Κανένας δεν αγοράζει σπίρτα σήμερον :-(

Φτάσαμε αισίως μερικά βήματα και από το φετινό χριστουγεννιάτικο πανηγυράκι. Ευχές, δώρα (κυρίως δώρα), και χαρούμενες μασκαράτες, από αυτές που νομίζεις ότι έχουν παραγγελθεί εκ των προτέρων για να πλαισιώσουν την περίσταση.

Στο όνομα του Χριστού γίναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου προτότυπη για τα ανθρώπινα δεδομένα η ισοπέδωση της επετείου της γεννησής του.

Κατ εμέ όλα ξεκινάνε από το γεγονός πως η θρησκεία δεν πληρεί πλέον τις προϋποθέσεις για να εντρυφήσει στον άνθρωπο την ελπίδα. Βέβαια, κάθε μέρα που ο ήλιος ανατέλλει θεωρητικά όλα μπορούν να πάνε καλύτερα αλλά πέρα από την ανάγκη του ανθρώπου να μην κατθλίβεται, δεν βλέπω που έχει βάση αυτό. Κάθε μέρα είναι καλή για το καλύτερο και το χειρότερο, επομένως η ελπίδα συμπορεύεται με την απελπισία σε ένα ματς που κανείς δεν ξέρει πότε θα σφυρίξει την λήξη το κοράκι (ο θεός στις διάφορες εκδοχές του, η φύση, το σύμπαν, I don’t know). Αν είσαι σε θέση να το αντιμετωπίσεις με επάρκεια και αξιοπρέπεια τότε η αισιοδοξία είναι απλά το άλλοθι της υπεκφυγής στην αναζήτηση λύσεων.

Όμως, η θρησκεία ως ανθρώπινο κατασκεύασμα θα μπορούσε την διαλεκτική της αγάπης, αν όχι να την επιβάλει, τουλάχιστον να παλεύει κάθε λεπτό και κάθε στιγμή ώστε να την ισχυροποιήσει. Εκεί είναι δυστυχώς που χωλαίνει το πράγμα. Στην κοινωνία της πληροφορίας (ή και της υπερπληροφόρησης) μια ματιά στα ποτισμένα με αίμα κατορθώματα των θρησκειών και κοιτώντας τον καταγάλανο ουρανό η έμφυτη ελπίδα συναντά την έμφυτη απελπισία. Η θρησκεία συνεχίζει να κατέχει την ρυθμιστική και ηθικολογική της αξία, όμως τα ανθρώπινα πεπραγμένα την καθιστούν ολοένα πιο αδύναμη.

Φτάνοντας στα Χριστούγεννα, η αδυναμία είναι περισσότερο από ενοχλητική. Γιόρταζε κόσμε. Επειδή ο γιος του θεανθρώπου έφερε την ελπίδα. Και μαζί κατανάλωσε. Δεν μας έχουν δείξει ακόμα την Παναγία με ένα μπιπερό Κόκα – Καριόλα μέσα στον Αχυρώνα, αλλά είναι δεδομένο πως το παραμύθι του Άη Βασίλη είναι η εκατολογική ονείρωξη κάθε φοιτητή του μάρκετινγκ. Μια κάπα, ένας σάκος, ένας σκούφορς (όχι απαραίτητα κόκκινα – πολύχρωμα όπως πλέον και τα Πασχαλινά αυγά) και από λαγουδάκι του Πλεϊμπόι και Πανάθα μασκότ μέχρι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που μοιράζει σοκ και δέος στους κάθε λογής τρομοκράτες. Μόνο ο Μπιν Λάντεν δεν έχει ντυθεί Άη Βασίλης αν και πληρεί κάποιες προϋποθέσεις (σκούφος – μούσι).

Διέξοδος... Καμία. Όλοι είμαστε ενταγμένοι μέσα σε κοινωνικές δομές. Είναι δύσκολο για τον κάθενα να ξεκινήσει την δική του επανάσταση. Όταν είναι Σάββατο βράδυ, λες όλοι είναι έξω (που δεν είναι αλλά η μαζική συσπείρωση των μονάδων επιτυγχάνεται μέσω του μηδενισμού του ατόμου) εγώ γιατί όχι? Θα ταν ποτέ δυνατόν να μείνεις τελείως ανεπηρέαστος από το κλίμα... Μόνο αν ήσουν μοναχός ή αν είχες τσακωθεί με όλο τον κόσμο. Αλλά ακόμα και τότε η φτιασιδωμένη αγάπη θα ξεχειλίσει και θα σε συνεπάρει στην μάζα. Το πλούσιο χριστουγεννιάτικο τραπέζι των φτωχών εργαζομένων του Σκρούτζ ουδείς μας λέει αν εξακολουθεί να είναι πλούσιο και μετά τις γιορτές.

Για αυτό και το Πάσχα και την 25η Μαρτίου και το Halloween και τα χριστούγεννα το μόνο παραμύθι που με συγκινεί είναι το κοριτσάκι με τα σπίρτα.. Ούτε ωραιοποιεί όυτε παραμυθιάζει. Παρά μόνο λέει όλη την γαμημένη αλήθεια. Όσο καλά (ή κακά) και αν πηγαίνουν τα πράγματα για μας πάντα υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Και η ελπίδα η δικιά μας για την ζωή δεν συναγωνίζεται ούτε στο ελάχιστο την δική τους απελπισία. Και η μόνη λύση είναι να πάψουμε να κοιτάμε την πάρτη μας και να σκύψουμε στους γύρω μας. Και αυτό είναι ένα παραμύθι που διαβάζεται 365 μέρες τον χρόνο.

... "The Christmas lights rose higher and higher, till they looked to her like the stars in the sky. Then she saw a star fall, leaving behind it a bright streak of fire. “Someone is dying,” thought the little girl, for her old grandmother, the only one who had ever loved her, and who was now dead, had told her that when a star falls, a soul was going up to God.

She again rubbed a match on the wall, and the light shone round her; in the brightness stood her old grandmother, clear and shining, yet mild and loving in her appearance. “Grandmother,” cried the little one, “O take me with you; I know you will go away when the match burns out; you will vanish like the warm stove, the roast goose, and the large, glorious Christmas-tree.” And she made haste to light the whole bundle of matches, for she wished to keep her grandmother there. And the matches glowed with a light that was brighter than the noon-day, and her grandmother had never appeared so large or so beautiful. She took the little girl in her arms, and they both flew upwards in brightness and joy far above the earth, where there was neither cold nor hunger nor pain, for they were with God"...

The little match-seller (1846) Hans Kristian Andersen

http://hca.gilead.org.il/li_match.html

Η Ώρα της Nyx

Όταν κάποιος σου λέει τι καλά είναι αυτά που γράφεις δεν θέλεις και πολύ να πιστέψεις (αν είσαι φύσει καχύποπτος ειδικά) ότι ακούς άλλο ένα ωραίο ποίημα.

Αν όμως αυτός ο κάποιος φτάσει στο σημείο να σου εμπιστευτεί είτε τις σκέψεις του είτε έν προκειμένω ένα κειμενό του.... τότε το πράγμα αλλάζει.

Χωρίς πολλές σαλτσες σας παραδίδω στα χέρια της Νyx
--------------------------------------------------------------------

Σίγουρα μίλησες για το θίμα των διαπροσωπικίν σχέσεων κάποια στιγμή στην παρέα σου η ακομα και σε συζητήσεις με μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. Τα σχόλια δεν ήταν και τοσο καλά, άστο μην το ψάχνεις πάνε κατα διαολου, που πήγανε τα χρόνια που γνώριζες το παιδί απο τη γειτονιά σου θα μας πουν οι παλιότεροι.

Αναρωτιόμαστε γιατι συνέβη; ποιοι ειναι οι παράγοντες που κάνουν όλο και πιο δύσκολο να γνωρίσουμε το συνανθρωπό μας, να τον αγαπήσουμε, να μπορέσουμε να μοιραστούμε μαζί του πράγματα. Οι παράγοντες πάρα πολλοί και ο καθένας θα έχει να μας πει σίγουρα πάνω από έναν. Εγώ όμως θέλω να θέσω το εξής συγκεκριμένο ερώτημα.

θα έτυχε να ακούσετε οτι κάποιος φιλος έκανε σχέση με κάποια αλλόδαπη κοπέλα απο Αλβανία, Βουλγαρία κτλ, και χωρίς ο προβληματισμός να εχει βάσεις ρατσισμού η κάτι τέτοιο άκουσα ελληνίδες να ξεστομίζουν με έναν εύλογο αυθορμητισμό, μα καλά χάθηκαν οι Έλληνιδες, μα καλά τι έχουν το μέλι αυτές κι εγώ με τοσα προσόντα δεν μπορώ να βρω εναν άνθρωπο της προκοπής;

Γιατί οι Έλληνες στρεφουν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον τους σε αλλοδαπές κοπέλες παρόλο που λόγω της ελληνικής κοινωνίας όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα δεν νιώθουν και τόσο άνετα με αυτό; Στις περισσότερες περιπτώσεις έρχονται σε αντιπαραθέσεις με την οικογενειά τους η τους φίλους τους λόγω της σχέσης τους αυτής. Ενα ερώτημα ειναι γιατί αντιμετωπίζει ετσι η ελληνική κοινωνιά αυτές τις περιπτώσεις, θέμα που θα χρειαστεί πολλες σελιδές......... εδώ όμως θα δώσω την προσωπική μου διαπίστωση και απάντηση στο γιατι στρεφουν οι Έλληνες το ενδιαφερόν τους ολο και περισσότερο σε αλλοδαπές αντί των ελληνίδων.

Μήπως εμείς οι Έλληνίδες κάπου απο την εφηβία μας και μετά αρχάσαμε να παραμυθιαζόμαστε απο τα media και οχι μονο, για το ποιος και τι ειναι ο ιδανικός άνθρωπος για την “κλάση μας”; Ποια ειναι τα πρότυπα ανδρών που πλασάροντε σήμερα στην Ελλάδα; Μήπως είμαστε πολύ απασχολημένες φτιάχνοντας το φανταστικό μας ιδανικό ανδρα βάσει των προτύπων που μας πλασάρανε για να δώσουμε σημασάα στον “Βαγγελη απο τα Πατήσια με το Honda Civic’ που προσπαθεί να μας προσεγγίσει;

Τι όμως έχει σημασία όταν μιλάμε για ανθρώπους ,το περιτύλιγμα η το εσωτερικό;

Μήπως τελικά ξεχάσαμε ποιες ειναι οι ανάγκες μας απο το άλλο φύλλο; Πόσο θα μας κοστίσει εσωτερικά αν ο Βαγγέλης απο τα Πατήσια δεν ειναι ντυμένος γιάπης, δεν ειναι μοντέλο ουτε γυμναστής, δεν εχει ΒMW Z4 δεν ειναι προϊστάμενος σε γνωστή πολυεθνική εταιρία, δεν ειναι μέλος στη Mensa αλλα μας αγαπάει και μας καταλαβαίνει; Άραγε θα μπορούσε να τα έχει ολα αυτα μαζι ενας θνητός; Του δώσαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσουμε η είμασταν αρκετά ψωνάρες για να του πούμε γεια γιατι δεν ήταν μέσα στα standards μας και τον απορρίψαμε πριν καν ανοίξει το στόμα του. Καλό θα ηταν λοιπόν την επόμενη φορά που θα μας πει ο φίλος μας ότι έκανε σχέση με μια αλλοδαπή να μην κοιτάξουμε τα καλίγραμμα πόδια της και να πουμε απο μέσα μας οτι ειναι ολες μπαρόβιες και πουτανάκια ουτε να πούμε μα καλά ειναι μαλάκας αλλα να αναρωτηθούμε εγώ πόσο πολύ το έχω καβαλήσει το καλάμι, ο φανταστικός μου εραστής η συνάνθρωπος βρίσκεται κάπου εδώ κοντά σε αυτόν τον πλανήτη ή είναι μόνο ένα προϊόν της δικής μου χολιγουντιανής ταινίας.

Νyx

Ήφαιστος has never been in the fucking fashion

Στο σκοτεινό εργαστήρι του μονάχος ξενυχτά
Ο Ήφαιστος σιδηρουργός σμιλεύει την φωτιά

Του Αχιλλέα τ’άρματα θωρεί με δυσπιστία
Γιατί ως θεός γνωρίζει της μοίρας τα βιβλία

Άραγε που να τριγυρνά τώρα η Αφροδίτη
Σύζυγος που του πέτυχε γυναίκα για το σπίτι

Ο Ήφαιστος δεν γνώριζε τα βάσανα του Ιώβ
Όμως πικρά διδάχτηκε τι είναι tainted love

Ω κούτσαυλε δασύτριχε που ορέγεσαι της ομορφιάς το αμπέλι
Την Αφροδίτη δεν περπάτησες μια νύχτα στον Πετρέλη

Μονάχα λίγα γράμματα, δώρα ευτελή και άνθη
Που ενίοτε σου φόρτωναν και ως δικά σου λάθη

Ήφαιστε μην αγκομαχάς και τράνταζε το αμόνι
Την μοναξιά σου δεν μετρά γιατί δεν έχει μείνει μόνη

Και φυσικά δεν το τολμά γιατί είναι πεπεισμένη
Πως η ρουτίνα είναι σοφή πεπατημένη

Μην την ξεσυνερίζεσαι και μην την καταριέσαι
Γιατί εσύ θ’ αγαπάς και όταν δεν αγαπιέσαι