι δύο ώρες αργότερα ο αριθμός των εθελοντών είχε υπερπολλαπλασιαστεί. Κάτοικοι της περιοχής έσπευσαν να βοηθήσουν, αλλά και ειδικευμένοι περιπατητές, πολύ καλοί γνώστες της περιοχής. Μάταια προσπαθούσαμε να λάβουμε θετική απάντηση από τους συντονιστές για να συμμετέχουμε ενεργά. Αντιθέτως, μετά την επίσκεψη Πολύδωρα στον τόπο του εγκλήματος (γιατί περί τέτοιου πρόκειται) και τα γιουχαΐσματα των παρευρισκόμενων, εμφανίστηκε μια διμοιρία των ΜΑΤ με σκοπό να αποτρέψει τη συμμετοχή μας.»Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, ήμασταν πλέον πεπεισμένοι ότι δεν είχε νόημα η παραμονή μας. Αραγε ο εθελοντισμός εφαρμόζεται μόνο για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων;
Ή μήπως δε θεωρείται βαρύτατης σημασίας εθνικό γεγονός το ότι καταφέραμε να εξαφανίσουμε την πολύτιμη για τη ζωή όλων Πάρνηθα; Τουλάχιστον ας μην επαναπαυθούμε στο γεγονός της καταστροφής και στην απροθυμία του κράτους ως σύνολο να εκμεταλλευτεί τους ευσυνείδητους πολίτες. Ας προσπαθήσουμε να ενεργοποιηθούμε μέσα από προγράμματα αναδάσωσης, ενάντια σε κάθε μελλοντική απόπειρα οικοπεδοποίησης. Οχι για εμάς, γιατί τα πρώτα αποτελέσματα μιας τέτοιας προσπάθειας θα φανούν μετά από σαράντα και πλέον χρόνια. Αλλά για τα παιδιά μας».
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 01/07/2007
ΑΠΟ: http://www.asda.gr/elxoroi/parni8a.htm#πάρνπυρκαγ
ΤΟ ΑΝΩΘΕΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ" www.asda.gr ΜΙΑ ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΤΕΡΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
«Το θέατρο των εξελίξεων ήταν στην περιοχή του τελεφερίκ, όπου κατέφθασα αρκετά νωρίς (21.00). Ημασταν 5 εθελοντές και 3 αστυνομικά όργανα (ούτε λόγος για πυροσβεστική δύναμη). Είναι πραγματικά συγκινητικό ότι δύο ώρες αργότερα ο αριθμός των εθελοντών είχε υπερπολλαπλασιαστεί. Κάτοικοι της περιοχής έσπευσαν να βοηθήσουν, αλλά και ειδικευμένοι περιπατητές, πολύ καλοί γνώστες της περιοχής. Μάταια προσπαθούσαμε να λάβουμε θετική απάντηση από τους συντονιστές για να συμμετέχουμε ενεργά. Αντιθέτως, μετά την επίσκεψη Πολύδωρα στον τόπο του εγκλήματος (γιατί περί τέτοιου πρόκειται) και τα γιουχαΐσματα των παρευρισκόμενων, εμφανίστηκε μια διμοιρία των ΜΑΤ με σκοπό να αποτρέψει τη συμμετοχή μας.»Μετά από τέσσερις ώρες αναμονής, ήμασταν πλέον πεπεισμένοι ότι δεν είχε νόημα η παραμονή μας. Αραγε ο εθελοντισμός εφαρμόζεται μόνο για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων;
Ή μήπως δε θεωρείται βαρύτατης σημασίας εθνικό γεγονός το ότι καταφέραμε να εξαφανίσουμε την πολύτιμη για τη ζωή όλων Πάρνηθα; Τουλάχιστον ας μην επαναπαυθούμε στο γεγονός της καταστροφής και στην απροθυμία του κράτους ως σύνολο να εκμεταλλευτεί τους ευσυνείδητους πολίτες. Ας προσπαθήσουμε να ενεργοποιηθούμε μέσα από προγράμματα αναδάσωσης, ενάντια σε κάθε μελλοντική απόπειρα οικοπεδοποίησης. Οχι για εμάς, γιατί τα πρώτα αποτελέσματα μιας τέτοιας προσπάθειας θα φανούν μετά από σαράντα και πλέον χρόνια. Αλλά για τα παιδιά μας».
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ- 01/07/2007
ΑΠΟ: http://www.asda.gr/elxoroi/parni8a.htm#πάρνπυρκαγ
ΤΟ ΑΝΩΘΕΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ" www.asda.gr ΜΙΑ ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΤΕΡΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
Sunday, July 01, 2007
Παθογένεια
Το πιο εύκολο πράγμα σε μια κοινωνία εντυπώσεων είναι οι ανέξοδες λιτανείες έκπληξης, σπαραγμού, ευαισθησίας και υποσχέσεων για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτή είναι η τακτική όλων των ιεραρχικών τάξεων της Ελληνικής κοινωνίας. Από πλούσιους σε φτωχούς, από γραφειοκράτες σε θύματα της γραφειοκρατίας, από δημάρχους σε κλητήρες. Αυτό είναι το μεράκι του Νεοέλληνα. Η αλαζονική συμπεριφορά όταν τον παίρνει και η κωλοτούμπα - μασκαράτα όταν τα πράγματα ζορίζουν. Μέχρι την επόμενη φορά βοηθειά μας.
Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι στα Ίμια το έπος του, 40 ξαναζούσε από τις στεντόριες κραυγές των Ελλήνων. Όταν το βραδάκι η διπλωματία είχε πάρει τα ... μου και οι απέναντι είχαν όρεξη να το χοντρύνουν όλοι τρώγαν τα νύχια τους. Όταν το πρωί είχαμε χάσει 2 στρατιώτες όλοι κάναν τσισάκια στα βρακάκια. Και παρότι όλοι προσεύχονταν από μέσα τους να την γλυτώσουμε, η (προκλητική αλλά ειλικρινής τελικά) ευχαριστία στους Αμερικάνους ξύπνησε τους δήθεν Κολοκοτρώνηδες. Οι οποίοι έσβησαν μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα, με το μνημόσυνο στις κηδείες των πεσόντων.
Εγκλήματα κατά μεταναστών, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, ένα ανάλαφρο ορντέβρ στο κάτά τα άλλα πολιτικά άνοστο τηλεοπτικό ειδησεογραφικό δελτίο. Όταν έχεις συνειδητά μοιράσει την διακυβέρνηση σε 2 ριζικά διαφθαρμένες ηγεσίες (αποκαλώντας δημοκρατία το πολίτευμα αυτό) θέλεις να γεμίσεις με άλλά θεάματα τις ειδήσεις. Αν έχουν ένα κοινωνικό (άνωθεν παραδείγματα), αστυνομικό (δαιμονοποίηση των Εξαρχείων) ή και αιματοβαμμένο υπόβαθρο (σφαγή στο Ιράκ) τότε τα σουβλάκια και οι πίτσες συναγωνίζονται τους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ.
Όταν είσαι κωλοτούμπας είναι φυσικό να σαι κωλοτούμπας στα πάντα. Όταν πρώην υπουργός της σημερινής αντιπολίτευσης λέει πρόσφατα ότι εδώ και 3 χρόνια έχουμε καπιταλισμό (ενώ παλιότερα είχαμε ολοκληρωτικό κομμουνισμό μάλλον) ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και έχει I.Q έστω και 0.01 κάνει μια από τις εξής κινήσεις.
1. Του πετάς Γιαούρτια με πήλινα κεσεδάκια
2. Του παραθέτεις όλο το υβρεολόγιο του Αριστοφάνη
3. Ανακοινώνεις στην ομήγυρη ότι δεν ανέχεσαι τέτοιες παπαριές και φεύγεις.
4. Φέυγεις σιωπηλός, πας σπίτι, κάνεις ένα παγωμένο μπάνιο και υπόσχεσαι να αντιμετωπίσεις την μαλακία που βάραγες τόσο καιρό.
Καθώς ουδείς έκανε κάτι τέτοιο ούτε σε αυτό ούτε σε κανένα παρόμοιο ακροατήριο, εγώ θεωρώ ότι η χώρα μου είναι μια χώρα γελοίων σιχαμερών μικροβίων. Και θεωρώ ότι η έλλειψη πολιτικής συνείδησης αποτελεί δείκτη ευρύτερης προσωπικής ανυπαρξίας, Πολιτική δεν είναι αν τα γκάλοπ ανεβοκατεβάζουν στατιστικά. Πολιτική είναι να έχεις άποψη και ακόμα καλύτερα να ασχολείσαι (όσο πιο ενεργά) με τα κοινά, τα της πολιτείας.
Καθότι η πολιτική συνείδηση στην Ελλάδα είναι υπαρκτή μόνο σε πελατειακό επίπεδο είναι πολύ φυσικό το 90% των πολιτικών ασθενειών να οφείλονται εκεί. Δεν θεωρώ πως η Ελλάδα είναι η ντροπή της μοντέρνας (επίπλαστης) δημοκρατίας. Παρόμοια φαινόμενα εντοπίζονται και αλλού με μόνο πρόβλημα την ψευδεπίγραφη ενσωμάτωση μιας καθαρά τριτοκοσμικής χώρας στην Ευρώπη. Και αυτό σε επίπεδο οργανωτικών δομών, ατομικής συνείδησης και πιθανοτήτων μελλοντικής βελτίωσης.
Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα δίνει ένα στίγμα. Ίσως γιατί αποτελείται από μεμονωμένες, άγνωστες μεταξύ τους μονάδες που θεωρητικά έχουν καλές προθέσεις. Λέω θεωρητικά γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλοι όσοι ανέβασαν ένα ποστ για την Αμαλία, για τον βασανισμό των κρατουμένων, για την Πάρνηθα δεν είναι a fortiori παναγίες. Αν ήταν, η χώρα δεν θα ήταν χωράφι όπως λέει ο Πανούσης. Μέσα στην παθογένεια της καθημερινότητας τέτοια γεγονότα μπορούν να αποτελέσουν και λανθάνουσες ευκαιρίες για ξεκαρδιστικό (πίσω από δακρύβρεχτο) χαβαλέ. Ίσως είμαι πολύ καχύποπτος αλλά έχω λόγους.
Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα δείχνει καλές προθέσεις γιατί είναι χύμα και ασυντόνιστη. Αν οργανωθεί πιθανότατα να παρουσιάσει και άλλες γραικό-παθογένειες. Ίσως πάνω στην οργάνωση (που πρέπει να ξεκινήσει εκ του μηδενός) να θυμηθεί κάποιος ότι έχει να πιει έναν φραπέ. Ίσως όμως και όχι. Θεωρώ όμως πως σε μια χώρα πολιτικά νεκρή και κοινωνικά βουτηγμένη στα σκατά μια πρόταση μπορεί να έλθει από εκεί που δεν το περιμένει ουδείς.
Υ.Γ: Ξαναδιαβάζω το κείμενο και φοβάμαι πως αμπελοφιλοσοφώ. Διάβασα όμως ένα κείμενο που πραγματικά με έκανε να αισιοδοξώ στο μπλογκ τ0υ Μάνου Αντώναρου. Η Πάρνηθα θα ξανανιώσει, το ίδιο και ολόκληρος ο πλανήτης. Απλά πρέπει εμείς να την πουλέψουμε. Όσο το περιβάλλον προστατεύεται από τις Μάρκετινγκ προπαγάνδες τύπων όπως ο Αλ Γκορ όλα θα πάνε κατ ευχήν. Η ώρα που ο ανθρώπινος νταβατζής θα εξοριστεί από το (νοικιασμένο) σπίτι του δεν αργεί.
Και στην άλλη ζωή φιλόσοφοι, ιστορικοί, περιβαλλοντολόγοι, επιστήμονες της γενετικής, νευρολόγοι, κοινωνιολόγοι και άλλοι θα έχουμε άπλετο (και άπλυτο) χρόνο να συνυπογράψουμε ένα best seller μεγαλύτερο και από την Βίβλο.
Την Παθογένεια της Ανθρώπινης Μαλακίας
Θερμή παράκληση στον Karl Marx και τον Πλάτωνα να μου κάνουν την τιμή να γράψω το case study
Αυτή είναι η τακτική όλων των ιεραρχικών τάξεων της Ελληνικής κοινωνίας. Από πλούσιους σε φτωχούς, από γραφειοκράτες σε θύματα της γραφειοκρατίας, από δημάρχους σε κλητήρες. Αυτό είναι το μεράκι του Νεοέλληνα. Η αλαζονική συμπεριφορά όταν τον παίρνει και η κωλοτούμπα - μασκαράτα όταν τα πράγματα ζορίζουν. Μέχρι την επόμενη φορά βοηθειά μας.
Όταν πλησίασαν οι Τούρκοι στα Ίμια το έπος του, 40 ξαναζούσε από τις στεντόριες κραυγές των Ελλήνων. Όταν το βραδάκι η διπλωματία είχε πάρει τα ... μου και οι απέναντι είχαν όρεξη να το χοντρύνουν όλοι τρώγαν τα νύχια τους. Όταν το πρωί είχαμε χάσει 2 στρατιώτες όλοι κάναν τσισάκια στα βρακάκια. Και παρότι όλοι προσεύχονταν από μέσα τους να την γλυτώσουμε, η (προκλητική αλλά ειλικρινής τελικά) ευχαριστία στους Αμερικάνους ξύπνησε τους δήθεν Κολοκοτρώνηδες. Οι οποίοι έσβησαν μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα, με το μνημόσυνο στις κηδείες των πεσόντων.
Εγκλήματα κατά μεταναστών, ξυλοδαρμοί, βιασμοί, ένα ανάλαφρο ορντέβρ στο κάτά τα άλλα πολιτικά άνοστο τηλεοπτικό ειδησεογραφικό δελτίο. Όταν έχεις συνειδητά μοιράσει την διακυβέρνηση σε 2 ριζικά διαφθαρμένες ηγεσίες (αποκαλώντας δημοκρατία το πολίτευμα αυτό) θέλεις να γεμίσεις με άλλά θεάματα τις ειδήσεις. Αν έχουν ένα κοινωνικό (άνωθεν παραδείγματα), αστυνομικό (δαιμονοποίηση των Εξαρχείων) ή και αιματοβαμμένο υπόβαθρο (σφαγή στο Ιράκ) τότε τα σουβλάκια και οι πίτσες συναγωνίζονται τους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ.
Όταν είσαι κωλοτούμπας είναι φυσικό να σαι κωλοτούμπας στα πάντα. Όταν πρώην υπουργός της σημερινής αντιπολίτευσης λέει πρόσφατα ότι εδώ και 3 χρόνια έχουμε καπιταλισμό (ενώ παλιότερα είχαμε ολοκληρωτικό κομμουνισμό μάλλον) ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και έχει I.Q έστω και 0.01 κάνει μια από τις εξής κινήσεις.
1. Του πετάς Γιαούρτια με πήλινα κεσεδάκια
2. Του παραθέτεις όλο το υβρεολόγιο του Αριστοφάνη
3. Ανακοινώνεις στην ομήγυρη ότι δεν ανέχεσαι τέτοιες παπαριές και φεύγεις.
4. Φέυγεις σιωπηλός, πας σπίτι, κάνεις ένα παγωμένο μπάνιο και υπόσχεσαι να αντιμετωπίσεις την μαλακία που βάραγες τόσο καιρό.
Καθώς ουδείς έκανε κάτι τέτοιο ούτε σε αυτό ούτε σε κανένα παρόμοιο ακροατήριο, εγώ θεωρώ ότι η χώρα μου είναι μια χώρα γελοίων σιχαμερών μικροβίων. Και θεωρώ ότι η έλλειψη πολιτικής συνείδησης αποτελεί δείκτη ευρύτερης προσωπικής ανυπαρξίας, Πολιτική δεν είναι αν τα γκάλοπ ανεβοκατεβάζουν στατιστικά. Πολιτική είναι να έχεις άποψη και ακόμα καλύτερα να ασχολείσαι (όσο πιο ενεργά) με τα κοινά, τα της πολιτείας.
Καθότι η πολιτική συνείδηση στην Ελλάδα είναι υπαρκτή μόνο σε πελατειακό επίπεδο είναι πολύ φυσικό το 90% των πολιτικών ασθενειών να οφείλονται εκεί. Δεν θεωρώ πως η Ελλάδα είναι η ντροπή της μοντέρνας (επίπλαστης) δημοκρατίας. Παρόμοια φαινόμενα εντοπίζονται και αλλού με μόνο πρόβλημα την ψευδεπίγραφη ενσωμάτωση μιας καθαρά τριτοκοσμικής χώρας στην Ευρώπη. Και αυτό σε επίπεδο οργανωτικών δομών, ατομικής συνείδησης και πιθανοτήτων μελλοντικής βελτίωσης.
Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα δίνει ένα στίγμα. Ίσως γιατί αποτελείται από μεμονωμένες, άγνωστες μεταξύ τους μονάδες που θεωρητικά έχουν καλές προθέσεις. Λέω θεωρητικά γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλοι όσοι ανέβασαν ένα ποστ για την Αμαλία, για τον βασανισμό των κρατουμένων, για την Πάρνηθα δεν είναι a fortiori παναγίες. Αν ήταν, η χώρα δεν θα ήταν χωράφι όπως λέει ο Πανούσης. Μέσα στην παθογένεια της καθημερινότητας τέτοια γεγονότα μπορούν να αποτελέσουν και λανθάνουσες ευκαιρίες για ξεκαρδιστικό (πίσω από δακρύβρεχτο) χαβαλέ. Ίσως είμαι πολύ καχύποπτος αλλά έχω λόγους.
Η Ελληνική μπλογκόσφαιρα δείχνει καλές προθέσεις γιατί είναι χύμα και ασυντόνιστη. Αν οργανωθεί πιθανότατα να παρουσιάσει και άλλες γραικό-παθογένειες. Ίσως πάνω στην οργάνωση (που πρέπει να ξεκινήσει εκ του μηδενός) να θυμηθεί κάποιος ότι έχει να πιει έναν φραπέ. Ίσως όμως και όχι. Θεωρώ όμως πως σε μια χώρα πολιτικά νεκρή και κοινωνικά βουτηγμένη στα σκατά μια πρόταση μπορεί να έλθει από εκεί που δεν το περιμένει ουδείς.
Υ.Γ: Ξαναδιαβάζω το κείμενο και φοβάμαι πως αμπελοφιλοσοφώ. Διάβασα όμως ένα κείμενο που πραγματικά με έκανε να αισιοδοξώ στο μπλογκ τ0υ Μάνου Αντώναρου. Η Πάρνηθα θα ξανανιώσει, το ίδιο και ολόκληρος ο πλανήτης. Απλά πρέπει εμείς να την πουλέψουμε. Όσο το περιβάλλον προστατεύεται από τις Μάρκετινγκ προπαγάνδες τύπων όπως ο Αλ Γκορ όλα θα πάνε κατ ευχήν. Η ώρα που ο ανθρώπινος νταβατζής θα εξοριστεί από το (νοικιασμένο) σπίτι του δεν αργεί.
Και στην άλλη ζωή φιλόσοφοι, ιστορικοί, περιβαλλοντολόγοι, επιστήμονες της γενετικής, νευρολόγοι, κοινωνιολόγοι και άλλοι θα έχουμε άπλετο (και άπλυτο) χρόνο να συνυπογράψουμε ένα best seller μεγαλύτερο και από την Βίβλο.
Την Παθογένεια της Ανθρώπινης Μαλακίας
Θερμή παράκληση στον Karl Marx και τον Πλάτωνα να μου κάνουν την τιμή να γράψω το case study
"1828-2008: Μια Φορά Ραγιάς, Ραγιάς για Πάντα
-Η Επιτομή της Νεοελληνικής Μαλακίας"
Subscribe to:
Posts (Atom)
